Η ΑΝΑΚΩΧΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Η όντως συγκινητική Ανακωχή των Χριστουγέννων ήταν μια σειρά από εκτεταμένες ανεπίσημες εκεχειρίες οι οποίες έλαβαν χώρα στο Δυτικό Μέτωπο, στις εορτές των Χριστουγέννων του 1914, κατά την διάρκεια του Α' Μεγάλου Παγκοσμίου Πολέμου. Κατά την διάρκεια της εβδομάδος προ των Χριστουγέννων, Γερμανοί και Βρετανοί στρατιώτες άρχισαν να ανταλλάσσουν γιορτινές ευχές καθώς και τραγούδια ανάμεσα στα χαρακώματά τους. Σε μερικές περιπτώσεις η ένταση ελαττώθηκε σε τόσον μεγάλο βαθμό ώστε οι στρατιώτες των δύο πλευρών περπατούσαν απέναντι για να κουβεντιάσουν με τους αντιπάλους τους και να τους δώσουν δώρα. Την παραμονή αλλά και ανήμερα των Χριστουγέννων πολλοί στρατιώτες και από τις δυο πλευρές -όπως και, σε αρκούντως μικρότερο βαθμό, Γαλλικές μονάδες- «επεχείρησαν» με δική τους πρωτοβουλία μιαν ειρηνική δράση  στην ουδέτερη ζώνη, κάνοντας συντροφιά μεταξύ τους και ανταλλάσσοντας τρόφιμα και ενθύμια. Παράλληλα διενεργήθηκαν κοινές κηδείες, ενώ σε πολλές από τις συναντήσεις αυτές οι αντίπαλοι στρατιώτες τραγούδησαν μαζί τα κάλαντα ή και έπαιξαν μεταξύ τους ποδόσφαιρο.

Η ανακωχή αυτή θεωρείται μια συμβολική στιγμή εγκαρδίου ανθρωπισμού και ειρήνης μέσα σε μιαν από τις βιαιότερες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας. Δεν έλαβε χώρα παντού, διότι σε κάποιες περιοχές του μετώπου οι σφοδρές μάχες συνεχίσθηκαν όλες τις ημέρες των εορτών, ενώ σε άλλες απλώς οι δυο πλευρές συνεννοήθηκαν για την αποκομιδή και ταφή των νεκρών τους. Την επομένη χρονιά τα Χριστούγεννα μερικές μονάδες οργάνωσαν ξανά εκεχειρία με τους αντιπάλους, αλλά αυτό το φαινόμενο δεν ήταν τόσο εκτεταμένο όσον υπήρξε το 1914. Αυτό οφείλετο εν μέρει στις ιδιαιτέρως αυστηρές εντολές και απαγορεύσεις από τους ανωτέρους και των δύο πλευρών, που απαγόρευσαν αυτόν τον συγχρωτισμό. Το 1916, μετά από τις άνευ προηγουμένους αιματηρές μάχες και ανθρωποσφαγές του Σομμ και του Βερντέν, καθώς και ύστερα από την εκτεταμένη χρήση των τρομακτικών χημικών όπλων, οι στρατιώτες και των δύο πλευρών ολοέν και περισσότερον θεωρούσαν τους αντιπάλους τους ως κτηνώδεις υπανθρώπους, ως τέρατα και έτσι λόγω της επελθούσης ραγδαίας και μισανθρώπου πωρώσεως δεν έγιναν πλέον απόπειρες για άλλες τέτοιες εορταστικές εκεχειρίες.

Κατά τα πρώτα έτη του άκρως στατικού «πολέμου χαρακωμάτων» οι εκεχειρίες δεν περιορίζοντο στην περίοδο των Χριστουγέννων, αντανακλώσες την προϊόντως αναπτυσσομένη διάθεση κάθε πλευρά «να κοιτάζει την δουλειά της - ζήσε κι ας τους να ζήσουν» («look your own job - live and let live»). Έτσι διάφορες αντίπαλες μονάδες πεζικού που ευρίσκοντο εγγύτατα η μια στην άλλη απέφευγαν τις υπερβολικώς βίαιες συμπεριφορές, συνεχρωτίζοντο μεταξύ τους, συζητώντας ή ανταλλάσσοντας τσιγάρα. Σε μερικούς τομείς περιστασιακώς συνεφωνήθησαν εκεχειρίες, ώστε να δυνηθούν οι στρατιώτες μεταβαίνοντες μεταξύ των δυο γραμμών να συλλέξουν τους τραυματίες και νεκρούς τους, ενώ σε άλλους τομείς υπήρξε σιωπηρά συμφωνία να μην ανταλλάσσονται πυροβολισμοί όταν οι άνδρες αναπαύονται, ασκούνται ή εργάζονται πλήρως ορατοί στον εχθρό. Οι εκεχειρίες των Χριστουγέννων είναι εξόχως αξιοσημείωτες λόγω του μεγάλου αριθμού των ανδρών που συμμετείχαν, αλλά και λόγω του βαθμού της συμμετοχής - ακόμα και στους πλέον ειρηνικούς τομείς ήταν ασυνήθιστο να ιδεί κάποιος δεκάδες αντιπάλους να ευρίσκονται μαζί στο φως της ημέρας.

Γ.ΛΙΝΑΡΔΗΣ:ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΑ ΠΑΤΑΝΕ ΠΟΔΙ ΣΤΗΝ ΠΙΣΩ ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΗΠΑ

Αισθητή είναι το τελευταίο διάστημα η προσπάθεια της Ουάσιγκτον να αποδυναμώσει και να υπονομεύσει μη αρεστές κυβερνήσεις χωρών της Λατινικής Αμερικής. Το φερέφωνο του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, το έντυπο «Foreign Policy Magazine» αναλύει στην πρόσφατη έκδοση του τις ενέργειες της Ρωσίας και Κίνας στην περιοχή και τονίζει ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα αναχαίτισης αυτών. Το τι εννοεί το «FPM» με μέτρα αναχαίτισης το διατύπωσε ο αρχηγός της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ πτέραρχος David Goldfein, ο οποίος σε επίσκεψη του στην Κολομβία δήλωσε ότι «όποια χώρα της περιοχής προμηθευτεί οπλικά συστήματα από την Ρωσία ή την Κίνα δυνητικά γίνεται στόχος των ΗΠΑ».

Το πρόβλημα με τις ΗΠΑ, οι οποίες παρεμπιπτόντως διατηρούν το δικαίωμα για τον εαυτό τους να πατάνε πόδι απροσκάλεστες στην αυλή της κάθε χώρας, είναι ότι η αγορά αμερικανικών όπλων και η μη χρήση ρωσικών ή κινεζικών ουδόλως προστάτευσε ορισμένες χώρες από το να γίνουν στόχος του αμερικανοσιωνιστικού ιμπεριαλισμού. Κατά συνέπεια οι χώρες που αντιστέκονται στον αμερικανοσιωνιστικό ιμπεριαλισμό δύνανται να κάνουν μια απλή ανάλυση κόστους-οφέλους και να συγκρίνουν αν συμφέρει ο συμβιβασμός με τις ΗΠΑ ή η επιθυμία τους για εθνική ανεξαρτησία.

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ: ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΙΑΙΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ

Ελληνική Δημοκρατία  και «ελληνόφωνες» δημο-ακράτειες 

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ: 

ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΙΑΙΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ

Στην ιστοσελίδα της Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης υπό τον τίτλο «Βασικές Κατευθύνσεις» διαβάζουμε τα κάτωθι:

«Οι κομμουνιστές θεωρούν ανάξιο τους να κρύβουν τις απόψεις και τις προθέσεις τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι σκοποί τους μπορούν να πραγματοποιηθούν μονάχα με τη βίαιη ανατροπή όλου του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος». (Καρλ Μάρξ – Φρήντριχ Ένγκελς, Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος)

Ακόμη, στην ίδια καταχώρηση:

«Δεν ξεχνάμε ότι βασικός όρος για την διαμόρφωση του επαναστατικού κόμματος είναι η κατάχτηση της επαναστατικής θεωρίας, πράγμα που αποτελούσε επίκεντρο της προσοχής της ΙΙΙ Κομμουνιστικής Λενινιστικής Διεθνούς, την ενενηκοστή επέτειο της οποίας εορτάζουμε φέτος»

Και λίγο παρακάτω επίσης διαβάζουμε:

«Για να προβάλουμε ξεκάθαρα τον πρωτοπόρο ρόλο της εργατικής τάξης στην επαναστατική διαδικασία, σε συνθήκες που από μια σειρά δυνάμεις αμφισβητούνται τα μαρξιστικά – λενινιστικά κριτήρια για την ένταξη στην εργατική τάξη, και επομένως η ηγετική της θέση της στην πάλη για την κοινωνική πρόοδο, για την επαναστατική μετάβαση από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό….Θεωρούμε αναγκαίο να συνεχίσουμε στην κατεύθυνση των επαναστατικών παραδόσεων της Παρισινής Κομμούνας, της Οχτωβριανής σοσιαλιστικής επανάστασης, της Κομμουνιστικής Διεθνούς και της σοσιαλιστικής πείρας στην ΕΣΣΔ και στις υπόλοιπες χώρες»

Αυτοί λοιπόν που, επιπλέον της ξεκάθαρης διακήρυξης στο καταστατικό τους υπέρ της δικτατορία του Προλεταριάτου, συνεχίζουν και στις μέρες μας να προωθούν και να εξαγγέλλουν βίαιες επαναστατικές πρακτικές κοινωνικής ανατροπής, αυτοί, απολαμβάνουν την ασυλία των ψοφοδεών αστικών «δεξιών» - ζητωπατριωτικών  κομμάτων και την απόλυτη συνεργασία τους.

Και έρχονται όλοι αυτοί, Μπολσεβίκοι και Συνοδοιπόροι, σε απόλυτη συνεργασία μεταξύ τους, να κατηγορήσουν την Χρυσή Αυγή τάχα... για κίνδυνο σε βάρος του πολιτεύματος.

Η ΒΡΕΤΑΝΟ-ΙΣΡΑΗΛΙΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ

Με τον όρο «Αγγλοϊσραηλιτική θεωρία» ή «Βρετανοϊσραηλιτική θεωρία» (που έφθασε μάλιστα να έχει την κοινωνική ισχύ Δόγματος !) αναφέρεται εκείνη η θεωρία κατά την οποίαν οι Άγγλοι φέρονται ως δήθεν απόγονοι των παλαιών εκείνων Ισραηλιτών οι οποίοι είχαν αιχμαλωτισθεί από τους Ασσυροβαβυλώνιους το  721 π.Χ και οι οποίοι με την πάροδο του χρόνου ανεμίχθησαν με τους Σάκκες και τους Σκύθες, κατόπιν δε  ήλθαν και εγκατεστάθησαν μονίμως στην Βόρειο Ευρώπη, θεωρούμενοι έτσι ως πρόγονοι διαφόρων λαών της Δυτικής και Βορείου Ευρώπης, ιδίως δε των Σαξόνων και άλλων φυλετικών ομάδων της Αγγλίας.

Αυτοί λοιπόν οι πρόγονοι των Άγγλων και λοιπών Βρετανών είναι κατά την εν λόγω θεωρία οι «γραμμικά» άμεσοι απόγονοι των δέκα χαμένων  φυλών των αρχαίων Ισραηλιτών. Το δόγμα αυτό συχνά περιλαμβάνει και το δόγμα ότι η βρετανική βασιλική οικογένεια κατάγεται άμεσα από τη γραμμή του βασιλιά Δαβίδ ! Η ανάπτυξη αυτής της θεωρίας οφείλεται αποκλειστικώς στους «Πουριτανούς» Άγγλους, από τον 16^o  αιώνα, τους ώθησε δε σε αυτήν, ο εξαιρετικός τους ζήλος στην παθιασμένη τους προσήλωση επί των κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης.

Η εν λόγω θεωρία  επέτρεψε

Η ΒΛΑΚΕΙΑ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες ενός μεγάλου αριθμού τηλεοπτικών εκπομπών τύπου «ριάλιτι», οι οποίες βασίζονται στην αυθόρμητη και τις περισσότερες φορές χωρίς αμοιβή συμμετοχή πάρα πολλών ανθρώπων. Ανθρώπων που δέχονται να εκθέσουν τον εαυτό τους σε κοινή θέα πανελλαδικά, είτε πρωταγωνιστώντας σε διάφορα τηλεοπτικά σόου, είτε συμμετέχοντας  στο ακροατήριο αυτών των σόου, συμπληρώνοντας με τη φυσική τους παρουσία τη «ζωντανή κερκίδα» των εκπομπών.

Η δυναμική της υποκουλτούρας που αναπαράγεται συνήθως σε αυτές τις εκπομπές, επιβεβαιώνει τη γνωστή ρήση του Γιώργου Σεφέρη με την οποία ο ποιητής αναρωτιέται: «όταν η βλακεία μπει σε κίνηση, ποιος μπορεί να την σταματήσει;»

Βέβαια το δικαίωμα στη βλακεία είναι ιερό! Ο καθένας έχει δικαίωμα στην κατ’ Αριστοτέλη «ιδιωτεία». Όταν όμως η βλακεία «ψυχαγωγεί» το πανελλήνιο, τότε το πράγμα πάει αλλού. Συνοδευόμενη μάλιστα από την ψυχοφθόρο αδολεσχία και τους αντιαισθητικούς ακκισμούς των παρουσιαστών και παρουσιαστριών, οι εκπομπές αυτές που αποτελούν «σήμα κατατεθέν» της Νέας Τάξης, μετατρέπονται σε σχολεία εκμαυλισμού συνειδήσεων, κοινωνικής σήψης και μιας αναβράζουσας παθητικότητας, απολύτως ακίνδυνης για το σύστημα. 

ΨΕΥΔΗ, ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΙΣ, ΔΙΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΨΕΙΣ

Παραπληροφόρηση είναι η σκόπιμη μεταφορά διαφόρων ψευδών ή αναληθών ή τροποποιημένων πληροφοριών. Πιθανός σκοπός της εφαρμογής της είναι η παραπλάνηση του δέκτη, προς εκπλήρωση σκοπιμοτήτων του παραπληροφορούντος. Αυτός που παραπληροφορεί, αν είναι η πηγή της πληροφορίας, έχει όλη την ευθύνη. Αν δεν είναι η πρωτογενής πηγή της πληροφορίας και απλώς μεταφέρει όσα γνωρίζει, έχει περιορισμένη ευθύνη, στο ότι δεν έχει διασταυρώσει τις πηγές του. Βεβαίως κατά την παραπληροφόρηση γίνεται δόλια προβολή των επιλεγμένων πτυχών ενός γεγονότος, κατασκευάζονται ψευδείς «αλήθειες» και κάλπικα επιχειρήματα, χαλκεύονται ψευδή πειστήρια, ενώ διαστρέφεται και παραποιείται η αλήθεια, όπως επίσης διαβάλλονται και εξευτελίζονται (πέραν επανορθώσεως) τα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Στις ημέρες μας, το «Μεγάλο Παράσιτο», δηλαδή η Παγκόσμια Οικονομική Δύναμη - κυρίαρχος του πλανήτη -  είναι η κομβική πηγή της παραπληροφόρησης.

ΖΥΓΕΙΤ' ΕΠΙ ΔΕΞΙΑ! ΑΤΕΝΩΣ!

Στις ζυμώσεις των πολιτικών  συνθέσεων, η ανυπαρξία συγκροτημένης ιδεολογίας και η «πιασάδικη», ευκαιριακή φθόγγωση κάποιου πομπώδους …. ζητωπατριωτικού «αλόγου – λόγου», διευκολύνουν εξαιρετικά την διαπίδυση των δεκαρολόγων αλλά και των μπουρδολογιών της κάθε πλευράς.

Επίσης η άμορφη και ρευστή (σαν βλέννα) πολιτική ιδιοπροσωπεία των ποικίλων συστημικών εθνικο-«δημοκρατικών»  φορέων, συνεπικουρεί ισχυρά την συμφεροντική τους συναίνεση.

Άνθρωποι που υπήρξαν εξαρτήματα (μεγάλα, μικρά ή και ασήμαντα)  του καθεστωτικού συγκροτήματος και σαλιάρικοι χειροκροτητές των πολιτικάντηδων του μεταπολιτευτικού ξενόδουλου χαλιφάτου της Μεταπολίτευσης, επιδιώκουν τώρα να μεταβληθούν από «επιτυχημένα» ενεργούμενα σε «επιτυχείς» ρυθμιστές και «σωτήρες» της μικροπολιτικής του νυν βάλτου.

Ζητούμενό τους : Ένας λευκοκύανος, μικρομέγαλος συνασπισμός, πολυσύνθετο δεκανίκι στα … δεξιά της Δεξιάς, που θα συσταθεί από  γερασμένους τριταγωνιστές «επικεφαλής» και αγανακτισμένους νεαρούς ακολούθους. Υποκρινόμενοι τα πατριωτικά poulains, διάφοροι «αντιφασίστες» ισορροπιστές και βουλιμοστυλίτες  του «θρησκευάμενου» πατριωτισμού, γραφικοί αποτυχημένοι πολιτικοί φακίρηδες, θα συμπήξουν ενόψει των επερχομένων εκλογών την νέα … «Εγκάρδια Συνεννόηση» (Entente Cordiale). 

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΤΟΞΟ

     Αναρωτιέται κανείς πως είναι δυνατόν σ’ αυτή την «Έρημη Χώρα», σ’ αυτόν τον τόπο «που τον πελεκούν και που τον καίνε» χρόνια τώρα, πολιτικοί που βγάζουν φλύκταινες ακούγοντας τη λέξη: έθνος, να επικαλούνται συνεχώς στην επιχειρηματολογία τους την υπεράσπιση του ….. εθνικού συμφέροντος.

     Αναρωτιέται πως γίνεται, ενώ το εθνικό συμφέρον είναι ένα και συγκεκριμένο, να υπάρχουν τόσες πολλές και κυρίως τόσο αντιφατικές ερμηνείες και εκδοχές για τον τρόπο που αυτό μπορεί να υπηρετηθεί.  Και μάλιστα εκδοχές που βασίζονται σε ιδεολογικοπολιτικές αφετηρίες απορριπτικές για την έννοια του έθνους. Το οποίο θεωρούν μια «ψεύτικη συνείδηση» που αποτελεί το «ιδεολογικό νεφέλωμα» με το οποίο η άρχουσα τάξη περιβάλλει το «αστικό κράτος». 

     Είναι προφανές ότι αυτό συμβαίνει γιατί με τον όρο: εθνικό συμφέρον, ο καθένας υπονοεί εντελώς διαφορετικά πράγματα. Πράγματα διαμετρικά αντίθετα και εντελώς ασυμβίβαστα μεταξύ τους. Και γιατί ο Εθνικισμός, αυτή η «ψεύτικη συνείδηση», αποδείχτηκε απείρως ισχυρότερος από τη θρυλική «ταξική συνείδηση», που υποτίθεται μάλιστα ότι εδράζεται στην αντικειμενική πραγματικότητα. «Ταξική συνείδηση» που επειδή δεν είναι αρκετή για να αιτιολογήσει στη συνείδηση των Ελλήνων τις επιλογές της ελληνόφωνης ηγεσίας τους, επιστρατεύεται ο όρος «εθνικό συμφέρον», αλλά με εντελώς στρεβλωμένο περιεχόμενο.   

Γ.ΛΙΝΑΡΔΗΣ: Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΟΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ ΤΟΥ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΩΝ ΗΠΑ

      Ουδόλως είναι περίεργο ότι εκατομμύρια άνθρωποι κατευθύνονται ως λαθρομετανάστες προς την ευρωπαϊκή ήπειρο. Αν δεν υφίσταντο οι στρατιωτικές παρεμβάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, ο σιωνιστικός ιμπεριαλισμός και η οικονομική εκμετάλλευση, είναι προφανές ότι τα κύματα λαθρομεταναστών και προσφύγων δεν θα υπήρχαν, τουλάχιστον σε αυτό το μέγεθος.

      Η Ευρώπη αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη κρίση «προσφύγων» από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι προσπάθειες  λύσης του προβλήματος, αυτές οι προσπάθειες που είναι ειλικρινείς, αποτυγχάνουν οικτρά επειδή αγνοείται η ρίζα του προβλήματος, τουτέστιν οι κρίσεις που βρίσκονται εν εξελίξει στην Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. 

      Εάν οι ευρωπαίοι πολιτικοί εξακολουθούν να αγνοούν τις βαθύτερες αιτίες του προβλήματος, ήτοι τους ατελείωτους πολέμους του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, η κρίση των λαθρομεταναστών θα συνεχίσει και θα επιδεινωθεί.

      Η ανησυχητική αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη είναι υπεύθυνη για το μεγάλο μέρος του μεταναστευτικού χάους που βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή ΜΕΝΑ (Middle East North Africa). Τα γεγονότα σε αυτή την ζώνη του πλανήτη δεν θα εξαφανιστούν απλά αν αγνοηθούν, οι ευρωπαίοι πολιτικοί πρέπει να αντιμετωπίσουν ρεαλιστικά το πρόβλημα και να δώσουν ειλικρινείς λύσεις. 

      Οι συνεχιζόμενες συγκρούσεις στην ΜΕΝΑ θα οδηγήσουν τους επόμενους μήνες και χρόνια στην έξοδο εκατομμυρίων ανθρώπων, κάτι που οφείλεται στις στρατιωτικές παρεμβάσεις των σιωνιστών ιμπεριαλιστών και στα εγκλήματα τους κατά της ανθρωπότητας (βλ. Υεμένη).

      Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ ακολουθώντας μια πολιτική αποσταθεροποίησης  στην περιοχή ΜΕΝΑ δημιουργούν εκατομμύρια «μετανάστες». Αυτοί που θέλουν να υψώσουν φράγμα στην λαθροεποίκιση της Ευρώπης από μουσουλμάνους λίθινης εποχής, στην λαθροεποίκιση της Ελλάδας θα πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτή την κρίση και τα απόνερα αυτής με μεθόδους που προσιδιάζουν στην παρούσα χαοτική κατάσταση και στην καταστρεπτική ασυνειδησία του εχθρού, άλλως θα καταλήξουμε όλοι στα θανατηφόρα χαρακώματα που ήδη σκάβουν για εμάς οι ιμπεριαλιστές Σιωνιστές και τα ορφανά του Coudenhove-Kalergi που εδρεύουν στα παραμάγαζα που φέρουν επιγραφές ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Γ. Λιναρδής

ΠΥΞΙΔΑ ΙΔΕΩΝ: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Από την εφημερίδα Χρυσή Αυγή - β' μέρος

      Προβληματιζόμαστε βαρύτατα καθώς κατανοούμε πως η αβυσσαλέα και μύχια κρίση της νέας ελληνικής μας ταυτότητας μπορεί να έχει κοσμογονική - συνθετική ή αφανιστική - διαρρηκτική κατάληξη, ενέχοντας σαν κομβικό της άξονα την τιτάνια διαλεκτική πάλη μεταξύ της πάτριας και της χριστιανικής κοσμοθεώρησης. 
      Βεβαίως όμως, αυτή η κρίση θα χάσει κάθε φυσική και ιστορική υπόσταση αν λείψει το Γένος των Ελλήνων. Τώρα διενεργείται από το Κίνημά μας ένας πολυμέτωπος Αγώνας Εθνικής Αντίστασης. Οτιδήποτε τον υπονομεύει για λόγους κάποιας δήθεν «ιδεολογικής καθαρότητας» είναι τουλάχιστον στενόμυαλη και στενόκαρδη ναρκισσιστική-εγωπαθητική μανία και οδηγεί την Λαϊκή μας Κοινότητα σε ψυχοπνευματικό ακρωτηριασμό, κοντά στην ώρα που θα κληθεί να πολεμήσει «πάσει δυνάμει», για την ίδια της την επιβίωση, για τη σωτηρία της ύπαρξής της. 
      Συνεπώς εμείς οι Έλληνες Εθνικιστές του Λαϊκού Συνδέσμου είμαστε φανατικά πολέμιοι της σημερινής εξουσίας και της παραδσουλεύτρας της καθεστωτικής ψευτοδιανόησης, που χαλκεύουν δολίως και διαρκώς νέους τρόπους ελέγχου και διαμόρφωσης των απόψεων, σκέψεων και στάσεων ζωής του αφελληνισμένου «οχλολαού». 
      Δηλαδή ελέγχου της ίδιας της ζωής των προγονόπληκτων Γραικύλων, των χριστιανοπαθητικών Ρωμιών, των υλιστών Ραγιάδων και των πάσης φύσεως ευσεβιστών Γκιαούρηδων. ΟΛΟΙ αυτοί χάνουν σταδιακά την ικανότητα να αισθανθούν και να βιώσουν την κρίσιμη, άϋλη και συνάμα απτή αλήθεια της Πατρίδας, ενώ παράλληλα τα Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης υποστηρίζουν αδιάκοπα την εθνοαποδομητική αγορά ιδεών με τα χυδαία τους προϊόντα, επιτείνοντας εκθετικά τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό. 

ΠΥΞΙΔΑ ΙΔΕΩΝ: ΚΑΜΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Από την εφημερίδα Χρυσή Αυγή

Σήμερα, το μεγαλύτερο τμήμα της ανθρωπότητας μένει προσκολλημένο και υπόκειται στην πλουτοκρατική αστική δημοκρατία, (που μόνο Δημο-κρατία, δηλαδή Κράτος του Λαού δεν είναι) σύμφωνα με την αρχή της κοινωνικής αδράνειας, όπως αυτή εκδηλώνεται στις ενστικτώδεις και σχεδόν άλογες αντιλήψεις της μάζας.

Σ’ αυτόν τον ορθολογιστικό τρόπο σκέψης, που αξιολογεί τις προθέσεις με αποκλειστικό κριτήριο την εξωτερική τους επιτυχία και την δυνητική χρησιμότητα προς χάριν του Καθεστώτος, ενώ αξιολογεί την ορθότητα μιας άποψης εντελώς μηχανιστικά – λογιστικά και δημοσκοπικά, ανάλογα με το πόσοι έχουν αυτήν την άποψη (δηλαδή μ’ αυτόν τον τρόπο σκέψης που πιστεύει μόνο σε όσα μετριούνται, ζυγίζονται και πουλιούνται).

Απέναντι σ’ αυτήν την αρωματισμένη κρυφή σήψη και την άδικη απανθρωπιά ο Εθνικισμός αντιπαραθέτει μια νέα μορφή ιδεαλισμού, την οποίαν ο κόσμος της φαύλης και ξεπουλημένης αστικής ψευτοδημοκρατίας δεν μπορεί να κατανοήσει, διότι η εσωτερική φύση του ιδεαλισμού της αυτοθυσίας και του αλτρουϊσμού, της ευθύνης και του καθήκοντος, είναι ολότελα ξένη στους αγοραίους δούλους και στους πλουτοκράτες αφέντες τους.

CAPITANUL

Corneliu Zelea Codreanu – 80 χρόνια από τον μαρτυρικό θάνατό του

Σύντομη Βιογραφία του Capitanul

Ο Corneliu Zelea Codreanu, γιος του καθηγητή λυκείου Ion Zelea Codreanu και της γερμανικής καταγωγής Elizabeth Brunner, γεννήθηκε στο Χούσι της Ρουμανίας στις 13 Σεπτεμβρίου 1899. Το 1912 γράφτηκε στο στρατιωτικό λύκειο "Nicolae Filipescu" του Târgovişte. Από τον πατέρα του έμαθε να αγαπά την πατρίδα του και να ονειρεύεται για το λαό του ένα πιο ένδοξο πεπρωμένο.

Στις `15 Αυγούστου του 1916 προσπάθησε να στρατολογηθεί ώστε να λάβει μέρος  στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Αυστροουγγαρία επιτέθηκε στη Ρουμανία αλλά δεν έγινε δεκτός. Την 1^η Σεπτεμβρίου του 1917 γράφτηκε στη Σχολή Δοκίμων Αξιωματικών με την ελπίδα να αναχωρήσει για το Μέτωπο.  Η εκπαίδευσή του στη σχολή θα σημαδέψει ανεξίτηλα τον χαρακτήρα του. Θα γράψει «Εδώ έμαθα να μιλάω λίγο, να αγαπώ τα χαρακώματα και να περιφρονώ τα σαλόνια».

Μετά τον πόλεμο, η πολιτική κατάσταση  στη χώρα του δεν ήταν καθόλου ευοίωνη και δε διέφερε  από εκείνη πολλών άλλων ευρωπαϊκών χωρών, ενώ η γειτονική Ρωσία βρισκόταν υπό το καθεστώς των Μπολσεβίκων.

Το 1919 γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Ιασίου και εντάχθηκε σε μια μικρή εθνικιστική ομάδα που ονομαζόταν «Φρουρά της Εθνικής Συνείδησης» (Garda Conştiinţei Naţionale), επικεφαλής της οποίας ήταν ο Costantin Pancu. Στην ομάδα του Pancu συμμετείχαν αρκετοί εργάτες και φοιτητές, καθώς και κάποιοι αστοί και ιερωμένοι.

ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ, ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ «ΟΡΘΟΤΗΤΑΣ»

Η παρούσα έκδοση αποτελεί ένα ισχυρό ράπισμα στην προσπάθεια ιδεολογικής κυριαρχίας της αριστερής ψευτοδιανόησης, καθώς και στην ανθελληνική προπαγάνδα των μπολσεβίκων. Μια προπαγάνδα που κρατά χρόνους πολλούς και ξεδιπλώνεται τόσο μέσα όσο και έξω από πανεπιστήμια, σχολεία και χώρους εργασίας, χώρους καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας. Αφισοκολλητές και ινστρούχτορες, που έγιναν προφεσόροι και πρυτάνεις, κατέλαβαν πανεπιστημιακούς και υπουργικούς θώκους, σπίλωσαν με τα εμετικά τερατουργήματά τους οποιαδήποτε πιθανότητα να ανελιχθεί ένας Νεοελληνικός Πολιτισμός, σαν απόσταγμα της γόνιμης σύνδεσης, παρελθόντος και παρόντος, στο μέλλον. Ένας πολιτισμός, όπως διαφαίνεται μέσα στο πνευματικό οικοδόμημα αγνών δημιουργών, οι οποίοι σκοπίμως και συστηματικώς αποσιωπήθηκαν και πολεμήθηκαν, εξαιτίας του πατριωτικού και εθνικιστικού τους προσανατολισμού. Ένας εξ αυτών είναι και ο εθνικός μας Ποιητής Κωστής Παλαμάς, ο οποίος αποσιωπήθηκε και θάφτηκε από το εκπαιδευτικό σύστημα.
Το συγκεκριμένο πόνημα παρουσιάζει μια σειρά άρθρων του μεγάλου Ποιητή, τα οποία δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες της εποχής του (κυρίως στο Εμπρός, και δευτερευόντως στην Καθημερινή και την Νέα Ημέρα Τεργέστης) και πραγματεύονται φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας. Κείμενα που έχουν εξαφανιστεί από την «προτεινόμενη» βιβλιογραφία και τα οποία πραγματικά δείχνουν τις πολιτικές θέσεις και απόψεις του. Ο Παλαμάς έχει αντιληφθεί τον προδοτικό και ύπουλο ρόλο των κομμουνιστών και το τολμά, γράφει για το πώς σφάζουν οι μπολσεβίκοι, αναφερόμενος στη δολοφονία της τσαρικής οικογένειας το 1918.