US ARMY ΕΝΑΣ ΧΑΡΤΙΝΟΣ ΤΙΓΡΗΣ


Αν θέλαμε να περιγράψουμε τον σημερινό αμερικανικό στρατό με λίγα λόγια θα λέγαμε: Εθισμένοι στα ναρκωτικά φαντάροι, σεξουαλικά αποκλίνουσες πολυφυλετικές ορδές, οπλισμένες με φανταχτερά gadgets που δεν λειτουργούν πάντα.
Ιστορικά οι αγγλοαμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις δεν ήταν αποτελεσματικές στην καταπολέμηση ισότιμων εχθρών. Ο στρατός του Ναπολέοντα ηττήθηκε το 1812 από τους Πρώσους και όχι από τους Βρετανούς. Οι αγγλοαμερικανικές και γαλλικές δυνάμεις δεν κατάφεραν στρατιωτικά να νικήσουν την Γερμανία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Γερμανία παραδόθηκε λόγω εσωτερικών προβλημάτων. Η εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία νικήθηκε μόνο όταν η Σοβιετική Ένωση εκμεταλλεύτηκε μια σειρά γερμανικών στρατιωτικών σφαλμάτων. Η Ιαπωνία ηττήθηκε όταν οι ΗΠΑ κατέφυγαν στην χρήση ατομικών βομβών. Θυμίζουμε ότι και στους δυο παγκόσμιους πολέμους, οι ΗΠΑ εισήλθαν στο θέατρο του πολέμου κατά την διάρκεια του τελικού σταδίου.
Ο κορεατικός πόλεμος ήταν για τις ΗΠΑ ένα αδιέξοδο, ενώ ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν μια ήττα. Οι ΗΠΑ δεν τόλμησαν να εμπλακούν το 1999 με τους Σέρβους σε χερσαίο πόλεμο, ενώ οι πόλεμοι στο Αφγανιστάν και Ιράκ εξελίχθηκαν σε αποτυχία. Στην περίπτωση της Λιβύης είχαμε να κάνουμε περισσότερο με ένοπλη ληστεία μιας πλούσιας αλλά ευάλωτης χώρας. Στη Συρία οι ΗΠΑ δεν τόλμησαν να πολεμήσουν, φρόντισαν να στείλουν μισθοφόρους με τα γνωστά αποτελέσματα. Δεν υπάρχει πόλεμος ή μια μεγάλη μάχη κατά την οποία αμερικανικές δυνάμεις κατάφεραν να νικήσουν έναν πραγματικά ισχυρό εχθρό στο πεδίο της μάχης, χωρίς σοβαρή βοήθεια από συμμάχους ή/και χρησιμοποιώντας όπλα μαζικής καταστροφής.
Οι ΗΠΑ, όπως παλαιότερα η Βρετανία, είναι παραδοσιακά ναυτική και αεροπορική δύναμη. Τέτοιες δυνάμεις ποτέ δεν είναι πραγματικά επιτυχείς σε χερσαίους πολέμους. Για να θεωρηθεί πραγματικά επιτυχημένη μια στρατιωτική δύναμη, πρέπει να μπορεί να διεξάγει νικηφόρα χερσαίους πολέμους. Οι ΗΠΑ μέχρι στιγμής ξεπερνούν τις δυνατότητες της Ρωσίας στην θάλασσα και στον αέρα, η Ρωσία έχει το πλεονέκτημα στις χερσαίες δυνάμεις. Η Ρωσία έχει τον πιο μεγάλο στρατό στην ευρασιατική ήπειρο και μπορεί να σταματήσει τις ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις των ΗΠΑ μέσω της χρήσης εξαιρετικά εξελιγμένων υπερ-υπερηχητικών αντιπλοϊκών και αντιαεροπορικών πυραύλων.
Οι ΗΠΑ έχουν εκφυλιστεί στρατιωτικά σε έναν χάρτινο τίγρη. Αυτό οφείλεται σε πολλά αίτια, κυρίως όμως έχει σχέση με την έντονη διαφθορά που είναι αχαλίνωτη στον αμερικανικό στρατό. Ήδη από το 2008 το Center for Defense Information (Κέντρο Αμυντικών Πληροφοριών), μια ένωση βετεράνων και ανεξάρτητων στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων, είχαν επιδώσει στον τότε αμερικανό πρόεδρο Ομπάμα μια έκθεση με τίτλο «Η αμυντική κατάρρευση των ΗΠΑ», στην έκθεση γίνεται λόγος για «κόπρο του Αυγείου» στο αμερικανικό Πεντάγωνο. Στην έκθεση αναφέρεται ότι οι ΗΠΑ δαπανούν για εξοπλισμούς όσο ποτέ άλλοτε, ταυτόχρονα όμως οι στρατιωτικές δυνάμεις είναι τόσο ανίκανες όσο ποτέ άλλοτε. Σημειώνεται ότι οι αγορές οπλικών συστημάτων γίνονται με γνώμονα τα συμφέροντα των λόμπι της Ουάσιγκτον, ενώ δεν υπάρχουν κατάλληλες δοκιμές των αγορασθέντων όπλων. Συνήθως δε οι αγορές αυτές προωθούνται με το κριτήριο όχι της καλύτερης ποιότητας, αλλά με αυτό της σωστής εκλογικής περιφέρειας όπου έχουν την έδρα τους μεγάλες αμυντικές εταιρίες. Ως αποτέλεσμα, οι υπερβάσεις κόστους σε οπλικά συστήματα είναι υψηλότερες από ποτέ, το Πεντάγωνο τα τελευταία χρόνια δεν έχει παραλάβει εγκαίρως ούτε ένα όπλο στο κόστος και στην ποιότητα που αρχικά είχε προβλεφθεί.
Η αναποτελεσματικότητα των αμερικανικών εξοπλισμών είναι παρατηρήσιμη παντού όπου αναπτύσσονται οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ. Πριν λίγο διάστημα στα Στενά της Μάλακα, μεταξύ Ινδονησίας και Μαλαισίας, ένα αμερικανικό πολεμικό πλοίο συγκρούσθηκε με δεξαμενόπλοιο σε ομαλή θάλασσα και εξαιρετική ορατότητα επειδή η αυτόματη πλοήγηση δεν μπόρεσε να ανιχνεύσει το εμπόδιο. Εξ αιτίας αυτού για μεγάλο διάστημα ο αμερικανικός στόλος στον Ινδικό και Ειρηνικό ήταν ανενεργός για να προλάβει τα χειρότερα. Πρόσφατα προστέθηκε σε μια σειρά τέτοιων αρνητικών συμβάντων η ντροπή της μη αναχαίτισης σχεδόν αυτοσχέδιων drones των Υεμενιτών από τα αμερικανικά αντιπυραυλικά συστήματα Patriot στα πετρελαϊκά πεδία της Σαουδικής Αραβίας.
Το βαθύ και διεφθαρμένο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ, το οποίο ως επί το πλείστον ανήκει σε σιωνιστικά συμφέροντα, απομυζεί και θέτει σε κίνδυνο την ευημερία του αμερικανικού λαού, ενώ ταυτόχρονα οδηγεί σε κατάρρευση την αμυντική ικανότητα των ΗΠΑ. Οι λιγοστές αμερικανικές στρατιωτικές επιτυχίες των τελευταίων ετών σε πεδία μαχών στην Αφρική, Μέση Ανατολή ή Κεντρική Ασία δεν πρέπει να μας ξεγελάνε.
Έχουν επιτευχθεί εναντίον φυλάρχων ή ξεπεσμένων τρομοκρατών όπως πριν λίγες εναντίον του Αλ Μπαγκντάτι στην έρημο της Συρίας, με τηλεοπτικούς προγραμματισμούς για να διαφημισθεί η αμερικανική στρατιωτική ικανότητα και ενίοτε ο αμερικανός πρόεδρος. Η στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ είναι περισσότερο μια χολιγουντιανή αντίληψη παρά μια πραγματικότητα. Κάποιοι ίσως πιστεύουν σε αυτή την διαφημιστική εκστρατεία, το βέβαιο είναι ότι όσο οι γάμοι των ομοφυλοφίλων στον αμερικανικό στρατό και οι μαζικές δολοφονίες ανυπεράσπιστων πολιτών σε χώρες που έχουν κατηγοριοποιηθεί ως εχθροί της παγκοσμιοποίησης θα είναι είδηση, τόσο θα αυξάνεται η βεβαιότητα ότι ο αμερικανικός στρατός είναι ένας χάρτινος τίγρης.
Γ. ΛΙΝΑΡΔΗΣ

ΑΛΤ ΤΙΣ ΕΙ



Κάθε 13 Οκτωβρίου, θυμόμαστε πάντα με δέος τον θάνατο του υπέρμαχου της Ελλάδος, Παύλου Μελά.
Αυτό δηλαδή που εμείς, με τα στενά ανθρώπινα μέτρα, λογίζουμε σαν θάνατο. Γιατί ο Μελάς δεν πέθανε. Πέρασε στα Ηλύσια Πεδία όπως κάθε Έλληνας Ήρωας, δια μέσου των αιώνων.
Η περίπτωση Μελά είναι μοναδική. Δεν πρόκειται για έναν καθημερινό άνθρωπο. Ήταν γιος ενός αληθινού μεγιστάνα της εποχής, πραγματικού κροίσου. Είχε κοινωνική επιφάνεια, χρήματα, γυναίκα και δύο παιδιά που λάτρευε. Κι όμως, αντι να διαλέξει μια ζωή στις ανέσεις, στις διασκεδάσεις και στην χλιδή, προτίμησε τον δρόμο της Σχολής Ευελπίδων. Και μόλις ονομάσθηκε ανθυπολοχαγός, δεν σταμάτησε να πιέζει στρατιωτικούς και πολιτικούς για να απελευθερωθεί η Μακεδονία.
Άφησε την γυναίκα και τα παιδιά του και πολέμησε μέχρι θανάτου για την λευτεριά της Πατρίδος. Όταν σκοτώθηκε, ένα τραγούδι κυκλοφόρησε, που αποτύπωσε το μέγεθος της επιτυχίας των ενεργειών του και το κύρος του ως αγωνιστή. Έλεγε ο στίχος: «Ένας ήρωας εχάθη τω ονόματι Μελάς και νομίσαν οι Βουλγάροι πως εχάθη η Ελλάς».
Με τέτοιο Άγιο Αίμα έχει στηθεί στα πόδια της αυτή η Πατρίδα. Με Αίμα αγνό και τίμιο, με Αίμα άφθονο.
Σήμερα, δεκαετίες μετά την θυσία του Μελά, η Μακεδονία κινδυνεύει και πάλι. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν ήρωες σαν τον Καπετάνιο. Υπάρχουν Τσίπρες, Μητσοτάκηδες, Σαμαράδες, υπάρχουν Novartis, λίστες Λαγκάρντ και ΔΝΤ.
Σήμερα λοιπόν το βάρος πέφτει σε εμάς. Στον καθένα μας. Να γίνουμε όχι βέβαια τεράστιοι ήρωες σαν τον Παύλο Μελά, αυτό δεν γίνεται. Να γίνουμε ο καθένας μας ένας μικρός Μίκης Ζέζας. Να δράσουμε στο σπίτι, στο γραφείο, στο εργοστάσιο, στον δρόμο και στις παρέες μας. Να ξεσηκώσουμε τους διπλανούς μας. Να πολεμήσουμε όχι τον κατακτητή Βούλγαρο, αλλά ένα πολύ ισχυρότερο εχθρό: τον χειρότερο εαυτό μας!
Να ενδιαφερθούμε για την Πατρίδα. Να βροντοφωνάξουμε: ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΜΑΣ!
Να υποστούμε τις συνέπειες αυτού του αγώνα με καρτερία. Σαν άνδρες ευθυτενείς «που πονούν αλλά δεν υποφέρουν» όπως είχε συμβουλέψει ο Μελάς τους νεώτερους Ευέλπιδες της εποχής του.
Όποιος πιστεύει ότι ζούμε σε μια πολιτισμένη εποχή, του διαλόγου και της δημοκρατίας, πλανάται πλάνην οικτράν. Ζούμε σε μιαν αδυσώπητη εποχή, σκληρού πολέμου, ψυχολογικού, οικονομικού και συμβατικού.
Η Πατρίδα βρίσκεται σε μια από τις δυσκολότερες στιγμές. Προ του κινδύνου απώλειας εθνικού εδάφους. Και το έδαφος αυτό, δεν έχουμε δικαίωμα να το χάσουμε. Δεν μας ανήκει. Ανήκει στο Αίμα του Μελά. Ανήκει στους πολεμιστές της Μικράς Ασίας. Ανήκει στους νεκρούς του Έπους της Αλβανίας. Ανήκει στους νεκρούς της Κύπρου. Ανήκει στους νεκρούς των Ιμίων. Ανήκει στις μελλοντικές γενιές Ελλήνων. Εμείς είμαστε απλώς, αυτοί που το φρουρούν σήμερα.
Ας κάνουμε λοιπόν σωστά την δουλειά μας κι ας φυλάξουμε σκοπιά.  
Για όποιον βρεθεί στον χώρο ευθύνης μας, δεν υπάρχουν συμβιβασμοί, δεν υπάρχουν συμφωνίες δεν υπάρχει διπλωματία. Υπάρχουν μόνον δυο φράσεις: «Άλτ τις εί» και «Μολών Λαβέ».

ΞΥΠΝΗΣΤΕ



«Είστε η ελπίδα και το μέλλον αυτού του τόπου. Ξέρω σε ποιο σχολείο βρίσκομαι και μιλώ και για εκείνα τα παιδιά που δεν είναι Έλληνες, αλλά είναι κοντά μας, είναι ένα κομμάτι από την ψυχή μας και την καρδιά μας. Αυτός ο τόπος, η Ελλάδα, όπως έχει αποδείξει μέσα στον χρόνο, είναι χώρα της Δημοκρατίας, της πραγματικής ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Όλα τα παιδιά, είναι παιδιά μας».
Αυτά είπε ο ΠτΔ σε σχολείο στα Πατήσια. Στα Πατήσια που έχουν πατηθεί στην κυριολεξία από ξένους. Που λειτουργούν εκατοντάδες παράνομα τζαμιά. Που όλοι οι Πατησιώτες ξέρουμε ότι οι Αφρικανοί «μετανάστες» ασχολούνται στην συντριπτική πλειοψηφία τους με ξενυχτάδικα μπαρ και πορνεία. Στα Πατήσια που η κατάσταση έχει πλέον ξεφύγει. Που οι Ελληνικοί πληθυσμοί αποτελούνται κυρίως από γέροντες, ανήμπορους να φύγουν από την περιοχή, αφού οι νέοι έφυγαν σχεδόν όλοι. Στα Πατήσια που Ασιάτες κάθε είδους, ανοίγουν μαγαζιά (ενώ οι Έλληνες κλείνουν τα δικά τους λόγω κρίσης) και συνηθίζουν να κάθονται απέξω καπνίζοντας ναργιλέδες και τρίβοντας τις γυμνές πατούσες τους.
«Είστε το μέλλον και η ελπίδα αυτού του τόπου» είπε λοιπόν ο ΠτΔ σε σχολείο στα Πατήσια σε παιδιά «μεταναστών». Και φυσικά κάθε παιδί δεν φταίει σε τίποτε. Φταίνε όμως οι γονείς που διδάσκουν στα παιδιά τους, ότι καταπατώντας  νόμους και εποικώντας με το ζόρι, «κερδίζεις Δημοκρατία και ισότητα». Και φυσικά κάθε παιδί δεν φταίει σε τίποτε. Φταίνε όμως οι γονείς που ενώ είναι σε ανέχεια  τεκνοποιούν ασταμάτητα, ουσιαστικά διδάσκοντας έτσι τα παιδιά τους, ότι θα ζουν από την κρατική πρόνοια.
 Όποιος έχει περπατήσει στα Πατήσια ξέρει τι λέω. Κάθε Αφροασιάτισσα με μαντίλα ή χωρίς, περπατάει με τουλάχιστον τρία παιδιά. Τουλάχιστον!!! Τι θα γίνει σε λίγα χρόνια όταν αυτά θα μεγαλώσουν; Θα ζήσουν με επιδοματάκια ή η ανεργία στην χώρα θα εκτοξευτεί μέχρι τον επόμενο γαλαξία; Και η οικονομία θα καταστραφεί ολοκληρωτικά και δια παντός;
Τι έχουμε άραγε κάνει οι Έλληνες στους Παυλόπουλους κάθε είδους για να μας μισούν τόσο; Για να μας προσβάλλουν τόσο; Για να μας υποτιμούν τόσο;
Μήπως αυτοί οι Αφροασιατικοί πληθυσμοί που εποικούν την χώρα, δεν είναι οι ίδιοι που αρνήθηκαν να δουλέψουν στις χώρες τους; Που αρνήθηκαν να πολεμήσουν για  τις χώρες τους; Αλλά τώρα θα αποτελέσουν την ελπίδα της Ελλάδος;
Αλήθεια, πιστεύει κανείς ότι αυτοί, θα αγωνιστούν για το Έθνος των Ελλήνων; Θα τιμήσουν προγόνους σαν τον Νικηταρά; Θα δακρύσουν για την θυσία του Λεωνίδα; Θα υψώσουν τα στήθη τους για να σταματήσουν ορδές κατακτητών για να σώσουν το μεγαλείο της Ελλάδος; Θα κάνουν Αλβανικά Έπη; Θα διαπρέψουν στις επιστήμες, στο εμπόριο, στην ναυτιλία, όπως τόσες χιλιάδες Έλληνες στο παρελθόν; Θα μαρτυρήσουν για την Χριστιανική Πίστη μας;
Τι έχουμε άραγε κάνει οι Έλληνες στους Παυλόπουλους κάθε είδους για να μας μισούν τόσο; Για να μας προσβάλλουν τόσο; Για να μας υποτιμούν τόσο;

TA ΓΑΛΟΝΙΑ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ



Στις 21 Αυγούστου 1821, ο Μάρκος Μπότσαρης, σε ηλικία 33 ετών πέρασε στην αθανασία, αγωνιζόμενος μαζί με τον Κίτσο Τζαβέλα και 450 Έλληνες, εναντίον 15.000 επίλεκτων τουρκαλβανών που επέδραμαν στην δυτική Ρούμελη.
Στην μάχη του Κεφαλόβρυσου, μια σφαίρα τον βρήκε στο μάτι. Μεταφέρθηκε από τους Σουλιώτες στο Μεσολόγγι και στον δρόμο ξεψύχησε. Η σωρός του σκεπασμένη με γαλάζια χλαμύδα, εισήλθε στο Μεσολόγγι σε θριαμβευτική πομπή, στην οποία προηγούνταν τούρκοι αιχμάλωτοι, λάφυρα και πενήντα τέσσερις αιχμαλωτισμένες σημαίες των εχθρών.
Η ζωή του Μπότσαρη, ήταν ένας συνεχής ένοπλος αγώνας, για την ελευθερία της Πατρίδος. Δεν δίστασε να πολεμήσει επαννηλλειμένως απέναντι σε πολυάριθμους τούρκους, μην δίνοντας σημασία στους αριθμούς αλλά στην Ελληνική Πολεμική Αρετή, στην δίψα για Ελευθερία και στην αδάμαστη Ελληνική Ψυχή.
Τέτοιες ζωές, αδάμαστων κι αλύγιστων Εθνικιστών, είναι πάντοτε παράδειγμα για όλους εμάς, που λυγίζουμε σε μια καθημερινότητα αστείων κακουχιών και πλασματικών διλλημάτων.
Η πλέον διδακτική, στιγμή της ζωής του μεγάλου πολεμιστή, ήταν όταν τα Χριστούγεννα του 1822 υπερασπιζόμενος το τείχος του Μεσολογγίου απέναντι στον Ομέρ Βρυώνη με μόλις 35 άνδρες, παρέλαβε από την κυβέρνηση έγγραφο με το οποίο τον όριζαν Στρατηγό. Το γεγονός προκάλεσε την έχθρα και την ζήλια άλλων οπλαρχηγών και ο Μπότσαρης εξοργισμένος από την συμπεριφορά τους, έσκισε τον διορισμό λέγοντας: «όποιος είναι άξιος, παίρνει το δίπλωμα με το σπαθί του, από τον Πασά».
Με την μεγαλοπρεπή αυτή του πράξη, όρισε τα προαπαιτούμενα για κάθε αξίωμα. Αυτά ήταν, είναι και θα είναι, ο συνεχής αγώνας, η ανιδιοτέλεια, το θάρρος και η προσφορά στο Έθνος.
Ας τα θυμόμαστε κι ας παραδειγματιζόμαστε από τέτοιους ανθρώπους, εμείς οι σημερινοί Έλληνες Εθνικιστές. Και ο δικός μας αγώνας δεν είναι μικρότερης σημασίας. Στις μέρες μας θα κριθούν πάρα πολλά και σημαντικά για το Έθνος των Ελλήνων.
Κρίνεται η εδαφική ακεραιότητα του κράτους μας, που στήθηκε από την αδάμαστη θέληση και το Αίμα των προγόνων, σαν τον Μάρκο Μπότσαρη. Κρίνεται η αλλοίωση του Έθνους από εισβολείς άλλου τύπου από εκείνους που πολεμούσε ο Μπότσαρης, αλλά οπωσδήποτε επιβουλείς της ίδιας της Ελληνικότητάς μας. Κρίνεται η κληρονομιά που θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές. Κρίνεται η υστεροφημία μας, ως Έλληνες.
Ας παραδειγματιστούμε λοιπόν, κι ας μην γινόμαστε σαν τους μικρόψυχους που ζήλεψαν το στρατηγικό αξίωμα, αλλά σαν τον Μπότσαρη που τίμησε το αξίωμα του πολεμιστή.

ΙΤΑΛΙΑ: Η "ΠΑΓΙΔΑ" ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΣΤΩΝ


Ακούσαμε και διαβάσαμε εκατοντάδες υμνολογίες και ζητωκραυγές για τον ένθερμο Ιταλό πατριώτη Ματέο Σαλβίνι (την γενναία στάση του οποίου για την προστασία του Λαού του χαιρετίσαμε και εμείς κατ’ επανάληψη). Ιδού λοιπόν η θλιβερή κατάληξη του παρήγορου δρωμένου που μας έδινε περιθώρια ελπίδας αντιστάσεως: H υπέροχα ρωμαντική και θαραλέα, εν τέλει όμως μεγαλομανής και πανίσχυρη εξουσιομανία του Ματέο Σαλβίνι σε συνδυασμό με τις επάλληλες κινήσεις ελιγμών του Λουίτζι Ντί Μάϊο που αποδείχθηκε ως ο αποφασισμένος και ψυχρός εκτελεστής και νεκροθάφτης της καθωσπρεπικής αλλά αναντίρρητης αντιπολιτευτικής ψυχής του «Κινήματος των Πέντε Αστέρων»», υπήρξε όντως ότι το κάλλιστο και ευστοχότερο για την πλήρη αποκατάσταση του και παγίωση του ασφυκτικού καθεστώτος λιτότητας που επέβαλλε η Ευρωπαϊκή Ένωση (δηλαδή η αμερικανότροπη μερκελική Γερμανία-χωροφύλακας των ΗΠΑ, συνεπώς οι Διεθνείς Επικυρίαρχοι) στην Ιταλία – ενώ το ξεκάθαρο ψυχολογικό και ηθικό δίδαγμα είναι πως χωρίς συμπαγές ιδεολογικό υπόβαθρο στην πολιτική πορεία και δίχως την προσήκουσα επαρκή πληρότητα και σαφήνεια σχετικά με το νόημα και με τις συνέπειες οποιασδήποτε αντιπαραθέσεως με την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν μπορεί με κανέναν άλλο τρόπο να υπάρξει ουσιώδης λύση σε μία χώρα που πραγματικά είναι βυθισμένη «μέχρι τα ρουθούνια» στην κρίση. Προφανώς το Καθεστώς, όπως ήδη συνέβη και στην Ελλάδα ή πιθανότατα θα συμβεί στην Μικρο-Μέγαλη Βρετανία, ήξερε από την αρχή πάρα πολύ καλά τι διεκυβεύτετο, συνεπώς εγνώριζε άριστα πού ήταν το πραγματικό μέτωπο της αφανιστικής πολιτικής μάχης, την οποίαν έπρεπε να κερδίσει παντί τρόπω, ενώ βεβαίως όλοι οι υπόλοιποι παίκτες του παιγνίου ισχύος είχαν πράγματι πλήρη άγνοια.
Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι, όχι μόνον ποικίλοι … «εθνικοπατριώτες», «νεοεθνικιστές» και … «παραφασίστες» στην Πατρίδα μας, αλλά και αρκετοί σοσιαλφιλελεύθεροι δημοκράτες και όντως αντίπαλοι (ή και εχθροί) της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ιταλία, αυταπατήθηκαν παρερμηνεύοντες τον φανταιζί «θόρυβο»» που έκανε ο συμπαθής Σαλβίνι για επαναστατικό συναγερμό- δίχως διόλου να αντιληφθούν και να κατανοούν πως αυτή η φέρελπις διεργασία ήταν δυστυχώς ένα μέρος του διεθνούς, περιφερειακού και ενδοευρωπαϊκού «παιγνίου ισχύος» που εν τέλει οδήγησε σε ήττα της Ιταλίας και του ιταλικού Λαού. Όσον αφορά στην παράταιρη και φτιασιδωμένη «οιονεί εξεγερμένη» Αριστερά (παλαιά και «Νέα»), δεν ήσαν μόνον υπεραρκετοί αυτοί που βλακωδώς γελάστηκαν και αυταπατήθηκαν, αλλά για μιαν ακόμη φορά, ήταν η ψυχαναγκαστική πλειοψηφία της - η οποία συνεχίζει επίμονα και μαζοχιστικά να πείθεται από τους γλυκερούς νεοφιλελεύθερους κόλακές της, με τον δήθεν ανθρωπισμό και τον υποκριτικό αντιφασισμό τους.
Η παγίδα των "ευρωπαϊστών"
Στις εννέα Αυγούστου ο ο Ματέο Σαλβίνι, ηγέτης της Λίγκα του Βορά, μετά την όντως θριαμβικού τύπου νίκη του στις Ευρωεκλογές εις βάρος των Πέντε Αστέρων (πτώση στο 17%), έδωσε τέλος στην κυβέρνηση συνεργασίας με το «Κίνημα των πέντε Αστέρων» του Ντί Μάϊο, εξαπολύων μία πρόταση μομφής. Παρασυρθείς από το «ευγενές παραλήρημα» (delirium nobilis) της διαφαινομένης παντοδυναμίας του, από την πρόδηλη συνεχή και ραγδαία άνοδο των ποσοστών του στις δημοσκοπήσεις (που μάλιστα άγγιξαν το 38% τον Ιούλιο), καθώς επίσης και από την εμμονή της δεξιάς πτέρυγος του κόμματος του, ο Σαλβίνι απαίτησε εμφατικά να διενεργηθούν πρόωρες εκλογές μέσα στο τρέχον Φθινόπωρο, αλλά απεκόμισε τα άκρως αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που βεβαίως και αφελώς προσδοκούσε.
Ειδικότερον, έπεσε αιφνιδίως στην παγίδα και έχασε εκκωφαντικάς τη μάχη, ηττώμενος από την φερομένη ως «τρίτη πτέρυγα» της συγκυβερνήσεως – δηλαδή από τους «ευρωπαϊστές», τους «υπέρ της Ευρώπης» ανθρώπους του προέδρου Σέρτζο Ματαρέλλα, [ο οποίος είχε αριστοτεχνικά εξασφαλίσει από την αρχή δύο εξαιρετικώς κρίσιμες κυβερνητικές στρατηγικές θέσεις: το Υπουργείον Οικονομικών (Τζιοβάνι Τρία) και το Υπουργείον Εξωτερικών (Έντσο Μοαβέρο Μιλανέζι)]. Σε αυτήν την ιταλική Τρόϊκα, κατόπιν των αρχικών του επιτηδευμένων δισταγμών, προσήλθε και «προσηρτήθη» ο πρωθυπουργός Τζουζέππε Κόντε – πράγμα το οποίον ,αρκετούς μήνες πριν, τα νεοφιλελεύθερα και καθεστωτικά ΜΜΕ είχαν χαρακτηρίσει με μείζονα ικανοποίηση και … φανφάρες ως τάχα «χειραφέτηση» του από τους δύο «Λαϊκιστές» αντιπροέδρους της χώρας (τον έναν γνήσιο και αυτοπλανώμενο και τον άλλον ευκαιριακό και ημικαθεστωτικό). Ενθουσιάσθηκαν μάλιστα από την αυστηρή ομιλία του και από την εμφανώς αποφασιστική στάση του απέναντι στον αιφνιδιασθέντα, δονκιχωτικό υπερφίαλο Σαλβίνι, όταν παρητήθη στις 20 Αυγούστου.
Ακριβώς σε εκείνη την ιδιάζουσα χρονική στιγμή οι αείποτε διαπλεκόμενες με την μασονία και την μαφία οικονομικές ελίτ της Ιταλίας, ομού με τα παλαιά – καθεστωτικά πολιτικά κόμματα, καθώς επίσης τα ενορχηστρούμενα από τους Επικυριάρχους κέντρα και παράκεντρα εξουσίας των Βρυξελλών και του Βερολίνου, εθεώρησαν ευλόγως πως επανήλθεν η ώρα τους. Ώρα κατάλληλη για να εκδικηθούν τους ανθισταμένους πατριώτες και να «αποκαταστήσουν την τάξη» στην στοχοποιημένη «αντιμεταναστευτική» χώρα, με την αριστοτεχνική χρησιμοποίηση των … «σοφών» προειδοποιήσεων του πρώην πρωθυπουργού Ρέντσι, συμφώνως προς τις οποίες η Ιταλία εκινδύνευε «να οδηγηθεί στον φασισμό» (sic!), εάν εν τέλει κυβερνούσε ο Ματέο Σαλβίνι και το ρατσιστικό - «ακροδεξιό» κόμμα του.

ΠτΔ ΜΕ ΚΥΡΟΣ ή ΑΚΥΡΟΣ;


Πολλές οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε αυτό που γενικώς ονομάζουμε σήμερα «πολιτικό σύστημα» και στις τάξεις των Εθνικιστών. Κατά την γνώμη μου όμως, το κυρίως σύνορο, το βαθύ διαχωριστικό βάραθρο ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και στον Εθνικισμό στην σημερινή Ελλάδα είναι ότι, οι Εθνικιστές αγωνίζονται υπέρ του Λαού μόνοι ενώ το πολιτικό σύστημα υπέρ των μικροκομματικών του συμφερόντων ενωμένο και απέναντι στα συμφέροντα του Λαού.
Η παρουσία της Χρυσής Αυγής στην Βουλή, σαν καταλύτης, το κατέδειξε ξεκάθαρα αυτό. Μάλιστα τόσο ξεκάθαρα, που πλέον έχουν αφήσει κάθε πρόσχημα και συνεργάζονται απροκάλυπτα και προκλητικά. Η Νέα Δημοκρατία εκλέχθηκε με σύνθημα να φύγει η αριστερή κυβέρνηση. Και όλως παραδόξως, η κυβέρνησή της, γέμισε αριστερούς κάθε απόχρωσης!
Και το θέατρο του ψεύδους συνεχίζεται. Έτσι μαθαίνουμε ότι ο Τσίπρας, θα στηρίξει Παυλόπουλο για ΠτΔ και η Νέα Δημοκρατία έριξε στο τραπέζι το όνομα της Μαρίας Δαμανάκη. Οι άνθρωποι αυτοί, κάνουν ότι τους γουστάρει όποτε τους γουστάρει. Χωρίς δεσμεύσεις, χωρίς Τιμή, χωρίς βαρύτητα στα λόγια τους, χωρίς αιδώ. Και η κοινωνία συνεχίζει την καθημερινότητά της, ατάραχη!!!
Στ’ αλήθεια, δεν είναι η Ν.Δ. που ζητούσε ισχυρή αυτοδυναμία για να διώξει την αριστερά και να επαναφέρει την κανονικότητα; Και προτείνει τώρα για την Προεδρία της Δημοκρατίας, μία προκάτοχο του «κακού» Τσίπρα στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ (τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ) την Δαμανάκη;! Oι τακτικές αυτές είναι που πλήττουν θανάσιμα το κύρος του κράτους και του πολιτεύματος, κι όχι η αποκαλυπτική πολιτική των Εθνικιστών, που έκανε το παρεάκι να φωνάζει την φρουρά στην Βουλή… Επιτέλους, αν αυτοί είναι ανυπόληπτοι, δεν αντιλαμβάνονται οι πολίτες που τους στηρίζουν, ότι τους παρασύρουν στην τρύπα της ανυποληψίας μαζί τους;
Στην προηγούμενη κυβερνητική περίοδο, κόμματα και πληρωμένα φερέφωνά (κανάλια), δεν σταμάτησαν να κατηγορούν τους Εθνικιστές, ότι συνεργάζονται με την Νέα Δημοκρατία ή τον Σύριζα, αναλόγως ποιος κατηγορούσε. Και στην νέα κυβερνητική περίοδο, ο Τσίπρας προτείνει έναν τέως υπουργό και μεγαλοστέλεχος της Ν.Δ. για Πρόεδρο και ο Μητσοτάκης μια τέως αρχηγό του Συριζα!!!
Ας το καταλάβουν επιτέλους οι συμπολίτες μας. Ολόκληρο το αυτοαποκαλούμενο «δημοκρατικό τόξο» είναι μια συντροφιά, που υπό το φως προβολέων στα studios των καναλιών, κόβει και μοιράζει την εξουσία στην παρέα. Στους κολλητούς και στους υπαλλήλους. Και για να απολαμβάνει αυτό το προνόμιο, χρειάζεται την στήριξη ξένων κύκλων, στις απαιτήσεις των οποίων υποκλίνεται συνεχώς, σε βάρος του Ελληνικού Λαού. Οι Εθνικιστές πάντως, δεν θα σταματήσουμε να τους καταγγέλλουμε, δεν θα σταματήσουμε να τους εγκαλούμε και να τους στηλιτεύουμε.
Η Ελλάδα αξίζει ένα καλύτερο αύριο από αυτό που σχεδιάζει για εμάς το κατεστημένο της «παρέας». Οι Εθνικιστές θα φέρουμε αυτό το αύριο.

ΤΟ ΝΤΑΤΣΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΚΑΡΠΟΥΖΙΑ



Ο Πρωθυπουργός έκανε επίσκεψη στην Γαλλία. Στάθηκε δίπλα στον Γάλλο Πρόεδρο και μίλησε για την βαθιά φιλία της Γαλλίας και της Ελλάδος.
Αλήθεια που την είδε αυτή την φιλία; Πως σηματοδοτείται μια φιλία ανάμεσα σε δύο κράτη; Και δεν αναφέρομαι βεβαίως σε λαούς αλλά σε κράτη. Μήπως από το ότι το Παρίσι είναι  ο αγαπημένος τόπος «σκληρής» αυτοεξορίας διάφορων πολιτικών κάθε απόχρωσης; Μήπως από τους Γάλλους αξιωματικούς που οργάνωσαν σε πάρα πολλές περιπτώσεις τον στρατό των τούρκων εναντίον των Ελλήνων Επαναστατών  του 1821; Μήπως από το ότι η Λαγκάρντ, μια από τις πλέον αδυσώπητες τοκογλύφους, είναι Γαλλίδα; Μήπως από το ότι η Γαλλία είναι ο σκληρότερος «εταίρος» μετά την Γερμανία καθ’ όλη την περίοδο της οικονομικής κρίσης της τελευταίας 10ετίας;
Όμως το κύριο θέμα δεν είναι αυτό. Το κύριο θέμα είναι ότι ο Πρωθυπουργός, από μικροφώνου στις κοινές δηλώσεις των δυο ηγετών αλλά και στην συνέντευξη τύπου που παρεχώρησε από το Παρίσι, κάλεσε τους Γάλλους επενδυτές «να εκμεταλλευθούν τις ευκαιρίες και να επενδύσουν στην Ελλάδα».
Η κίνηση αυτή δείχνει την ίδια ελλιπή γνώση διαπραγματεύσεων και οικονομικών της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά και της προ-προηγούμενης και της προ-προ-προηγούμενης κλπ.
Οι επενδυτές δεν τοποθετούν κεφάλαια με δηλώσεις από μικροφώνου. Οι επενδυτές τοποθετούν κεφάλαια, είτε σε απόλυτα διαλυμένες οικονομίες, χωρίς θεσμούς και  χωρίς κυβερνητική επιστασία, οικονομίες δηλαδή τις οποίες θα εκμεταλλευθούν στο έπακρο και θα τις ξεζουμίσουν, μέχρι σταγόνας (γι αυτό κάνει εντύπωση η πρόταση που χρησιμοποίησε ο Πρωθυπουργός «να εκμεταλλευθούν τις ευκαιρίες»), είτε σε σταθερά οικονομικά περιβάλλοντα, με σαφώς διαρθρωμένα  κρατικά υπόβαθρα, τα οποία εγγυώνται την οικονομική ανάπτυξη και σταθερότητα και συνεπώς την ασφάλεια των κεφαλαίων τους.
Ας μας εξηγήσει ο Πρωθυπουργός, σε ποια από τις δυο περιπτώσεις κατατάσσει την Ελλάδα του 2019 και σε ποια εκμετάλλευση αναφέρθηκε.
Δεν έχουμε ξεχάσει τις παλαιότερες δηλώσεις του αγαπημένου του συνεργάτη Γεωργιάδη που έλεγε «ελάτε να επενδύσετε,  η Ελλάδα είναι φτηνή και σας συμφέρει».
Στερείται λοιπόν σοβαρότητας κάθε τέτοια δήλωση από μικροφώνου και κυρίως αποκαλύπτει την έλλειψη σχεδιασμού επενδύσεων και σοβαρών προτάσεων προς επενδυτικούς ομίλους. Ο στόχος τέτοιων δηλώσεων είναι το χάιδεμα των αυτιών των τηλεορασόπληκτων ψηφοφόρων που θα «πειστούν» έτσι ότι ο Μητσοτάκης φέρνει επενδύσεις.
Αυτό που μου θύμισε είναι,  το Ντάτσουν που περνάει τυχαία από το δρόμο μας και από το μικρόφωνο φωνάζει ο οδηγός: Καρπούζια, ελάτε να πάρετε καρπούζια…

ΤΟ ΝΤΑΤΣΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΚΑΡΠΟΥΖΙΑ




Ο Πρωθυπουργός έκανε επίσκεψη στην Γαλλία. Στάθηκε δίπλα στον Γάλλο Πρόεδρο και μίλησε για την βαθιά φιλία της Γαλλίας και της Ελλάδος.
Αλήθεια που την είδε αυτή την φιλία; Πως σηματοδοτείται μια φιλία ανάμεσα σε δύο κράτη; Και δεν αναφέρομαι βεβαίως σε λαούς αλλά σε κράτη. Μήπως από το ότι το Παρίσι είναι  ο αγαπημένος τόπος «σκληρής» αυτοεξορίας διάφορων πολιτικών κάθε απόχρωσης; Μήπως από τους Γάλλους αξιωματικούς που οργάνωσαν σε πάρα πολλές περιπτώσεις τον στρατό των τούρκων εναντίον των Ελλήνων Επαναστατών  του 1821; Μήπως από το ότι η Λαγκάρντ, μια από τις πλέον αδυσώπητες τοκογλύφους, είναι Γαλλίδα; Μήπως από το ότι η Γαλλία είναι ο σκληρότερος «εταίρος» μετά την Γερμανία καθ’ όλη την περίοδο της οικονομικής κρίσης της τελευταίας 10ετίας;
Όμως το κύριο θέμα δεν είναι αυτό. Το κύριο θέμα είναι ότι ο Πρωθυπουργός, από μικροφώνου στις κοινές δηλώσεις των δυο ηγετών αλλά και στην συνέντευξη τύπου που παρεχώρησε από το Παρίσι, κάλεσε τους Γάλλους επενδυτές «να εκμεταλλευθούν τις ευκαιρίες και να επενδύσουν στην Ελλάδα».
Η κίνηση αυτή δείχνει την ίδια ελλιπή γνώση διαπραγματεύσεων και οικονομικών της προηγούμενης κυβέρνησης, αλλά και της προ-προηγούμενης και της προ-προ-προηγούμενης κλπ.
Οι επενδυτές δεν τοποθετούν κεφάλαια με δηλώσεις από μικροφώνου. Οι επενδυτές τοποθετούν κεφάλαια, είτε σε απόλυτα διαλυμένες οικονομίες, χωρίς θεσμούς και  χωρίς κυβερνητική επιστασία, οικονομίες δηλαδή τις οποίες θα εκμεταλλευθούν στο έπακρο και θα τις ξεζουμίσουν, μέχρι σταγόνας (γι αυτό κάνει εντύπωση η πρόταση που χρησιμοποίησε ο Πρωθυπουργός «να εκμεταλλευθούν τις ευκαιρίες»), είτε σε σταθερά οικονομικά περιβάλλοντα, με σαφώς διαρθρωμένα  κρατικά υπόβαθρα, τα οποία εγγυώνται την οικονομική ανάπτυξη και σταθερότητα και συνεπώς την ασφάλεια των κεφαλαίων τους.
Ας μας εξηγήσει ο Πρωθυπουργός, σε ποια από τις δυο περιπτώσεις κατατάσσει την Ελλάδα του 2019 και σε ποια εκμετάλλευση αναφέρθηκε.
Δεν έχουμε ξεχάσει τις παλαιότερες δηλώσεις του αγαπημένου του συνεργάτη Γεωργιάδη που έλεγε «ελάτε να επενδύσετε,  η Ελλάδα είναι φτηνή και σας συμφέρει».
Στερείται λοιπόν σοβαρότητας κάθε τέτοια δήλωση από μικροφώνου και κυρίως αποκαλύπτει την έλλειψη σχεδιασμού επενδύσεων και σοβαρών προτάσεων προς επενδυτικούς ομίλους. Ο στόχος τέτοιων δηλώσεων είναι το χάιδεμα των αυτιών των τηλεορασόπληκτων ψηφοφόρων που θα «πειστούν» έτσι ότι ο Μητσοτάκης φέρνει επενδύσεις.
Αυτό που μου θύμισε είναι,  το Ντάτσουν που περνάει τυχαία από το δρόμο μας και από το μικρόφωνο φωνάζει ο οδηγός: Καρπούζια, ελάτε να πάρετε καρπούζια…

"ΤΑ ΓΑΛΟΝΙΑ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ"


Στις 21 Αυγούστου 1823, ο Μάρκος Μπότσαρης, σε ηλικία 33 ετών πέρασε στην αθανασία, αγωνιζόμενος μαζί με τον Κίτσο Τζαβέλα και 450 Έλληνες, εναντίον 15.000 επίλεκτων τουρκαλβανών που επέδραμαν στην δυτική Ρούμελη.

Στην μάχη του Κεφαλόβρυσου, μια σφαίρα τον βρήκε στο μάτι. Μεταφέρθηκε από τους Σουλιώτες στο Μεσολόγγι και στον δρόμο ξεψύχησε. Η σωρός του σκεπασμένη με γαλάζια χλαμύδα, εισήλθε στο Μεσολόγγι σε θριαμβευτική πομπή, στην οποία προηγούνταν τούρκοι αιχμάλωτοι, λάφυρα και πενήντα τέσσερις αιχμαλωτισμένες σημαίες των εχθρών.

Η ζωή του Μπότσαρη, ήταν ένας συνεχής ένοπλος αγώνας, για την ελευθερία της Πατρίδος. Δεν δίστασε να πολεμήσει επανειλημμένως απέναντι σε πολυάριθμους τούρκους, μην δίνοντας σημασία στους αριθμούς αλλά στην Ελληνική Πολεμική Αρετή, στην δίψα για Ελευθερία και στην αδάμαστη Ελληνική Ψυχή.

Τέτοιες ζωές, αδάμαστων κι αλύγιστων Εθνικιστών, είναι πάντοτε παράδειγμα για όλους εμάς, που λυγίζουμε σε μια καθημερινότητα αστείων κακουχιών και πλασματικών διλημμάτων.

Η πλέον διδακτική, στιγμή της ζωής του μεγάλου πολεμιστή, ήταν όταν τα Χριστούγεννα του 1822 υπερασπιζόμενος το τείχος του Μεσολογγίου απέναντι στον Ομέρ Βρυώνη με μόλις 35 άνδρες, παρέλαβε από την κυβέρνηση έγγραφο με το οποίο τον όριζαν Στρατηγό. Το γεγονός προκάλεσε την έχθρα και την ζήλια άλλων οπλαρχηγών και ο Μπότσαρης εξοργισμένος από την συμπεριφορά τους, έσκισε τον διορισμό λέγοντας: «όποιος είναι άξιος, παίρνει το δίπλωμα με το σπαθί του, από τον Πασά».

Με την μεγαλοπρεπή αυτή του πράξη, όρισε τα προαπαιτούμενα για κάθε αξίωμα. Αυτά ήταν, είναι και θα είναι, ο συνεχής αγώνας, η ανιδιοτέλεια, το θάρρος και η προσφορά στο Έθνος.

Ας τα θυμόμαστε κι ας παραδειγματιζόμαστε από τέτοιους ανθρώπους, εμείς οι σημερινοί Έλληνες Εθνικιστές. Και ο δικός μας αγώνας δεν είναι μικρότερης σημασίας. Στις μέρες μας θα κριθούν πάρα πολλά και σημαντικά για το Έθνος των Ελλήνων.

Κρίνεται η εδαφική ακεραιότητα του κράτους μας, που στήθηκε από την αδάμαστη θέληση και το Αίμα των προγόνων, σαν τον Μάρκο Μπότσαρη. Κρίνεται η αλλοίωση του Έθνους από εισβολείς άλλου τύπου από εκείνους που πολεμούσε ο Μπότσαρης, αλλά οπωσδήποτε επιβουλείς της ίδιας της Ελληνικότητάς μας. Κρίνεται η κληρονομιά που θα αφήσουμε στις επόμενες γενιές. Κρίνεται η υστεροφημία μας, ως Έλληνες.

Ας παραδειγματιστούμε λοιπόν, κι ας μην γινόμαστε σαν τους μικρόψυχους που ζήλεψαν το στρατηγικό αξίωμα, αλλά σαν τον Μπότσαρη που τίμησε το αξίωμα του πολεμιστή.

ΜΥΡΜΙΔΟΝΑΣ

Η ΔΥΤΙΚΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ



ΜΑΡΚΟ ΤΑΡΚΙ, ΣΕΡΖ ΛΑΤΟΥΣ, ΑΛΑΙΝ ΚΑΓΙΕ, ΚΛΩΝΤ ΚΑΡΝΟΥ, ΦΕΡΝΤΙΝΑΝ ΤΕΝΙΣ
Εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις Αθήνα 1990

Σε όλο και σημαντικότερα τμήματα του πληθυσμού παρατηρείται ανάπτυξη μιας σαφούς αντιδράσεως… με την αποστασιοποίηση στους θεσμούς, την περιφρόνηση της πολιτικής τάξεως στο σύνολό της και την εκδήλωση μιας όλο και βαθύτερης απάθειας έναντι όσων αφορούν τη δημόσια ζωή.
Αυτό το θλιβερό θέαμα προκαλεί ανησυχίες, όχι μόνο στους θεωρητικούς του φιλελεύθερου πλουραλισμού, αλλά και σε όλους εκείνους που πιστεύουν ότι ο πνευματικός πλούτος και η πνευματική δημιουργικότητα των εθνών και των λαών εκφράζεται κατά πρώτον στην ικανότητα συμμετοχής τους στην οικοδόμηση ενός κοινού πεπρωμένου και διαμορφώσεώς τους σε ειδικά υποκείμενα έχοντα συνείδηση της ιστορίας τους.

…η κοινωνική διαμάχη δεν περιορίζεται πλέον εντός του πλαισίου των παραδοσιακών συλλογικών πρωταγωνιστών (κόμματα, συνδικάτα) παρά πλήττει και κάθε πολίτη ατομικά θεωρούμενο, ωθώντας τον προς μια σειρά διεκδικήσεων (μισθών, κοινωνικής ασφαλίσεως, διοικητικών εγγυήσεων, επαγγελματικής καταστάσεως κλπ) οι οποίες οδηγούν όλο και περισσότερο προς την ατομικότητα και απαλείφουν από τις συνειδήσεις την ιδέα του συλλογικού συμφέροντος, του «κοινού αγαθού» που υπερβαίνει τα ατομικά συμφέροντα…

ΙΔΟΥ: ΤΟ "ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ" ΕΘΝΟΣ!


Η Wikipedia, είναι μια διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια. Αποτελεί την πρώτη, αν όχι την κύρια, επιλογή όσων χρησιμοποιούν διαδίκτυο και θέλουν να βρουν πληροφορίες για κάποιο ιστορικό, πολιτικό, γεωγραφικό, αλλά και γενικού ενδιαφέροντος θέμα.

Η Wikipedia, έχει την ιδιαιτερότητα πως, ο καθένας μπορεί να φτιάξει λογαριασμό και να αρχίσει να αναρτά λήμματα, ή να διορθώνει – συμπληρώνει – διαγράφει, αναρτήσεις άλλων. Όλα φαίνονται όμορφα και «δημοκρατικά», μέχρι να δεις με περισσότερο σκεπτικισμό το όλο εγχείρημα.

 Κατ’ αρχήν η ιστορία και η γεωγραφία, δεν είναι προσωπικές αντιλήψεις και ημιτελείς γνώσεις αλλά επιστήμες που βασίζονται στην έρευνα και στα γεγονότα. Κατά δεύτερον, μπορεί ο καθένας να επεξεργάζεται τα διάφορα λήμματα, αλλά με κάποιο μαγικό τρόπο, αν γράψεις κάτι με το οποίο δεν συμφωνεί ο μεγάλος αόρατος διαχειριστής, αυτό είτε κόβεται, είτε προκαλεί το πάγωμα του λογαριασμού σου. Πολλά μάλιστα λήμματα, όπως και το συγκεκριμένο, στο οποίο αναφερόμαστε σήμερα, έχουν ένα λουκέτο στο πάνω δεξί μέρος της εικόνας, το οποίο σημαίνει ότι ο αρχικός συγγραφέας το έχει κλειδώσει και κάθε αλλαγή περνάει από ειδική έγκριση.

Έχοντας κάνει αυτές τις βασικές διευκρινήσεις για την Wikipedia, πάμε να δούμε τι γράφει όταν ψάξει κανείς τον όρο «Μακεδόνες».

«This article is about the modern ethnic group. For the population of North Macedonia see Demographics of North Macedonia. For the ancient people, see Ancient Macedonians. For other uses, see Macedonian (disambiguation) and Macedonian Slavs (disambiguation)
Macedonians (Macedonian: Македонци, romanized: Makedonci) or Macedonian people (Macedonian: македонски народ, romanized: makedonski narod), are a nation and a South Slavic ethnic group native to the region of Macedonia. They speak the Macedonian language, a South Slavic language. About two thirds of all ethnic Macedonians live in North Macedonia and there are also communities in a number of other countries»

Μετάφραση:
«Αυτό το άρθρο είναι για την σύγχρονη εθνοτική ομάδα. Για τον πληθυσμό της Βόρειας Μακεδονίας δείτε δημογραφικά στοιχεία της Βόρειας Μακεδονίας. Για τον αρχαίο λαό, δείτε αρχαίων Μακεδόνων. Για άλλες χρήσεις, δείτε Μακεδονικό (αποσαφήνιση) και Μακεδονικοί Σλάβοι (αποσαφήνιση)
Μακεδόνες (Μακεδονικό: Македонци, romanized: Makedonci) ή μακεδονικό λαό (Σλαβομακεδονικά: македонски народ, romanized: makedonski narod), είναι ένα έθνος και μια Νότια σλαβική εθνοτική ομάδα ιθαγενή στην περιοχή της Μακεδονίας. Μιλούν την μακεδονική γλώσσα, Νότια σλαβική γλώσσα. Περίπου τα δύο τρίτα των Μακεδόνων ζουν στη βόρεια Μακεδονία και υπάρχουν επίσης κοινότητες σε μια σειρά από άλλες χώρες.»

Και στο πίνακα που επισυνάπτεται στην ανάρτηση (στην φωτογραφία μας δεν φαίνεται  ολόκληρος) παρατηρούμε ότι οι «Μακεδόνες» έχουν εθνικές μειονότητες, σε όλα τα Βαλκάνια αλλά και σε πολλές άλλες χώρες.

Βλέπουμε δηλαδή, την σαφή αλλοίωση της ιστορίας αλλά και την σύγχρονη γεωπολιτική διάστασή της, την πολιτική διείσδυση δηλαδή, με την οποία επιχειρείται να δημιουργηθούν εστίες επιρροής και συμφερόντων, στην περιοχή των Βαλκανίων και εναντίον των Ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, της ιστορικής και πολιτισμικής αλήθειας αλλά και των γεωπολιτικών συμφερόντων της χώρας μας.

Όλα αυτά είναι εμφανή, με απλή παρατήρηση, σε ένα τετριμμένης αξίας νέο-ταξικό εργαλείο όπως η Wikipedia. Σκεφτείτε τι παιχνίδια παίζονται σε υψηλότερα επίπεδα, σε forums της Ε.Ε. του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ. Τι ενέργειες και χρηματοδοτήσεις προωθούνται για την «καταπιεσμένη Μακεδονική εθνότητα» στις διάφορες χώρες στις οποίες εμφανίζονται ως μειονότητες και φυσικά στην Ελλάδα.

Δεν είναι μακριά οι μέρες που θα αναγκαστούμε από τους συμμάχους μας, χάριν της «δημοκρατίας» της «ανοχής» και της «ισότητος» να φτιάξουμε π.χ. μακεδονικά σχολεία και να δώσουμε ειδικά προνόμια στην μειονότητα αυτή εντός της χώρας μας.

Σημειώστε ακόμη ότι, υπάρχει αναφορά και στην «Ανατολική Ορθόδοξη Χριστιανική» Εκκλησία και όχι στην «Ελληνορθόδοξη» (Greek Orthodox) όπως είναι κανονικά η τυπική ονομασία αλλά και αναφορά στην «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία». Επίσης, στα χρόνια της Παγκόσμιας Τζιχάντ του Ισλάμ, ιδιαίτερης σημασίας είναι και η αναφορά σε «Μακεδόνες Μουσουλμάνους».

Κι όλα αυτά τα δημιούργησε η ατυχής (τουλάχιστον) πολιτική της «δεξιάς» από την δεκαετία ακόμη του 1950, τα επέβαλε η πολιτική της «πρώτη φορά αριστερά» και τα σέβεται σήμερα η «εξαναγκαζόμενη» να τα αποδεχθεί, Νέα Δημοκρατία των διάφορων Αμοιράδων που ψήφισαν την συμφωνία.
Υπενθυμίζουμε εδώ, ότι η Χρυσή Αυγή, είναι το μόνο πολιτικό κόμμα που έχει δεσμευθεί (και εγγράφως) να καταργήσει την κατάπτυστη συμφωνία των Πρεσπών.

ΔΕΗ: Μας δουλεύουν, χωρίς ντροπή!


Με το που ανέλαβε η Νέα Δημοκρατία, βγήκε ο πολύς Χατζηγάκης και έκανε δήλωση πάταγο: «Η ΔΕΗ δεν έχει να αγοράσει ούτε κολώνες»!
Αλήθεια; Μήπως γιατί τα κόμματα που κυβερνούν, φεσώνουν την ΔΕΗ με ξεγυρισμένα φέσια;
Μήπως δεν ήταν η Νέα Δημοκρατία, που την προηγούμενη φορά που κυβέρνησε και είχε την έδρα της στην Συγγρού, υπέστη εισαγγελική έρευνα για χρέος στην ΔΕΗ περίπου μισό εκατομμύριο ευρώ; Δεν βγήκαν καταγγελίες ότι η διοίκηση της τότε ΔΕΗ έκανε την μία ρύθμιση πάνω στην άλλη, ρυθμίσεις όμως που η Νέα Δημοκρατία τελικά δεν πλήρωνε; Καλό θα ήταν να μας ενημερώσει η Νέα Δημοκρατία, αν πληρώνει την τρέχουσα ρύθμισή της και για πόσο χρέος έχει γίνει;
Αλλά και η 1η φορά αριστερά, με τα ηθικά πλεονεκτήματα κλπ, δεν πάει πίσω. Δημοσιεύματα κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι  η Κουμουνδούρου έχει αφήσει ανεξόφλητους λογαριασμούς εδώ και τρία (!)χρόνια και χρωστάει περίπου 22.000 ευρώ. Φαίνεται επίσης ότι, έως τώρα δεν είχε γίνει ρύθμιση ή διακανονισμός.
Μην ξεχνάμε ότι ΣΥΡΙΖΑ  και ΝΔ, θα πάρουν πολύ μεγάλες χρηματοδοτήσεις λόγω των εκλογών και ίσως να εξοφλήσουν τα χρέη τους. Βεβαίως, από τα χρήματά μας, που μόνοι τους ψηφίζουν να παίρνουν όσα θέλουν (αλλά και να μην δίνουν στην Χρυσή Αυγή).
Φυσικά δεν τίθεται θέμα να κοπεί το ρεύμα στους μπαραχτσήδες πολιτικάντηδες...άλλο αν ήταν "κυρίαρχος λαός"...

Ο Ερντογάν, αδιαφορεί για τις απειλές των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ


Σε ανάρτηση μας την 4η Ιουλίου με τίτλο «Η Τουρκία παραλαμβάνει την επόμενη εβδομάδα τα S-400», μια είδηση που κανένα άλλο μέσο ενημέρωσης δεν είχε κοινολογήσει με τόση ακρίβεια, είχαμε τονίσει ότι η Άγκυρα με την παραλαβή των ρωσικών αντιβαλλιστικών-αντιαεροπορικών συστημάτων κάνει ένα αποφασιστικό βήμα στην διαμάχη της με την Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ.  Όντως τα S-400 άρχισαν στις 12 Ιουλίου να καταφθάνουν με ρωσικά μεταγωγικά αεροσκάφη Antonov στην αεροπορική βάση Μούρτεντ (πρώην Ακιντζί) της Άγκυρας, η επιχειρησιακή τους ετοιμότητα αναμένεται να είναι σε πλήρη λειτουργία στις αρχές Οκτωβρίου.

Αν και οι ΗΠΑ επανειλημμένα έχουν απειλήσει την Τουρκία με κυρώσεις σε περίπτωση που θα αγοράσει και θα εγκαταστήσει τα ρωσικά συστήματα, ο Ερντογάν σταθερός στις απόψεις του αψήφησε τις προειδοποιήσεις και έμεινε πιστός στο deal με τον Πούτιν. Το επαινεμένο από πολλούς ειδήμονες ρωσικό σύστημα  S-400 για πρώτη φορά εγκαθίσταται σε νατοϊκή χώρα (η εγκατάσταση των S-300 στην Κρήτη δεν αντέχει σε οποιαδήποτε κριτική και γελοιοποιεί την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της χώρας μας), είναι δε προφανές ότι αυτή η εγκατάσταση έχει γεωπολιτικές προεκτάσεις. Η εγκατάσταση των S-400 στην Τουρκία θεωρείται ως σημείο καμπής στις σχέσεις της Άγκυρας με τις ΗΠΑ και την 67-ετή συμμαχία της με το ΝΑΤΟ, υποχρεώνει δε την Ουάσιγκτον να απομακρύνει την Τουρκία από το πρόγραμμα F-35.  

Η συμφωνία για τα S-400 μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας δημιουργεί εντάσεις. Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι αυτό το deal είναι σαφές σημάδι ότι η Τουρκία απομακρύνεται από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, η φιλοδοξία του Ερντογάν είναι να συνδέσει την Τουρκία ως ανεξάρτητη και σημαντική δύναμη στην Ευρασία. Η συμφωνία των S-400 με την Ρωσία αυξάνει τους βαθμούς ελευθερίας των σχέσεων της Άγκυρας με την Ουάσιγκτον ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, μειώνει δε τους βαθμούς ελευθερίας με την Μόσχα στο ζήτημα της Συρίας.
Γ. Λιναρδής

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ


Αποφράς ημέρα και η σημερινή με την εισβολή των βάρβάρων Τούρκων στο μαρτυρικό νησί της Κύπρου το 1974. Αποφράς και η χθεσινή, 19 Ιουλίου που είναι η ημέρα που ο ψευτοεθνάρχης Μακάριος πραγματοποίησε την κατάπτυστη ομιλία του στον ΟΗΕ που κάλεσε στην ουσία τους Τούρκους να κάνουν την εισβολή.
Μερικά χαρακτηριστικά σημεία από την ομιλία του δείχνουν το αντεθνικό του μίσος.
1. Αποκαλεί την ΕΟΚΑ Β τρομοκρατική οργάνωση:
"Ο κυπριακός λαός είχε την αίσθηση, εδώ και πολύ καιρό, ότι ετοιμαζόταν πραξικόπημα από την ελληνική χούντα, και η αίσθηση αυτή έγινε ακόμα εντονότερη τις τελευταίες εβδομάδες, όταν η τρομοκρατική οργάνωση «ΕΟΚΑ Β», υποκινούμενη από την Αθήνα, πολλαπλασίασε τις βιαιότητές της."
2. Θεωρεί κίνδυνο την Ελλάδα, τον δε τουρκικό, ασήμαντο:
"Ακολούθως, με επισκέφθηκε ο Έλληνας πρεσβευτής στην Κύπρο, κατόπιν εντολής της κυβερνήσεώς του, για να μού εξηγήσει, ότι η αριθμητική μείωση των μελών της εθνοφρουράς ή η αποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών θα οδηγούσαν στην εξασθένιση της κυπριακής άμυνας, σε περίπτωση τουρκικού κινδύνου. Αυτό το επιχείρημα, παρόλο που φαινόταν λογικό, δεν ήταν καθόλου πειστικό, διότι γνώριζα, ότι πίσω από αυτό εκρύβοντο άλλα συμφέροντα. Απάντησα ότι, όπως έδειχναν να εξελίσσονται τα πράγματα, θεωρούσα τον τουρκικό κίνδυνο πιο ασήμαντο από τον ελληνικό."
3. Ευχαριστεί τους πάντα ανθέλληνες  Βρεττανούς:
"Είμαι ευγνώμων στη βρεττανική κυβέρνηση, που μού χορήγησε ελικόπτερο, το οποίο με μετέφερε από την Πάφο στις βρεττανικές βάσεις, και αεροπλάνο από τις βάσεις στο Λονδίνο, μέσω Μάλτας."
4. Κατηγορεί ως διπρόσωπη την πολιτική της Ελλάδος στις συνομιλίες με την Τουρκία στον ΟΗΕ και στην οποία αποκλειστικά ρίχνει την ευθύνη απενοχοποιώντας την δεύτερη.
"Επί μακρό χρονικό διάστημα διεξήχθησαν συνομιλίες μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με σκοπό την εξεύρεση ειρηνικής λύσης για το Κυπριακό, πράγμα που επανειλημμένως έχει απασχολήσει το Συμβούλιο Ασφαλείας και την ολομέλεια των Ηνωμένων Εθνών. Ο αντιπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα και δύο συνταγματολόγοι από την Ελλάδα και την Τουρκία παρακολούθησαν τις συνομιλίες αυτές. Το Συμβούλιο Ασφαλείας δύο φορές το χρόνο ανανέωσε τη θητεία της ειρηνευτικής δύναμης του Ο.Η.Ε. στην Κύπρο, εκφράζοντας κάθε φορά την ελπίδα του για τη σύντομη εξεύρεση λύσεως του προβλήματος. Δεν μπορούμε να πούμε, ότι μέχρι σήμερα σημειώθηκε ικανοποιητική πρόοδος στις συνομιλίες. Πώς μπορούσε, όμως, να υπάρξει πρόοδος, όταν η πολιτική της Αθήνας για την Κύπρο ήταν διπρόσωπη;...
Η διπρόσωπη πολιτική του ελληνικού καθεστώτος ήταν ένα από τα σημαντικότερα εμπόδια στην πρόοδο των συνομιλιών"

Η Ευρώπη ως πείραμα στο παρανοϊκό εγχείρημα του πολυπολιτισμού.


Ο πολυπολιτισμός και η εθνική άλωση των ευρωπαϊκών κρατών δεν συνιστά σύγχρονο δόγμα αλλά ανάγεται πολλά έτη πριν. Εφευρέτης της Ε.Ε. και της βίαιης μείξεως των λαών ήταν ο περίφημος Richard Coudenhove Κalergi. Αφού συμμάχησε με την ελίτ της πλουτοκρατίας, προώθησε το σχέδιο της «ευρωπαϊκής ενοποιήσεως» ώστε να καθιερώσει την ομογενοποίηση ουσιαστικώς μέσω της αναγκαιότητας της μεταναστεύσεως. Κάποιοι εξ’ αυτών που συνέδραμαν στο εγχείρημα αυτό ήταν o Aυστριακός καγκελάριος Ignaz Seipel, ο Τσέχος Tomas Μasaryk, ο τραπεζίτης Max Warburg. Στη Βιέννη, το 1922, ιδρύθηκε το κίνημα «Πανευρώπη», σκοπός της οποίας ήταν η συγκρότηση μιας ενώσεως – ομοσπονδίας.

Ο Kalergi στο βιβλίο του «Praktischer Idealismus» διατείνεται ότι οι κάτοικοι της Ευρώπης θα αντικατασταθούν από νέους, αποτέλεσμα των μαζικών μεταναστεύσεων, ενώ προσθέτει ότι συνιστά επιτακτική ανάγκη να αλλοιωθεί η πληθυσμιακή σύνθεση των ευρωπαϊκών κοινωνιών με αφροασιάτες. Έτσι το συνονθύλευμα που θα προκύψει θα εξυπηρετεί καλύτερα την νέα τάξη η οποία δε θα αντιμετωπίζει αντιστάσεις, αλλά θα καθυποτάσσει και θα εξελέγχει αποτελεσματικότερα τις άμορφες μάζες. 

Η Νέα Δημοκρατία, “διώχνει” την αριστερά

Δεν αντέχω στον πειρασμό, να σας δείξω μια φωτογραφία, ενδεικτική της δίωξης της αριστεράς, που έφερε η αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.
Στην Βουλή της «κανονικότητος» λοιπόν, ξέρετε στην νέα Βουλή από την οποία ευτυχώς για το δήθεν δημοκρατικό τόξο, λείπει η κακιά Χρυσή Αυγή, μπορούν οι «έρωτες» των για χρόνια «συνεταίρων» στην πολιτική να ευδοκιμούν χωρίς «εθνικιστικά εμπόδια».
Ιδού λοιπόν, η αδελφή του Πρωθυπουργού που ψηφίστηκε από το εκλογικό σώμα για να διώξει την αριστερά… εν δράσει…
Κάποιοι, κάποτε, πρέπει να πάψουν να είναι κορόιδα.
Μυρμιδόνας

ΚΡΑΤΟΣ "ΦΩΤΟΤΥΠΙΑ"


Πολύς κόσμος, νομίζει ότι αφού ανέλαβε η Νέα Δημοκρατία, θα γίνουν αλλαγές. Θα «σοβαρευτεί» το κράτος. Θα φύγουν άνθρωποι που λειτούργησαν με κομματικά ‘η καλύτερα μικρο-κομματικά κριτήρια.
Δυστυχώς όμως, δεν είναι έτσι. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι να αναλάβουν τα πόστα εξουσίας άνθρωποι που δεν έχουν τέτοια νοοτροπία. Όμως αυτά που βλέπουμε, δεν μας πείθουν για κάτι τέτοιο.
Για παράδειγμα, ο Χρυσοχοϊδης. Είναι γνωστό το παρελθόν του. Είναι γνωστή η πορεία του. Ξέρουμε τις επιλογές του από το παρελθόν. Κομματικές και πολιτικά σχεδιασμένες. Έτσι και τώρα. Με το που ανέλαβε το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, αμέσως μετά την τελετή παραλαβής, συγκάλεσε σύσκεψη με τους κλαδάρχες της ΕΛ.ΑΣ και τους επιτελείς κυρίως της ΓΑΔΑ και της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας, στην οποία δεν κλήθηκε ο Αρχηγός και κανένας από τους αντιστράτηγους της ΕΛ.ΑΣ.
Εδώ οι πληροφορίες συγχέονται. Άλλοι λένε ότι ο υπουργός είχε ήδη ζητήσει την παραίτηση του Αρχηγού της Αστυνομίας, και γι αυτό δεν πήγε η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. άλλοι ότι δεν παρουσιάστηκε από μόνος του.
Ο Αρχηγός της Αστυνομία Αριστείδης Ανδρικόπουλος, ήταν μια καθαρά κομματική επιλογή και δεν το αρνήθηκε ο ίδιος, αντίθετα το επιβεβαίωσε με τις παρουσίες του σε προεκλογικές συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως αν κάποιος επικαλείται σταμάτημα των μικρο-κομματικών τακτικών και αξιοκρατία, οφείλει να τηρεί και κάποιους κανόνες. Οφείλει να αφήσει να κριθεί ο Αρχηγός στις επερχόμενες έκτακτες κρίσεις ώστε να μην πράττει ακριβώς αυτό για το οποίο κατηγορεί τον προκάτοχό του.
Στο παιχνίδι μπήκε και η Γεροβασίλη, που μας προκάλεσε γέλιο όταν με δηλώσεις της κατηγόρησε τον Χρυσοχοϊδη για κομματικές επιλογές σχετικά με το πρόσωπο του Αρχηγού της Αστυνομίας!
Διαφαίνεται λοιπόν, ότι ο καρκίνος της Ελλάδος, δηλαδή το κομματικό κράτος, συνεχίζεται. Ο κρατικός μηχανισμός δεν είναι δυνατόν να είναι αποτελεσματικός, εφόσον δεν προωθούνται οι άξιοι, αλλά οι κομματικά πρόθυμοι.
Βεβαίως κάποιος θα μπορούσε να επικαλεσθεί ότι η επιλογή  Χρυσοχοϊδη για την θέση του υπουργού, φαντάζει κατ’ αρχήν υπερκομματική. Είναι όμως; Μήπως απλά επιβεβαιώνει την άποψη που λέει ότι η ΝΔ, για να καταφέρει να εκλεγεί, μάζεψε όλα τα ρετάλια του παρελθόντος, αριστερούς κεντρώους, πασόκους κι ότι μπόρεσε να βρει από «καλάθια» της πολιτικής, με αποτέλεσμα να μην εκφράζει την κεντροδεξιά, όπως νομίζει ο μέσος ψηφοφόρος της, αλλά την κεντροαριστερά;

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ «ΤΑΞΙΜ» ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ



Η τουρκική λέξη «taksim» σημαίνει διχοτόμηση, διαμοιρασμό. Η γνωστή πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης έλαβε ως όνομα πολιτική χροιά το 1955, με τις υποκινούμενες διαδηλώσεις του τουρκικού όχλου που απαιτούσε την διχοτόμηση της Κύπρου με το σύνθημα «η Κύπρος είναι τουρκική». Οι Τούρκοι τελικά πέτυχαν την διχοτόμηση το 1974, την οποία σχεδίαζαν από την δεκαετία του 1950. Από την δεκαετία του 1980 η Τουρκία έχει ως στόχο την διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό, ουσιαστικά αυτή η διχοτόμηση είναι ante portas, οι ενέργειες της Άγκυρας σε στρατιωτικό και πολιτικό επίπεδο προδήλως αυτό προαναγγέλλουν.
Η αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από την Τουρκία στην γραμμή άμυνας Θράκη-Αιγαίο-Κύπρος είναι απόρροια της στρατιωτικής ανυποληψίας της χώρας μας και αποτέλεσμα του στρατιωτικού ισοζυγίου που γέρνει με φρενήρης ρυθμούς υπέρ του εχθρού. Είναι επίσης αποτέλεσμα της έλλειψης σοβαρότητας των πολιτικών ηγεσιών που κυβέρνησαν την χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Βασική παράμετρος της τουρκικής στρατιωτικής ισχύος είναι οι εξοπλισμοί και η ποιοτική διάσταση αυτών, η αριθμητική υπεροχή των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων υπήρχε πάντα, χωρίς όμως αυτό το γεγονός να αποτελεί καθοριστικό απειλητικό παράγοντα από την Ελληνική Επανάσταση μέχρι των ημερών μας.