ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΙΑ !!!

Από την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ

     Μπορεί η κυβέρνηση να πανηγυρίζει για την υποτιθέμενη έξοδο από τα μνημόνια, μπορεί να έκανε φιέστες στο Ζάππειο, για να γιορτάσει την επιτυχία –όπως λέει- του τέλους της μνημονιακής οικονομίας, όμως όσες αγκαλιές κι αν αντάλλαξε ο Πρωθυπουργός με τον συνεργάτη του, Καμένο Πρόεδρο των Ανελ, οι αριθμοί τους διαψεύδουν και τους αποκαλύπτουν ως –τουλάχιστον- άσχετους με την οικονομία και λαοπλάνους.

     Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, στο δεύτερο τρίμηνο του 2018 –αμέσως δηλαδή πριν την φιέστα του Ζαππείου για την έξοδο από τα μνημόνια- το ελληνικό εξωτερικό χρέος, ανέβηκε στα 323,4 δις €, παρουσιάζοντας αύξηση 14,287 δις € σε σχέση με το β΄ τρίμηνο του 2017 και  καταγράφοντας έτσι, την μεγαλύτερη αύξηση χρέους στην Ε.Ε. και φυσικά στην ευρωζώνη.

     Ως ποσοστό του ΑΕΠ η αύξηση του χρέους καταγράφεται σε 3,6% σε σύγκριση με το 2017 δηλαδή σε 179,7% του ΑΕΠ από 176,1. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ επιβεβαίωσε και η Eurostat, επισημαίνοντας εκτός του ότι, η αύξηση αποτελεί την μεγαλύτερη άνοδο εντός Ε.Ε. και ευρωζώνης, ότι το ελληνικό χρέος είναι υπερδιπλάσιο από τον μέσο όρο της ευρωζώνης.

Γ.ΛΙΝΑΡΔΗΣ: Η ΡΩΣΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΣΦΑΛΜΑ ΝΑ ΑΜΥΝΘΕΙ (ΞΑΝΑ) ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΕΔΑΦΟΣ

       Το τελευταίο διάστημα κυριαρχεί στα δυτικά ΜΜΕ η οικονομική, πολιτική και στρατιωτική προπαγανδιστική εκστρατεία κατά της Ρωσίας. Το κύριο αντικείμενο αυτής της εκστρατείας είναι ο εκφοβισμός της Μόσχας και η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με την επέκταση και την αύξηση των νατοϊκών δυνάμεων κατά μήκος των δυτικών συνόρων της Ρωσίας. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg προειδοποίησε ότι η Ατλαντική Συμμαχία θα εντείνει την στρατιωτική της δράση στην Ανατολική Ευρώπη, Μαύρη Θάλασσα και θα αναπτύξει περισσότερες ναυτικές δυνάμεις στην Ανατολική Μεσόγειο. 

     Στην τελευταία Σύνοδο του ΝΑΤΟ επικυρώθηκε η αποστολή χιλιάδων στρατιωτών στην Πολωνία και στις Βαλτικές χώρες Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία, ενώ συζητήθηκαν και τα σχέδια στρατιωτικής δράσης σε χώρες που εκτείνονται από την Βόρεια Αφρική έως την Ουκρανία και Γεωργία και στις περιοχές που γειτνιάζουν με την Κίνα.

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ: ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ

«Ντροπή Σας νὰ συζητᾶτε μὲ τὸν Σκυλόφραγκο ἂν ἡ Μακεδονική Σας Γῆ εἶνε Δική Σας Γῆ. Καὶ νὰ τὸν πείσῃς, δὲν τὸν πείθεις τὸ Λῃστή. Ἢ μόνος του ἢ μὲ Σμπίρους βαλτοὺς θὰ προσπαθήσῃ νὰ Σᾶς πάρῃ κάθε Γῆ.

Οἱ Πολιτισμοὶ ποὺ Σᾶς ἔμαθαν οἱ Δασκαλοτσούσιδες νὰ προσκυνᾶτε μπρούμυτα, Σᾶς καμπανίζουν κατάμουτρα μὲ ἄγρια χαστούκια: Η ΜΟΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΙΝΕ ΤΟ ΣΠΑΘΙ.

Καὶ εἶνε ἀνήθικον καὶ ἄσκοπον καὶ τὸ νὰ Σᾶς δώσουν καὶ τὸ νὰ δεχθεῖτέ τι. Καὶ νὰ Σᾶς δώσουν, ἂν εἶσθε Σάπιοι, ὁ πρῶτος Δυνατὸς θὰ Σᾶς τὸ πάρῃ. Τὸ Ἠθικὸν εἶνε ἂν εἶσθε Σάπιοι, νὰ Σᾶς ξεπατώσουν καὶ καθαρίσουν τὴ Γῆ.

Φυλᾶτε τὴ Γῆ Σας καὶ τὴν Τιμή της, μόνο μὲ Σπαθί.

Πάψετε Σαπιοδάσκαλοι καὶ Σαπιορήτορες -ΑΝΑΦΟΡΑΤΖΗΔΕΣ- νὰ ἐξευτελίζετε τὴ Φυλή. Πάψετε Παλιόγρηες τὶς κλάψες, τὰ σάλια, τὰ μελάνια καὶ πιάστε τὸ ΣΠΑΘΙ.

Τὰ πάντα στὴ Ζωὴ -Η ΦΥΣΙΣ ΤΟ ΛΕΕΙ- κατακτῶνται μὲ τὸ ΣΠΑΘΙ. Καὶ ἔτσι εἶνε καὶ μόνο ἔτσι ΠΡΕΠΕΙ νὰ εἶνε.»

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ

ΜΕΡΟΣ  5ο 

Εξέλιξη του Ισλαμικού Φονταμενταλισμού και του Ριζοσπαστικού Ισλάμ

To Ισλάμ δεν είναι απλώς και μόνο μια θρησκεία αλλά είναι επίσης μια συγκροτημένη και στέρεα δομημένη  Θεοκρατία, η οποία πρεσβεύει ότι, πηγή των νόμων των ανθρώπινων κοινωνιών δεν πρέπει να είναι οι άνθρωποι, αλλά ο ίδιος ο Θεός. Όμως δεν ασπάζονται όλοι οι Μουσουλμάνοι την πεποίθηση ότι μοναδική πηγή των νόμων των ανθρωπίνων κοινωνιών πρέπει να είναι η «Θεόσταλτη Σαρία». Ωστόσον ανάμεσα στους Μουσουλμάνους, υπάρχουν ομάδες και κινήματα που επιδιώκουν την ανασύσταση του Παγκοσμίου Χαλιφάτου (khilāfa) του 7^ου αιώνα μ.Χ και την εφαρμογή της σαρία ! Κατά τη μουσουλμανική παράδοση, ο κόσμος χωρίζεται σε δύο «Οίκους»: στον Οίκο του Ισλάμ (Dar al lslam), όπου διοικούν οι Ισλαμικές κυβερνήσεις και επικρατεί ο Ισλαμικός Νόμος και στον Οίκο του Πολέμου (Dar al Harb), στον υπόλοιπο κόσμο δηλαδή που εξακολουθεί να κατοικείται και -το σημαντικότερο- να διοικείται από τους απίστους. Πρέπει συνεπώς, είτε όλος ο κόσμος να υιοθετήσει τη μουσουλμανική πίστη, είτε να υποταγεί στη μουσουλμανική κυριαρχία. Αυτή η πάλη (τζιχάντ) των Μουσουλμάνων, ο ιερός πόλεμος για την επικράτηση του Ισλάμ, ξεκινάει μέσα από τον Οίκο του Θεού και συνεχίζεται προς τα έξω, ενάντια στον ίδιο άπιστο εχθρό.

ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ "ΛΟΒΟΤΟΜΗΜΕΝΩΝ"

Η ετυμηγορία του δικαστηρίου για τον Μητροπολίτη Αμβρόσιο, ήταν λίγο – πολύ αναμενόμενη μιας και το «δημοκρατικό τόξο» φρόντισε εγκαίρως να «δέσει» τα χέρια της δικαιοσύνης με τον λεγόμενο «αντιρατσιστικό νόμο».

Τώρα το πώς γίνεται, το αυτοαποκαλούμενο «συνταγματικό τόξο», να επιβάλλει: Κριτήρια και αξιακούς κώδικες στη δικαιοσύνη, απαλλακτικούς νόμους για συντελεσθείσες κακουργηματικές πράξεις υπουργών και στελεχών του «τόξου» με προφάσεις περί δήθεν… απειλής της δημοκρατίας (!), ποινικοποίηση των ιστορικών εθισμών των Ελλήνων, αλλά και μνημόνια τα οποία οσάκις παραπέμφθηκαν στο ΣΤΕ έχουν κριθεί συλλήβδην παράνομα και αντισυνταγματικά, ενώ το ίδιο (το … τόξο) να μην υπόκειται σε κανέναν έλεγχο συνταγματικότητας των επιλογών του, φαντάζει αρκετά «περίεργο». Θα μπορούσε να πει κανείς ότι μάλλον παραπέμπει σε πρακτικές του ψυχοπαθούς και έκφυλου Ρωμαίου αυτοκράτορα Καλιγούλα, παρά σε πραγματικό δημοκρατικό πολίτευμα.

Βέβαια, όλα αυτά δεν πρέπει να εκπλήσσουν κανέναν σε μια χώρα όπου ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας (και όχι της ψαραγοράς), κάνοντας έκκληση για εθνική ενότητα, εμμέσως πλην σαφώς, κάλεσε πρόσφατα το 80% των πολιτών που αντιδρούν στη «συνθήκη των Πρεσπών», να πάψουν να αντιδρούν και να υποχωρήσουν μπροστά στο 20% για να μην υπάρξει εθνικός διχασμός (παράνοια!).

ΕΚΠΟΜΠΗ "ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΙ & ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ"

Αμυντική Βιομηχανία - 

Μια ιστορία προμελετημένης απαξίας

Με τον Συναγωνιστή Γεώργιο Λιναρδή

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΑΜΦΙΣΗΜΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

     Στο τέλος Ιανουαρίου, οι ηγέτες της Γαλλίας και της Γερμανίας συναντήθηκαν στη μικρή πόλη του Άαχεν για να υπογράψουν την γαλλογερμανική συνθήκη για την συνεργασία και την ένταξη, την «Συνθήκη του Aachen». Τα μέσα μαζικής «ενημέρωσης» έχουν σιωπήσει σε μεγάλο βαθμό σχετικά με αυτό το γεγονός, κυρίως διότι  γνωρίζουν ότι επιβεβαιώνει απόλυτα, τους χειρότερους φόβους των Ευρωσκεπτικιστών.

     Ο Πρόεδρος Macron και η προφανής νέα πολιτική «γκούρβι» του («θηλυκός γκουρού»), η μισελληνίς καγκελάριος Μέρκελ, δήλωσαν ότι η συνθήκη αυτή στηρίζεται στην ….. Συνθήκη των Ηλυσίων, που υπεγράφη από τον καγκελάριο Adenauer και τον πρόεδρο de Gaulle το 1963.

     Προσεπάθησαν να την παρουσιάσουν ως δήθεν μέρος της μακροπρόθεσμης διαδικασίας συμφιλίωσης μεταξύ των δύο ευρωπαϊκών γιγάντων - αλλά στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα τέτοιο.

     Αυτή η συνθήκη, η οποία ονομάστηκε συνθήκη του Άαχεν, δεν αφορά απλώς  στις γάλλο-γερμανικές σχέσεις, αλλά κυρίως στο μέλλον της γηραιάς Ευρώπης μας. Ορίζει τα νέα «μέτρα ενσωμάτωσης» σε όλους τους τομείς της ζωής,  που υπερβαίνουν τα όσα έχουν υπογραφεί προηγουμένως, στην Λισαβόνα (2007) και στο Μάαστριχτ (1992).

     Τα 26 άρθρα που αποτελούν την εν λόγω συνθήκη είναι ιδιαιτέρως ασαφή, προφανώς όχι κατά λάθος, αλλά ακριβώς για να αφήσουν ευρύτατο περιθώριο ενεργειών, σε όσους αναλάβουν να τα εφαρμόσουν.  Σίγουρα πάντως, ακόμη και με την ασάφειά τους, προσφέρουν μιαν ανησυχητική  ματιά για το μέλλον της Ευρώπης.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΙΜΩΡΕΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΑΓΝΟΟΥΝ ΤΗΝ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

     Ο Sir Halford Mackinder το 1904 έδωσε την ευρέως αναγνωρισμένη διάλεξη «The Geographical Pivot of History» (Ο Γεωγραφικός Άξονας της Ιστορίας), μια διάλεξη με την οποία εισήγαγε τον όρο και την θεωρία Heartland (καρδιά/πυρήνας της γης). Σύμφωνα με αυτή την θεωρία η Ευρώπη, η Ασία και η Αφρική θεωρούνται ως το μεγάλο νησί του κόσμου το οποίο συγκεντρώνει το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού και την πλειονότητα των φυσικών πόρων. 

     Ο πυρήνας, η καρδιά (Heartland) του παγκόσμιου νησιού καλύπτει την Ανατολική Ευρώπη και Βόρεια Ασία και συμπίπτει σε μεγάλο βαθμό με την σημερινή Ρωσική Ομοσπονδία. Η καρδιά περικλείεται από την «εσωτερική ημισέληνο» που περιλαμβάνει την Γερμανία, Τουρκία, Ιράν, Ινδία, Κίνα και Κορέα. Η «εξωτερική ημισέληνος» περιλαμβάνει την Βρετανία, Ιαπωνία, Αφρική, Αυστραλία, Βόρεια και Νότια Αμερική.

     Ο Mackinder έκανε σαφή διαχωρισμό μεταξύ θαλάσσιων και χερσαίων δυνάμεων. Κατ’ αυτόν οι θαλάσσιες δυνάμεις χαρακτηρίζονται από το γεγονός ότι δρουν κοντά στις ακτές και διστάζουν να διεισδύσουν στο εσωτερικό μιας ηπειρωτικής χώρας όπου δεν υπάρχει προστασία από τον ναυτικό στόλο. Βασικά μια ναυτική δύναμη αρκεί να ελέγχει τις θαλάσσιες διαδρομές οι οποίες είναι απαραίτητες για την μεταφορά αγαθών και δεν χρειάζεται να διεισδύει στο εσωτερικό μιας χώρας, καθώς οι θαλάσσιες μεταφορές είναι φθηνότερες από τις χερσαίες. 

      Σε μια πρώτη ανάγνωση αυτό εμφανίζεται ως μειονέκτημα για την Heartland επειδή δεν δύναται να αναπτύξει θαλάσσιες οδούς.

ΣΧΕΔΙΑΣΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗΣ ΜΟΝΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ

Α’ ΜΕΡΟΣ

     Ο Ζμπίγκνιου Κάζιμιερζ Μπρεζίνσκυ (1928-2017) ήταν ένας σπουδαίος πολωνοεβραιοαμερικανός πολιτικός επιστήμων και γεωστρατηγιστής, ο οποίος υπηρέτησε ως Σύμβουλος τον Πρόεδρο Λίντον Τζόνσον στην περίοδο 1966-68 και ήταν Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Προέδρου Τζίμυ Κάρτερ (1977-81). 

     Ο Μπρεζίνσκυ ανήκε στην ρεαλιστική σχολή των διεθνών σχέσεων, η οποία εδράζεται στην γεωπολιτική παράδοση των Χάλφορντ Μακίντερ και Νίκολας Σπύκμαν.

     Τα σημαντικότερα γεγονότα εξωτερικής πολιτικής κατά την διάρκεια της θητείας του (στα οποία συμμετείχε δραστήρια) περιλαμβάνουν : Εξομάλυνση των σχέσεων με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (και αποκοπή των δεσμών με την Δημοκρατία της Κίνας-Ταϊβάν), υπογραφή της δεύτερης Συνθήκης Περιορισμού Στρατηγικών Όπλων (SALT II), «μεσιτεία» για την συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ, μετάβαση του Ιράν από σημαντικό φιλοϊσραηλινό σύμμαχο των ΗΠΑ σε αντισιωνιστική Ισλαμική Δημοκρατία, ενθάρρυνση των αντιφρονούντων στην Ανατολική Ευρώπη με έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα προκειμένου να υπονομευθεί η επιρροή της Σοβιετικής Ένωσης, εξοπλισμός των μουτζαχεντίν ως απάντηση στην σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν και υπογραφή των Συνθηκών Τορρίγιος – Κάρτερ (απώλεια του ελέγχου της Διώρυγας του Παναμά από τις ΗΠΑ μετά το 1999).

Εκπομπή “Επισκοπήσεις”: O έλεγχος των συνειδήσεων Μέρος Β΄

ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ: ΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ»

1^ο Ερώτημα: Τι πρεσβεύει το Διεθνές Δίκαιο για τις οικονομικές κυρώσεις, την πολιτική και στρατιωτική παρέμβαση εναντίον μιας ανεξάρτητης χώρας;

2^ο Ερώτημα: Είναι νόμιμο για τις ΗΠΑ (την Ρωσία ή την Κίνα) να αιμορραγούν με οικονομικές κυρώσεις μια τρίτη χώρα, να δεσμεύουν περιουσιακά της στοιχεία στο εξωτερικό, να αναγνωρίζουν κάποιον από την αντιπολίτευση ως νέο αρχηγό κράτους και να του προσφέρουν υλικοτεχνική και στρατιωτική βοήθεια για πραξικόπημα;

3^ο Ερώτημα: Κατηγορείται η Βενεζουέλα για εγκλήματα πολέμου, για γενοκτονία, για εθνοκάθαρση, για σοβαρά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κάτι τέλος πάντων που θα δικαιολογούσε την παρέμβαση μεγάλων δυνάμεων και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ;

4^ο Ερώτημα: Σε ποιες άλλες χώρες θα έπρεπε να ασκήσουν πίεση ή να παρέμβουν οι ΗΠΑ (η Ρωσία ή η Κίνα) για την βελτίωση του οικονομικού και πολιτικού πεπρωμένου των πληθυσμών; Μήπως στο Κονγκό, στην Ρουάντα, στο Μπανγκλαντές,  στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, στην Ζάμπια, στην Νιγηρία, στην Ζιμπάμπουε;

5^ο Ερώτημα: Ποιος είναι ο ρόλος των ενεργειακών κοιτασμάτων της Βενεζουέλας στην παρέμβαση των ΗΠΑ και άλλων χωρών της Δύσης;

6^ο Ερώτημα: Υπό ποία διεθνή νομική βάση οι ΗΠΑ και η ΕΕ απαιτούν τις εκλογές σε μια ξένη χώρα, με απειλή μάλιστα συνεπειών; 

Όσο κακός και αν είναι ο Μαδούρο, οι ΗΠΑ και η Δύση προφανώς δεν είναι αξιόπιστοι εταίροι για να επαναφέρουν σε κάποια ομαλότητα την κατάσταση στην Βενεζουέλα. Κατά την διάρκεια του 20^ου αιώνα οι ΗΠΑ επανειλημμένα παρενέβησαν στις εσωτερικές υποθέσεις των χωρών της Λατινικής Αμερικής, επειδή θεωρούν αυτή την περιοχή της υφηλίου ως γεωπολιτική τους ενδοχώρα.

Η «επαναφορά της δημοκρατίας» στην Βενεζουέλα από σκοτεινές δυνάμεις που υπηρετούν τον σιωνιστικό καπιταλισμό και ιμπεριαλισμό δεν προδικάζει αίσιο τέλος για τον βενεζουελάνικο λαό.

Γ. Λιναρδής

«ΓΙΑ ΠΑΛΕΜΑ, ΓΙΑ ΜΑΤΩΜΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΓΕΝΝΑ»

Αν θέλαμε να δώσουμε έναν ορισμό του τι εννοούμε με τις λέξεις ιστορία και πολιτισμός, θα μπορούσαμε επιγραμματικά να πούμε ότι: ιστορία είναι η αλληλουχία των εξελικτικών διαμορφώσεων στη ζωή ενός έθνους, ενώ πολιτισμός είναι η ετερότητα της ιστορίας του από τα υπόλοιπα έθνη. Πράγμα που σημαίνει ότι τόσο ο πολιτισμός, όσο και η ιστορία προϋποθέτουν την ύπαρξη εθνών !

 

Πατώντας πάνω σε αυτό το δεδομένο οι Fukuyama και Huntington, προφητεύουν ότι αφού από την (κατά τη γνώμη τους) επερχόμενη σύγκρουση πολιτισμών θα επικρατήσει ένας και μοναδικός πολιτισμός σε ολόκληρο τον κόσμο, μοιραία θα έχουμε και το «τέλος της ιστορίας».

 

Αυτό είναι το «λαμπρό» πρότυπο της Δύσης που οδηγεί έναν ολόκληρο κόσμο προς τον νεοβαρβαρισμό, ακόμη κι αν κατάφερνε να οδηγήσει τις εξελίξεις σε ένα ενδοκοσμικό τέλος πέραν του οποίου θα απλωνόταν η παραδείσια κατάσταση που ευαγγελίζεται. Ξεχνώντας ότι το νόημα της ιστορίας δεν είναι το νόημα μιας πλειοψηφίας και ότι το «καθολικό» νόημα για να είναι τέτοιο πρέπει να είναι και προσωπικό νόημα του καθενός. 

 

Όμως ο πολιτισμός κάθε έθνους (που ο νεοβαρβαρισμός επιχειρεί να εξαφανίσει) στηρίζεται σε μια συλλογική αναφορά, σε μια θεμελιώδη πίστη που δίνει περιεχόμενο στην ιστορία του και νόημα στη ζωή και την ύπαρξη όλων των ανθρώπων που ανήκουν σε αυτό. Η πίστη αυτή αποτελεί την συνισταμένη των συνολικών τους ενδιαφερόντων και δράσεων. Δηλαδή της  καλλιτεχνικής τους δημιουργίας, της πολιτικής πράξης, της επαγγελματικής άσκησης και της καθημερινής τους γλώσσας.

Ο ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΣΤΟΧΙΑΣ ΤΗΣ Ε.Ε.

     

Άρθρο του Μυρμιδόνα, στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ

     Ο διαβόητος Μοσκοβισί, επίτροπος Οικονομικών της Ε.Ε. άνθρωπος του διεθνούς κεφαλαίου, δηλαδή των τραπεζών, είχε προ ημερών, σειρά συναντήσεων με τον ΠτΔ Παυλόπουλο και τον Πρωθυπουργό και τους υπουργούς Δραγασάκη, Τσακαλώτο, Αχτσιόγλου και Σταθάκη.

     Σε όλες αυτές τις συναντήσεις, υπήρξε το ίδιο κλίμα και οι ίδιες υποσημειώσεις. Ο Επίτροπος Μοσκοβισί βάζει σαν ‘’επικεφαλίδα’’: «είμαστε ικανοποιημένοι από την πορεία, συνεχίστε έτσι» αλλά το ‘’κυρίως κείμενο’’ είναι γεμάτο γκρίνιες για την απόδοση των τραπεζών, για το πρόβλημα των κόκκινων δανείων  το οποίο είναι και κεντρικό σημείο στην αξιολόγηση με το κουαρτέτο των δανειστών στην Αθήνα.

     «Πρέπει να υπάρξουν οι κατάλληλες λύσεις ώστε οι αυξήσεις στον κατώτατο μισθό να είναι οι ενδεδειγμένες λαμβάνοντα υπόψη τόσο την κατάσταση της οικονομίας όσο και τα δεδομένα σε άλλες χώρες» δήλωσε ο επίτροπος.

     Ένα άλλο σημαντικό οικονομικό γεγονός, είναι η πρόσφατη Μελέτη της Εθνικής Τράπεζας για την οικονομία του 2018 και τις προβλέψεις του 2019.

Είναι σημαντική διότι προσπαθεί να απαντήσει στην πρόσφατη οικονομική ανάλυση της Deutsche Bank, που καθόλου αισιόδοξη δεν είναι για την απόδοση των ελληνικών τραπεζών και κατ’ επέκταση της οικονομίας.