Η συνάντηση
των υπουργών Οικονομικών και των αρχηγών κρατών των G7 στο Κεμπέκ του Καναδά
την περασμένη εβδομάδα έδειξε ότι η διαίρεση μεταξύ των μεγάλων οικονομιών του
κόσμου βαθαίνει, ουσιαστικά έχει ξεκινήσει ένας πόλεμος με «όλους εναντίον
όλων».
Το γαϊτανάκι αυτής της αντιπαράθεσης το σέρνει ο Τραμπ ο οποίος με την
επιβολή δασμών για λόγους «εθνικής ασφαλείας» σε προϊόντα της ΕΕ, της
Βρετανίας, του Καναδά, του Μεξικού, της Κίνας και της Ιαπωνίας δυναμιτίζει
ουσιαστικά τις παγκόσμιες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου NAFTA και TPP.
Μια
επιπλέον σημαντική παράμετρος αυτού του οικονομικού πολέμου είναι η μονομερής
απόσυρση των ΗΠΑ από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, η οποία συμπαρασύρει και
οικονομικές κυρώσεις της Ουάσιγκτον εναντίον της Τεχεράνης.
Οι ΗΠΑ απειλούν
ευρωπαϊκές κυρίως εταιρίες ότι αν δεν συμμορφωθούν με τις κυρώσεις εναντίον του
Ιράν θα πρέπει να αναμένουν και αυτές τον πέλεκυ των κυρώσεων, κάτι που θα
έθετε σε κίνδυνο τα δισεκατομμύρια των ευρωπαϊκών επενδυτικών συμφωνιών με το
Ιράν.
Προφανώς
και η εξαγγελθείσα εμπορική πολιτική του Τραμπ, εφόσον δεν υπάρξει
αμφιταλάντευση και εξαιρέσεις, καταστρέφει την μεταπολεμική τάξη σε αυτό τον
τομέα. Η κύρια αιτία για αυτή την ουσιαστική αλλαγή προσανατολισμού των ΗΠΑ
είναι η οικονομική παρακμή του σιωνιστικού καπιταλισμού που κατευθύνει την
οικονομία των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες.
Μια παρακμή που διαπιστώνεται κατά
κύριο λόγο έναντι των ιστορικών ανταγωνιστών του στην Ευρώπη και ενός νέου που
είναι η Κίνα.
Όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι ΗΠΑ αν και έχουν υποστεί
σοβαρή οικονομική παρακμή, εξακολουθούν να έχουν δυο βασικά όπλα στα χέρια τους:
Τον έλεγχο του δολαρίου ως θεμέλιο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος,
ένα θεμέλιο που το τελευταίο διάστημα παρουσιάζει ρωγμές, και την μεγάλη
στρατιωτική τους ισχύ.
Είναι βέβαιο ότι το βαθύ σιωνιστικό κράτος των ΗΠΑ (deep state) θα χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα
στις επόμενες μάχες και συγκρούσεις που συνεχίζουν να επιδεινώνονται, πριν την
τελική του κατάρρευση.
Γ. Λιναρδής