Από το συλλογικό βιβλίο «ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑΣ - Πολυεπίπεδες και
πολυσύνθετες, ιστορικές και ιδεολογικές προσεγγίσεις της εθνικής αυτογνωσίας», των εκδόσεων ΑΙΓΙΣ,
Αθήνα 2017, όπου στο κεφάλαιο «ΕΘΝΙΚΟΙ
ΣΤΟΧΑΣΤΕΣ», ο Χρήστος Παππάς γράφει :
«(.....)Οι «θεράποντες της τέχνης» στην
προσπάθειά τους να μορφοποιήσουν μιαν ισχυρή «Εθνική Μυθολογία» - η οποία θα
λειτουργούσε ως συνεκτικό στοιχείο της κατακερματισμένης νεοελληνικής
κοινωνίας- δεν μπόρεσαν ν’ αποφύγουν τους κινδύνους που εγκυμονούσε η
οποιαδήποτε ιδεολογία : την σχηματοποίηση, την αφαίρεση, την εξιδανίκευση και
την συνακόλουθη «προβλητική» κι ευχολογιακή ουτοπία.
Έτσι
η απηνής εκδίωξη των Ελλήνων της Ιωνίας και του Πόντου από τις πατρογονικές
τους εστίες, όπως κι ο αναγκαστικός τους περιορισμός εντός των ελλαδικών ορίων
θεωρήθηκε για λόγους παρηγορητικής παραμυθίας ένας ιδιότυπος «νόστος», μια
επιστροφή στην Πατρίδα.
Το γεγονός ότι σήμερα δοκιμάζεται ανηλεώς ο
«Εθνικός Κανόνας» που θεσμοθέτησαν «mezzoforte» αυτοί οι ποιητές κι οι
θεωρητικοί της «Γενιάς του
Τριάντα» είναι απόλυτα εύλογο και δεν
πρέπει να μας ξενίζει :
Δεν προχώρησαν στον Εθνικισμό, δεν
αντιμετώπισαν την υπονόμευση και την διάλυση επαναστατικά !
Δεν αναζητούσαν καμιά Επανάσταση, ούτε καν
την Εθνική Επανάσταση ! Ήσαν φιλότιμοι συντηρητές κι όχι ανανεωτές του Εθνικού
Πνεύματος!
Άλλωστε μόνον διέσωσαν κι υπέδειξαν
ευγενικά και κομψά προς τα πού βρίσκεται
ο δρόμος : ο πραγματικός επαναπροσδιορισμός της Εθνικής μας Ταυτότητάς μας
είναι μια «εν εξελίξει» διαδικασία επίμονη, εργώδης, διαρκής και πολεμική, προϋποθέτει
δε συνεχή, τολμηρό, ανιδιοτελή κι ανυπόκριτο ειλικρινή διάλογο με την παράδοση
και την ιστορία.
Στον διάλογο αυτόν οι εκάστοτε ανάγκες της
τρέχουσας πραγματικότητας διαδραματίζουν μεν ένα πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά οι
πράγματι ελεύθεροι Έλληνες Εθνικιστές γεμάτοι από Επαναστατική Ορμή δεν τους
επιτρέπουν να προδιαγράψουν τις ιδεολογικές τροχιές ούτε να τους υπαγορέψουν το
ατέρμον πνευματικό ταξίδι.»
--Α.Κ.