Ξέρετε την ιστορία του μικρού ελέφαντα;
Σε ένα τσίρκο πήγαν αιχμάλωτο έναν μικρό νεογέννητο ελέφαντα.
Την ημέρα τον είχαν μέσα στη μεγάλη σκηνή και τον μάθαιναν να κάνει κόλπα. Να υποκλίνεται και να κουνάει τη προβοσκίδα του. Όταν δεν τα κατάφερνε έτρωγε πολύ ξύλο.
Το βράδυ τον έδεναν σε ένα μεγάλο πάσσαλο έξω από στη σκηνή. Ο μικρός τα πρώτα χρόνια προσπαθούσε να λυθεί. Χτυπιόταν, μάτωνε έκλαιγε. Φώναζε τη μητέρα και τον πατέρα του. Αλλά μάταια. Ο πάσσαλος ήταν μεγάλος και η αλυσίδα χοντρή. Σιγά-σιγά σταμάτησε τις προσπάθειες, γιατί πίστεψε ότι δεν γίνεται τίποτε.
Τα χρόνια πέρασαν. Ο μικρός ελέφαντας έγινε μεγάλος και δυνατός. Ήταν αστείο να τον βλέπεις να είναι δεμένος σε ένα τόσο μικρό πάσσαλο.
Όμως δεν προσπαθούσε να λυθεί πια. Μια μέρα ένας εκπαιδευτής που ήταν δυσαρεστημένος με την απόδοση του ελέφαντα στην πρόβα, τον είδε δεμένο εκεί κι άρχισε να τον δέρνει με το μαστίγιο. Ο ελέφαντας έκλαιγε απελπισμένος και στην απόγνωσή του έκανε μια απότομη κίνηση. Δεν χρειαζόταν κάτι άλλο. Η αλυσίδα κόπηκε σαν κλωστή κι ο πάσσαλος πετάχτηκε πολλά μέτρα μακριά.
Για μερικά λεπτά έμειναν να κοιτάνε ο ένας τον άλλο: εκπαιδευτής κι ελέφαντας. Είχαν και οι δύο ορθάνοιχτα και σαστισμένα μάτια.
Βλέπετε ο εκπαιδευτής είχε συνηθίσει κι εκείνος να βλέπει τον ελέφαντα δεμένο κι ανήμπορο και δεν πήγε ποτέ το μυαλό του ότι θα μπορούσε να λυθεί.
Αλλά κι ο ελέφαντας δεν πίστευε ποτέ ότι θα μπορούσε να νικήσει εκείνο τον παντοδύναμο πάσσαλο. Ο ελέφαντας βίωνε μια πολύ περίεργη στιγμή. Ξαφνικά πέρασαν μπροστά από τα μάτια του, όλες οι ταλαιπωρίες του. Όλες οι φορές που είχε μαστιγωθεί γιατί δεν σήκωνε αρκετά ψηλά την προβοσκίδα του. Όλες οι ατελείωτες νύχτες που έμενε όρθιος κι ακίνητος, δεμένος στον πάσσαλο. Όλες οι πίκρες που είχε ζήσει. Σε μία μόνο στιγμή τις ξανάζησε. Και τα μάτια του δεν ήταν σαστισμένα πια. Ήταν άγρια !! Γεμάτα θυμό, μίσος κι οργή.
Κούνησε άλλη μια φορά την προβοσκίδα του, άρπαξε τον εκπαιδευτή από τη μέση, τον σήκωσε ψηλά, τον χτύπησε με δύναμη στο έδαφος και τον πέταξε μερικά μέτρα μακριά. Τώρα στα μάτια του υπήρχε και θυμός και μίσος και οργή αλλά και ευχαρίστηση!!
Κατόπιν έκανε στροφή και επιτέθηκε στη σκηνή. Έβγαλε μερικές περήφανες ελεφαντίσιες κραυγές και την διέλυσε. Παντού τριγύρω του έτρεχαν τρομαγμένοι άνθρωποι και ζώα. Δεν σταμάτησε μέχρι που το τσίρκο είχε πλήρως ισοπεδωθεί. Σκηνές είχαν διαλυθεί, γραφεία και καρέκλες είχαν διαλυθεί, άνθρωποι βρίσκονταν στο έδαφος βογκώντας.
Τότε περπάτησε αργά και χαλαρά προς το κοντινό δάσος. Την ώρα που μπήκε ανάμεσα στα δένδρα, είδε δίπλα του έναν θάμνο με βατόμουρα. Τα μύρισε. Τα δοκίμασε. Έβγαλε μερικές ακόμη ελεφαντίσιες κραυγές χαράς αυτή τη φορά. Δεν είχε ξαναφάει βατόμουρα... Προχώρησε πιο βαθιά στο άγνωστο δάσος. Τα μάτια του τώρα ήταν γεμάτα γαλήνη και ηρεμία.