Στις
στρατιωτικές επιχειρήσεις στα μέτωπα της Μέσης Ανατολής εμπλέκονται ως γνωστόν
πολλές φυλές και πλείστες αντίπαλες θρησκευτικές ομάδες όπως Σιίτες, Σουνίτες,
Βαχαμπιστές, Χριστιανοί, Ιουδαίοι, Κούρδοι, Ισμαηλίτες, Δρούζοι, Αλαουίτες,
Γεζίντι, Ζαϊντί κ.α.
Έτσι τα πολεμικά μέτωπα της Συρίας, του Ιράκ, της Λιβύης,
της Υεμένης ερεθίζουν σε υπέρτατο βαθμό προϋπάρχουσες θρησκευτικές έριδες και
σεκταριστικές αντιπαλότητες, τις οποίες εκμεταλλεύονται και αναμοχλεύουν
υπερδυνάμεις και περιφερειακοί παίκτες με στόχο την γεωστρατηγική επιρροή.
Στην
ιστορία αλλά και στην γεωπολιτική η επίδραση της θρησκείας έχει θεμελιώδη
σημασία. Κατά καιρούς η θρησκεία αποτέλεσε καθοριστικό παράγοντα της
γεωπολιτικής και στην σημερινή εποχή μπορεί να υποστηριχθεί ότι η Μέση Ανατολή
είναι η μόνη γεωγραφική περιοχή όπου διαπλέκονται τόσο εμφατικά οι πολεμικοί
άξονες θρησκείας και γεωπολιτικής.
Αν και η Pax Romana και η Pax Ottomana επηρέασαν επί πολλούς
αιώνες την Μέση Ανατολή, μπορεί μετ’ επιτάσεως να υποστηριχθεί ότι οι κατά
καιρούς περιφερειακοί πόλεμοι στην Μέση Ανατολή είχαν έντονο άρωμα θρησκευτικών
αντιπαλοτήτων και ερίδων.
Γεγονός είναι ότι πολλές φορές η θρησκεία ήταν κύριος
παράγοντας μετατροπής της περιοχής σε πεδίο μάχης, ενώ οι θρησκευτικοί πόλεμοι
υποστηριζόταν πάντα από άξονες και συμφέροντα γεωπολιτικής.
Η εξέλιξη της
περιοχής σε ενεργειακό σταυροδρόμι σε συνδυασμό με τον θρησκευτικό παράγοντα
προκάλεσαν ένα συγκρουσιακό μίγμα το οποίο εκμεταλλεύτηκαν οι μεγάλοι παίκτες
της διεθνούς σκακιέρας. Η δυναμική της σύγκρουσης προκύπτει και από τα υπάρχοντα και διεκδικήσιμα σύνορα,
αλλά και από τις σεκταριστικές σχέσεις μεταξύ φυλών που ανήκουν στην ίδια
θρησκεία. Όλες αυτές οι συγκρούσεις επηρεάζουν τις πολιτικές διαδικασίες, τις
διεθνείς σχέσεις και την γεωπολιτική
στην Μέση Ανατολή.
Δεδομένης
αυτής της κατάστασης είναι αναμφίβολο ότι οι διαφορές μεταξύ των θρησκειών και
των θρησκευτικών αιρέσεων έχουν δημιουργήσει μια περιοχή όπου ικανοποιημένοι
και δυσαρεστημένοι διαμένουν μαζί. Έτσι η Μέση Ανατολή με αυτά τα εσωτερικά
προβλήματα και τις αντιπαλότητες μεταξύ των μελών της, παράλληλα με την κατοχή
ενεργειακών κοιτασμάτων, είναι ανοιχτή σε συγκρούσεις και προκλήσεις που
κατάφεραν να εκμεταλλευτούν οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης Βρετανία και Γαλλία
στο πρώτο ήμισυ του 20ου αιώνα
και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι ΗΠΑ, πάντα υπό την υψηλή καθοδήγηση
του Διεθνούς Σιωνισμού.
Οι
συγκρούσεις στην περιοχή είναι στενά συνδεδεμένες με τις θρησκευτικές
αντιπαλότητες και έριδες, οι οποίες αναμοχλεύονται κατά το δοκούν με στόχο την
αποδυνάμωση και διάλυση εθνικών κρατών και της εξουδετέρωσης της αντίστασης
στην νεοιμπεριαλιστική κατοχή, μέσω του «divide et impera» που εξυπηρετεί πρωτίστως το σιωνιστικό κατεστημένο της
Ουάσιγκτον και το Ισραήλ.
Η επέμβαση της Ρωσίας στην Μέση Ανατολή έβαλε φραγμό
σε αυτή την ατζέντα και ως εκ τούτου δημιουργεί νέα γεωστρατηγικά δεδομένα που
αναγκάζουν τις ΗΠΑ να προσαρμοστούν και να αναδιατάξουν την εξωτερική τους
πολιτική.
Γ. Λιναρδής