Πριν λίγες ημέρες η ΕΕ γιόρτασε το τέλος του Α΄
Μεγάλου Πολέμου με ιδιαίτερα ηχηρές
τυμπανοκρουσίες. Από τις μεγαλόστομες ομιλίες μάλιστα των Ευρωπαίων ηγετών,
έτυχαν ιδιαίτερου σχολιασμού αυτές του Εμμανουέλ Μακρόν και του Αλέξη Τσίπρα.
Κοινό χαρακτηριστικό και των δυο η προσπάθεια
ενοχοποίησης του Εθνικισμού. Η απόδοση δηλαδή των αιτιών, άρα και των
δεινών αυτού του πολέμου, στη «νομοτελειακά κακή συμβολή» στη διαμόρφωση της
ανθρώπινης ιστορίας, του «επάρατου» Εθνικισμού.
Ωστόσον, ο Βρετανός συγγραφέας Τζέιμς Μπαρ στο βιβλίο του
«Μια Γραμμή στην Άμμο» («A line in the sand», 2011), παραθέτει ένα ιστορικό ντοκουμέντο ιδιαίτερα
αποκαλυπτικό του χαρακτήρα αυτού του πολέμου, το οποίο καθόλου δεν παραπέμπει σε Εθνικιστικά, αλλά σε
καπιταλιστικά - αποικιοκρατικά κίνητρα.
Πρόκειται για μια ιστορική συμφωνία που
υπογράφτηκε το 1916 μυστικά, ανάμεσα στη Βρετανία και τη Γαλλία. Είναι η γνωστή
«Συμφωνία Σάικς – Πικό». Ενός Βρετανού απόστρατου
αξιωματικού - βουλευτή και ενός Γάλλου διπλωμάτη αντίστοιχα. Πολλές από τις αραβικές επαρχίες της τότε καταρρέουσας
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, βάσει αυτής της συμφωνίας μοιράστηκαν σε σφαίρες
επιρροής. Ενώ οι καταστροφικές της επιπτώσεις, έναν αιώνα μετά, ταλανίζουν την
ανθρωπότητα περισσότερο από ποτέ.
Ο Σάικς επιθυμούσε «να χαράξει μία γραμμή από το
«e» του Acr(e), πόλη σήμερα στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ, μέχρι το «τελευταίο
k» του Kirkou(k). Η
γραμμή αυτή διαίρεσε τελικά τη Μέση Ανατολή, αγνοώντας τις εθνότητες και τους θρησκευτικούς διαχωρισμούς των λαών,
χωρίζοντας την περιοχή σε πέντε ζώνες – σφαίρες επιρροής.
Ακόμη σήμερα επιζεί ο θρύλος ότι η «εσοχή» που διαγράφουν τα
σύνορα Ιορδανίας και Σαουδικής Αραβίας στην έρημο, οφείλεται στο γεγονός ότι
κάποιος …. σκούντησε τον αγκώνα εκείνου που σχεδίαζε τη συνοριακή γραμμή. Παρ’
όλα αυτά, οι κύριοι Μακρόν και Τσίπρας, διαπιστώνουν σήμερα ότι τόσο για τα
δεινά της Μέσης Ανατολής, σαν αποτέλεσμα του Α΄ Μεγάλου Πολέμου, όσο και για τα δεινά ολόκληρου
του κόσμου γενικότερα, φταίει ο ….. Εθνικισμός. Δεν ενοχοποιούν δηλαδή για τις
συγκρούσεις που ακολούθησαν και συνεχίζονται μέχρι σήμερα, τον κτηνώδη, αυθαίρετο καπιταλιστικό –
αποικιοκρατικό ανταγωνισμό των μεγάλων δυνάμεων και των Διεθνών Επικυριάρχων
αφεντικών τους, αλλά τον «Εθνικισμό» των αυτοχθόνων κατοίκων. Δεν φταίει
δηλαδή ο βιαστής για την αποτρόπαια πράξη του, αλλά το θύμα που δεν αποδέχεται
το βιασμό και αντιστέκεται.
Με αυτόν όμως τον τρόπο αγνοούν προκλητικά την αρχή των ιστορικών δικαιωμάτων κάθε Έθνους
πάνω στην ιστορική του κοιτίδα. Την αρχή δηλαδή εκείνη που λέει ότι δεν
υπάρχει χρονικό όριο απόσβεσης αυτών των δικαιωμάτων λόγω βίαιης κατοχής της. Δεν υπάρχει κανένα χρονικό όριο πέραν
του οποίου η βία και η αυθαιρεσία συγχωρείται και η άδικη κατάληψη μιας
περιοχής γίνεται νόμιμη.
Έτσι, εκατό χρόνια μετά από αυτή τη συμφωνία και ενώ οι
συγκρούσεις στις περιοχές αυτές συνεχίζουν να μαίνονται με αυξανόμενη ένταση,
οι πολιτικοί απόγονοι της συμφωνίας Σάικς – Πικό, εφαρμόζουν τώρα ένα νέο τάχα «ουμανιστικό»
αυτή τη φορά σχέδιο. Ένα πρόγραμμα
μεταφοράς πληθυσμών από τις περιοχές αυτές (και όχι μόνο αυτές) σε
ασφαλέστερα μέρη για να τους «σώσουν». Μόνο που «εντελώς τυχαία» οι βιομηχανίες
των μεγάλων κρατών της ΕΕ όπου εγκαθίστανται οι μετανάστες χρειάζονται φτηνά
εργατικά χέρια για να ανταγωνιστούν την Κίνα και τις αγορές τις Άπω Ανατολής.
Πρόκειται όμως και για ένα σχέδιο
που επίσης «εντελώς τυχαία», συντελεί
και στην αλλοίωση της εθνοφυλετικής σύστασης - ομοιογένειας των ευρωπαϊκών
χωρών. Πράγμα που αμβλύνει τις ανησυχίες των αγορών από την εφιαλτική για
αυτές άνοδο του Εθνικισμού, ο οποίος
βασίζεται στην πληθυσμιακή ομοιογένεια και τη διασφάλιση των απαράγραπτων
ιστορικών δικαιωμάτων κάθε Έθνους.
Όμως δυστυχώς το παράδειγμα των Σάικς – Πικό, δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Το
πρόβλημα για τον κόσμο συνολικά είναι ότι δεν υπάρχει σημείο του πλανήτη που να
μην έχουν καταγραφεί παρόμοια δράματα από έξωθεν παρεμβάσεις, σε βάρος των
ιστορικών δικαιωμάτων των τοπικών εθνών. Με την Ελλάδα φυσικά να κατέχει
«προεξάρχουσα» θέση στις έξωθεν ποδηγετήσεις.
Το πιο εξωφρενικό ωστόσο δεν είναι ο ωμός παρεμβατισμός στα
εσωτερικά των κοινωνιών από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις οι οποίες
αποσκοπούν στην παγκόσμια κυριαρχία. Το
πιο εξωφρενικό είναι αυτό ακριβώς που έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν σε κάθε
ευκαιρία οι Τσίπρας - Μακρόν και οι όμοιοί τους. Να διαστρεβλώνουν
εξόφθαλμα την ιστορική πραγματικότητα, προπαγανδίζοντας προκλητικά την άποψη
ότι ο κίνδυνος για την ανθρωπότητα είναι ο Εθνικισμός και όχι ο δικός τους κοσμοπολιτισμός. Αυτός που
θέλει έναν κόσμο ανέστιων ξεριζωμένων, έναν κόσμο χωρίς ταυτότητες, έναν
απρόσωπο κόσμο συμβολαίων, … αγορών και νομικών προσώπων.
Ξεχνούν ωστόσο ότι τα Έθνη δεν είναι πακέτα μετοχών, αλλά οι πιο
εναργείς κοινωνικές και πολιτισμικές πραγματικότητες. Η περιφρόνηση της εθνικής
ιδιαιτερότητας και η άρνηση του δικαιώματος στη διαφορά με βάση την εθνικότητα
είναι η ρίζα του κακού.
Όσα προκρούστεια σχέδια του τύπου «Σάικς - Πικό» κι αν
επιστρατεύσουν, μόνο δυστυχία θα συσσωρεύσουν στο κόσμο.
Η ελευθερία του ανθρώπου
θεμελιώνεται ακλόνητη στο πανάρχαιο αίτημα της εθνικής ετερότητας και όχι στον
χυδαίο ατομικισμό που πρεσβεύει ο κοσμοπολιτισμός και προωθεί η δόλια παγκοσμιοποίηση.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ