Το πρόβλημα με την
ονομασία των Σκοπίων δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων αξιώσεων οι οποίες προέκυψαν
από αυθόρμητες και ιστορικά βάσιμες και δικαιολογημένες επιδιώξεις ενός
υπαρκτού έθνους που διεκδικεί τον ελεύθερο αυτοπροσδιορισμό του. Είναι
αποτέλεσμα μιας τεχνητής εθνογένεσης, η οποία επινοήθηκε και στηρίχθηκε
πρακτικά από τη σύμπλευση δυο ισχυρών διεθνών παραγόντων του παρελθόντος για
την προώθηση των γεωπολιτικών τους βλέψεων: Της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ και της τέως
Γιουγκοσλαβίας.
Το τεχνητό όμως αυτό
γεωπολιτικό μόρφωμα - απολίθωμα δεν έμελλε να σβήσει ούτε με την κατάρρευση της
ΕΣΣΔ, ούτε με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Το αντίθετο, αποτέλεσε για την περιοχή της Βαλκανικής μια
έτοιμη λύση για την «αόρατη αρχή» που
επιχειρεί να επιβάλλει σήμερα την παγκοσμιοποίηση.
Αυτή την «αρχή» που με τα
σχέδιά της στοχεύει στη διάλυση των εθνικών κρατών σε μικροσκοπικά,
ευκολοδιαχειρίσιμα κρατίδια, αλλά και που ταυτόχρονα θέλει να παρουσιάσει αυτή
τη διάλυση όχι ως άνωθεν επιβαλλόμενη πολιτική βούληση, αλλά ως
γνήσιο αίτημα
των λαών των εθνικών κρατών. Αίτημα το οποίο υποτίθεται ότι αυτή στέργει
διακριτικά στα πλαίσια εφαρμογής του διεθνούς δικαίου και της δημοκρατίας.
Ο κατακερματισμός αυτός,
ανάλογα με το πώς συμφέρει κάθε φορά την «αρχή», περνάει άλλοτε μέσα από την
«σαλαμοποίηση» - εξαφάνιση εθνών και
πολιτισμών, και άλλοτε μέσα από την τεχνητή κατασκευή εθνών και
πολιτισμών και την αναγωγή τοπικών, υπαρκτών ή κατασκευασμένων (όπως στο
σκοπιανό) εθνολογικών διαφορών, σε αιτία εθνικής διαφοροποίησης. Σκοπός, η εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας
διακυβέρνησης υπό την «αόρατο αρχή».
Πάντως η ιστορία του
σκοπιανού προβλήματος σχετίζεται άμεσα με τις γεωπολιτικές μεταβολές που
πυροδότησε η Οκτωβριανή Επανάσταση στον κόσμο. Τότε που οι βλέψεις της ΕΣΣΔ
εστιάζονταν στη διάσπαση της εδαφικής συνέχειας του ελληνικού κορμού στην
περιοχή της Μακεδονίας και της Θράκης. Διάσπαση η οποία θα επέτρεπε την κάθοδό
της στα «θερμά» νερά της Μεσογείου μέσω των ισχυρών επιρροών της στη Βαλκανική.
Οι γεωπολιτικές αυτές βλέψεις της ΕΣΣΔ ενθάρρυναν και ενίσχυσαν τις
διεκδικήσεις της τότε Γιουγκοσλαβίας για κάθοδο στο Αιγαίο.
Οι διεκδικήσεις δε αυτές
αποτελούσαν συγκερασμό δυο παραγόντων: Της διαχρονικής επιθυμίας των σλαβικών
φύλλων για κάθοδο στη Θεσσαλονίκη και το Αιγαίο, και της πάγιας σιωνιστικής
τακτικής για έλεγχο της Μακεδονίας.
Τακτικής που βασιζόταν και
συνεχίζει ακόμη να βασίζεται και σήμερα στον απίστευτο ισχυρισμό ότι έχει
κυρίαρχη παρουσία στην περιοχή αυτή από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Άρα
διαθέτει και απαράγραπτα ιστορικά δικαιώματα τα οποία η ελληνική προπαγάνδα
έχει παρανόμως σφετερισθεί, παραχαράσσοντας την ιστορία.
Μια καθαρά σιωνιστική
αντίληψη η οποία εκφράστηκε μεταπολεμικά με εξαιρετικά αμετροεπή θρασύτητα και επιθετικότητα από τον πρώην
ισχυρό ηγέτη της τέως Γιουγκοσλαβίας, τον γεννημένο στην Κροατία εβραϊκής
καταγωγής «στρατάρχη Τίτο», κατά κόσμον Γιόζεφ Μπροζ.
Είναι αυτός που μετουσίωσε
σε πολιτική πράξη τις γεωπολιτικές ονειρώξεις κομμουνισμού – σιωνισμού για την
περιοχή και την ιστορία της Μακεδονίας, οι οποίες ξεκίνησαν με την Οκτωβριανή
Επανάσταση, βρίσκοντας ένθερμη και μαχητική υποστήριξη από την ελληνική
αριστερά. Την αριστερά των «οραμάτων» των ιδρυτών της στην Ελλάδα, που ήταν οι
εβραϊκής καταγωγής Αβραάμ Μπεναρόγια και Ζακ Βεντούρα. Είναι η εποχή που ο
Ριζοσπάστης καλεί το Μακεδονικό λαό σε ένοπλο αγώνα εναντίον του ματωμένου
καθεστώτος των Ελλήνων κατακτητών.
Ο Γιόζεφ Μπροζ, παίρνοντας
τη «σκυτάλη» από τους ομοεθνείς του (Μπεναρόγια, Βεντούρα), είναι αυτός που
ήγειρε μεταπολεμικά για πρώτη φορά επισήμως μακεδονικό ζήτημα, μετονομάζοντας
το γεωγραφικό τμήμα της Μακεδονίας που βρισκόταν εντός της Γιουγκοσλαβικής
επικράτειας, από Βαρντάσκα σε Μακεδονία. Δυστυχώς χωρίς καμιά αντίρρηση και
αντίδραση από την ελληνική κυβέρνηση, που αρκέστηκε σε μερικά on camera
δάκρυα του «κύριου υπεύθυνου» και για αυτό το εθνικό πρόβλημα, με καθυστέρηση
σαράντα ετών.
Μετά την κατάρρευση του
υπαρκτού σοσιαλισμού, το αριστερό παραμύθι για τη Μακεδονία υιοθετήθηκε
αυτούσιο από τις ΗΠΑ. Πρωτίστως για την αποκατάσταση των «ιστορικών
δικαιωμάτων» του σιωνισμού στην περιοχή, τα οποία η Ελλάδα έχει «καταπατήσει
ποικιλοτρόπως» (το ιστορικό ντοκιμαντέρ «Εκατογραφία» της κατάπτυστης ΕΡΤ3,
αυτή την «αποκατάσταση» υπηρέτησε) και δευτερευόντως για την έναρξη
κατακερματισμού της Ελλάδος για τρεις λόγους:
- Πρώτον διότι η γραμμή
ανάσχεσης του ρωσικού «επεκτατισμού» έχει μετατοπισθεί σήμερα πολύ βορειότερα
από τα ελληνικά σύνορα, οπότε δεν ενδιαφέρει τη Δύση η εδαφική ενότητα της
Ελλάδος.
- Δεύτερον διότι η
συμπάθεια των Ελλήνων προς την ορθόδοξη – ομόδοξη Ρωσία και τον Βλάντιμιρ
Πούτιν είναι κάτι που ενοχλεί αφόρητα τη Δύση δημιουργώντας κινδύνους για
αύξηση της ρωσικής επιρροής στη χώρα μας
- Και τρίτον γιατί ο
κατακερματισμός των εθνικών κρατών συνάδει γενικά και σε κάθε περίπτωση με τους
πάγιους στόχους της παγκοσμιοποίησης.
A.K.