Γ.ΛΙΝΑΡΔΗΣ: Η ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ



      Τα εθνικά συμφέροντα κάθε κράτους που σέβεται την υπόσταση του καθορίζονται από τρία βασικά κριτήρια. Πρώτον από το φρόνημα του λαού. Δεύτερον από την απαραίτητη αποτρεπτική ισχύ των ενόπλων δυνάμεων και τρίτον από τις συμμαχίες αυτού του κράτους.
      Σχετικά με το φρόνημα του λαού γνωρίζουμε ότι κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη εθνική συνείδηση δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την ιστορική τους ύπαρξη και περιθωριοποιούνται στην διεθνή σκακιέρα. 
    Ας αναρωτηθούμε ως Έλληνες μήπως ήδη η πολιτική των εθνομηδενιστικών πολιτικάντηδων της λεγόμενης Δεξιάς και της Αριστεράς τα τελευταία 40 χρόνια μας έχει οδηγήσει συνειδητά και μεθοδικά στην πλήρη απαξίωση του εθνικού μας φρονήματος και αν και κατά πόσον θέλουμε να εξακολουθήσουμε να πορευόμαστε στο έρεβος αυτής της απαξίωσης, άνευ αντίστασης και εθνικής αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας.
         Όσον αφορά την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Η ρήση «η Κύπρος κείται μακράν» εξακολουθεί να ισχύει τα τελευταία 40 χρόνια, όσο απαξιωτική και άνανδρη και αν ακούγεται. Σε λίγο διάστημα οι προδότες πολιτικοί πιθανόν να εκστομίσουν και «το Καστελλόριζο κείται μακράν». Η αμυντική μας βιομηχανία πνέει τα λοίσθια, οι αμυντικές δαπάνες μειώνονται με ραγδαίους ρυθμούς, ο εχθρός καθημερινά παρελαύνει στο Αιγαίο και τη Θάλασσα της Κύπρου, ενώ δεχόμαστε άνευ διαμαρτυρίας ασύμμετρες απειλές από τους τουρκογενείς μουσουλμάνους της Θράκης και τους ισλαμιστές λαθρομετανάστες.
       Αλλά ακόμη και αν το φρόνημα του λαού και η αποτρεπτική ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων δεν είχαν υποστεί, ίσως ανεπανόρθωτα, πλήγματα και ήταν σε εξαιρετική κατάσταση, δεν θα επαρκούσαν αυτά τα δυο κριτήρια για να διασφαλίσουν την εθνική μας ανεξαρτησία υπό τις σημερινές άκρως επικίνδυνες γεωπολιτικές συνθήκες. 
        Η Τουρκία είναι ένας απρόβλεπτος και απειλητικός εχθρός και αυτό το έχει αποδείξει επανειλημμένα παραβιάζοντας  διεθνές δίκαιο, διεθνείς κανόνες και διεθνείς συνθήκες. Σε τέτοιες περιπτώσεις η σώφρων και εθνοκεντρική πολιτική απαιτεί αναζήτηση συμμάχων που θα έχουν την βούληση και θα είναι σε θέση να βοηθήσουν στην πραγμάτωση των εθνικών οραμάτων. Τέτοιος σύμμαχος σίγουρα δεν είναι το ΝΑΤΟ, το οποίο αποδεδειγμένα από την ίδρυση του έως σήμερα δρα υπέρ των συμφερόντων της Τουρκίας.
        Πρέπει λοιπόν να αναζητήσουμε συμμάχους που θα αποτρέψουν τον εχθρό από επιθετικές και τυχοδιωκτικές ενέργειες, συμμάχους που θα τοποθετήσουν την Ελλάδα στο βάθρο της διεθνούς πολιτικής στην Ανατολική Μεσόγειο.

Γ. Λιναρδής