Αναρίθμητα
είναι τα «καλά» και οι «ευεργεσίες», τα οποία κόμισε η “νέα τάξη πραγμάτων” στην
ανθρωπότητα, «απελευθερώνοντάς» την από τα «αναχρονιστικά» στερεότυπα, τις «αγκυλώσεις»,
τις «ιδεοληψίες», τους «ρατσισμούς» και τις «δεσποτείες» του παρελθόντος, που
την «βασάνιζαν» χωρίς λόγο, «εμποδίζοντάς» την να προοδεύσει και να ζήσει
ειρηνικά.
Είναι αυτή η «τάξη», που με
ψευδεπίγραφο πολιτικό πρόταγμα την παγκόσμια ειρήνη, επιχειρεί να επιβάλλει μια
παγκόσμια διακυβέρνηση που θα βασίζεται στα «επιστημονικά» δεδομένα και τις
«αξίες» του ιστορικού υλισμού, στηριζόμενη σε κόμματα όπως αυτά που βλέπουμε να
απαρτίζουν το «συνταγματικό» τόξο του ελληνικού κοινοβουλίου.
Από τις σημαντικότερες «ευεργεσίες» αυτού
του νεοταξίτικου συρφετού, είναι τα «θεραπευτήρια» με τα οποία η κοινωνία
«υψηλής ανθρωπιστικής ευαισθησίας» που πρεσβεύει, επιχειρεί την «ίαση» των
πληγών που υποτίθεται ότι άφησαν πίσω τους κάποια στρεβλά πολιτισμικά πρότυπα
του σκοτεινού «φασιστικού» παρελθόντος.
Πρότυπα, την ευθύνη της διαμόρφωσης
των οποίων, η νέα τάξη αποδίδει κατά μείζονα λόγο στον εθνικισμό και στις
μεταφυσικές «ιδεοληψίες» του παγκοσμιοποιημένου (κατά το παρελθόν) ελληνικού
πολιτιστικού παραδείγματος.
Του παραδείγματος που νοηματοδότησε
σταθερά τον κόσμο από την απαρχή της ανθρώπινης ιστορίας, μέχρι τη στιγμή που ο Ελληνισμός χτυπημένος ταυτόχρονα από
ανατολή και δύση από Τουρκομογγόλους και Φραγκολατίνους, υπό την αιγίδα του
διαχρονικά ανθελληνικού σιωνισμού, θα
υποστεί πολιτειακό εξανδραποδισμό,
γεωπολιτικό κατακερματισμό και δομικές πολιτισμικές αλλοιώσεις.
Δεν είναι λίγα άλλωστε τα
πανεπιστήμια του εξωτερικού, τα οποία κάτω
από τον τίτλο: fascists,
αναφέρουν τον Αριστοτέλη, το Σωκράτη, τον Πλάτωνα και άλλους Έλληνες φιλοσόφους
! Αυτό, για να γίνει κατανοητό πιο είναι το πρόβλημά τους
με τους Έλληνες, τι εννοούν όταν χαρακτηρίζουν κάποιον φασίστα και ποιους στοχοποιούν,
χωρίς όμως να τους κατονομάζουν, όταν λένε ότι ο μεγάλος κίνδυνος για την
ανθρωπότητα σήμερα, είναι ….. η αναβίωση του φασισμού.
Τα «θεραπευτήρια» λοιπόν αυτά δεν
είναι άλλα από ορισμένες ΜΚΟ, που έχουν αναλάβει να ενθαρρύνουν και να
διευκολύνουν την απελευθέρωση κάποιων «υγιών» δυνάμεων, οι οποίες μέχρι τώρα,
όπως οι ίδιοι (οι νεοταξίτες) υποστηρίζουν, βρίσκονταν στο κοινωνικό περιθώριο
(πχ ομοφυλόφιλοι). Καθώς επίσης και να «θεραπεύσουν» τραύματα και συμπεριφορές,
τα οποία επίσης κατά τη γνώμη τους αποτελούν φυσική συνέπεια των σκοτεινών αυταρχικών
εθνικιστικών προτύπων του παρελθόντος στη σημερινή κοινωνική ζωή (πχ ενδοοικογενειακή
βία, κακοποίηση ζώων, ρατσισμός κλπ).
Προβλήματα που μέχρι τώρα η κοινωνία
έκρυβε «κάτω από το χαλί», τα διατηρούσε σαν «σκελετούς κρυμμένους στην
ντουλάπα», όπως αρέσκονται συχνά να λένε οι οπαδοί της νέας τάξης. Αλλά που
τώρα με τη δική τους «σωτήρια» παρέμβαση, ήρθε η ώρα να σωθούν οι αδικημένοι
και κακοποιημένοι του κόσμου και να ξεφύγουν από τη μαύρη τους μοίρα.
Ωστόσο,
από τη νεοταξίτικη - νεοεποχίτικη προπαγάνδα, αποκρύπτονται συστηματικά δυο
πράγματα:
Πρώτον, η συνολική ποιοτική συγκριτική
αντιπαράθεση της εγκληματικότητας του «κακού» πριν με το «καλό» τώρα. Γιατί το
να καταγράφεις σήμερα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας για παράδειγμα,
υπονοώντας ότι αυτό το φαινόμενο είχε την ίδια έκταση και στο παρελθόν, αλλά ο
συντηρητισμός της τότε κοινωνίας δεν επέτρεπε στο πρόβλημα να αναδειχθεί και να
υπάρξει η δέουσα κοινωνική αρωγή για τα θύματα, δεν είναι ούτε αληθές, ούτε
έντιμο.
Και δεύτερον, ότι ποτέ δεν υπήρξε στη σύγχρονη ιστορία ολοκληρωμένη εφαρμογή εθνικιστικού
προγράμματος με συνέπεια. Μεμονωμένα και
αποσπασματικά στοιχεία μόνο συναντούμε στους νεότερους χρόνους, που
ανάγονται σε εθνικιστικά πρότυπα. Άρα ψευδώς, ανακριβώς και δολίως τέτοια
φαινόμενα συνδέονται με τον Εθνικισμό και το ελληνικό πολιτιστικό παράδειγμα.
Παρ’ όλα αυτά, μια μικρή αναδρομή στα
στατιστικά στοιχεία της παραβατικότητας, πριν και μετά την μεταπολίτευση και
την αποκατάσταση της «δημοκρατίας» στην Ελλάδα, δίνει ξεκάθαρη εικόνα.
Το «κακό» πριν, ήταν η εποχή που οι
άνθρωποι κοιμόντουσαν στα σπίτια τους με ανοιχτές πόρτες και παράθυρα. Τότε που
οι κλοπές ήταν ελάχιστες. Οι ανθρωποκτονίες, μια ή δυο το χρόνο σε ολόκληρη τη χώρα.
Οι ληστείες ανύπαρκτες ή έστω σπάνιες κλπ.
Όταν σήμερα δεν υπάρχει σχεδόν ούτε
ένα υποκατάστημα τράπεζας από το κέντρο της Αθήνας μέχρι και τις πιο μικρές
κωμοπόλεις, που να μην έχει συμβεί ένοπλη ληστεία τις περισσότερες φορές μετά
φόνου.
Όταν οι ανθρωποκτονίες, οι εξαφανίσεις
ανθρώπων, η τυχαία ανεύρεση πτωμάτων, η διακίνηση ναρκωτικών, οι κλοπές, οι
βιασμοί και πλήθος άλλων ειδεχθών εγκλημάτων είναι σήμερα τόσα πολλά
και σε καθημερινή βάση, που κάνουν την Ελλάδα να μοιάζει με τοπίο βγαλμένο
από γκαγκστερική ταινία του Χόλυγουντ.
Αφήνω κατά μέρος φαινόμενα σαν αυτό το
έγκλημα καθοσίωσης που συνέβη πρόσφατα στο Μενίδι ενάντια στο ανήλικο αθώο Ελληνόπουλο.
Παραλείπω τις «γκετοποιημένες»
περιοχές τύπου Εξαρχείων, Ζωνιανών κλπ
Τίποτε από όλα αυτά δεν υπήρχε κάποτε.
Αυτή είναι η πραγματική αντιδιαστολή
του «επάρατου πριν» και του «καλού μετά» και όχι αυτή που προσπαθούν να μας
πείσουν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και Προπαγάνδας, καθώς και οι εμπλεκόμενες
(ή διαπλεκόμενες) ΜΚΟ.
Τα περιστατικά λοιπόν
ενδοοικογενειακής βίας που υποτίθεται ότι επιχειρούν σήμερα να θεραπεύσουν οι
ΜΚΟ, τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών τότε - τώρα, προφανώς ήταν συντριπτικά
λιγότερα τότε, από ό,τι σήμερα.
Η αλήθεια δηλαδή είναι, ότι το αξιακό αλαλούμ και η πληθυσμιακή αλλοίωση που δημιούργησαν
τα αριστερά και νεοφιλελεύθερα παιδιά του ιστορικού υλισμού, έχουν εκβαρβαρώσει
την ελληνική κοινωνία και έχουν εκτοξεύσει την εγκληματικότητα στα ύψη. Εγκληματικότητα
που δεν έχει καμιά σχέση με αρνητικές επιρροές από το παρελθόν, τις οποίες δήθεν
προσπαθούν σήμερα να διορθώσουν.
Πρώτα δηλαδή δημιουργούν ένα πρόβλημα και μετά αφού το φορτώσουν στον «επάρατο Εθνικισμό»
του παρελθόντος, επιχειρούν σαν καλοί «ανθρωπιστές» και «δημοκράτες» να το
«θεραπεύσουν» !
Στην περίπτωση λοιπόν της ενδοοικογενειακής
βίας συμβαίνει κάτι ανάλογο. Η
οικογένεια, κύτταρο κάποτε της ελληνικής κοινωνίας, όπου η θυσιαστική προσφορά,
η αλληλοκατανόηση και αλληλοπεριχώρηση
των μελών της απάλυνε και άμβλυνε την ένταση των όποιων ενδοοικογενειακών
προβλημάτων και αντιπαραθέσεων, με
την εγωπαθητική περιχαράκωση, τα αχαλίνωτα «θέλω» και τα εν γένει πρότυπα που
επέβαλε το νεοταξίτικο μοντέλο “συμβίωσης” (και όχι Γάμου), κατάντησε ένας
ακόμη χώρος όπου ο καθένας αγωνίζεται «για
την πάρτη» του.
Τι πιο φυσικό λοιπόν και πιο
αναμενόμενο από την εκτόξευση του φαινομένου της ενδοοικογενειακής βίας, αφού χάθηκε η ιερότητα της σχέσης και ο γάμος
για τους νεοταξίτες είναι μια ακόμη σύμβαση μεταξύ ατομικών συμφερόντων, που μπορούν να διασφαλίζονται με υπογραφή
συμβολαίων και τήρηση νομικών όρων;
Εκεί ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Ξεθεμελιώνοντας θεσμούς που στήριζαν κάποτε
την κοινωνική συνοχή και γαλήνη, η κοινωνία απορυθμίζεται, τα ένστικτα
απελευθερώνονται και οι άνθρωποι συμπεριφέρονται σαν θηρία που το ένα προσπαθεί
να κατασπαράξει το άλλο.
Την κατάσταση αυτή προσπαθούν να
ρυθμίσουν ανεπιτυχώς με αστυνόμευση και καταστολή τα κράτη σήμερα και αυτό δημιουργεί
τεχνητά την ανάγκη μιας ιδιαίτερης φροντίδας πέραν των κρατικών θεσμών για τα θύματα που η νεοταξίτικη θηριωδία προκαλεί.
Αυτό ακριβώς είναι το σημείο που
παρεμβαίνουν οι ΜΚΟ, παρέχοντας στα
θύματα ενδοοικογενειακής βίας (που τα
δικά τους αξιακά πρότυπα δημιούργησαν), νομική υποστήριξη, προστασία,
τροφή, στέγη κλπ. Μέχρι να γίνει συνείδηση και στον τελευταίο πολίτη, ότι
κύτταρο της κοινωνίας δεν είναι η οικογένεια (οντολογία που ανάγεται στη σχέση),
αλλά το άτομο (εξαλλαγμένη ψευδοβιολογική κατηγορία).
Ανάλογες «υπηρεσίες» προσφέρουν ΜΚΟ
που σχετίζονται με νομική υποστήριξη αδυνάτων, με την προστασία περιβάλλοντος,
με τις παρελάσεις ομοφυλοφίλων, με προστασία ζώων από κακοποίηση, με την
υποστήριξη του προγράμματος μεταφοράς πληθυσμών υπό το πρόσχημα του προσφυγικού
κλπ.
Η συνταγή που εφαρμόζεται από τη νέα
τάξη, η οποία ευαγγελίζεται το καινούριο και το νέο, είναι δυστυχώς πολύ παλιά :
Είναι ίδια με αυτή που εφαρμόζουν και οι «προστάτες» των οίκων ανοχής.
Δημιουργούν
δηλαδή οι ίδιοι οι πλουτοκράτες Επικυρίαρχοι ποικίλα φρικώδη προβλήματα
ασφάλειας στους πολίτες και στη συνέχεια τους πουλάνε προστασία, για να τους
έχουν εξαρτημένους και να τους ελέγχουν. Τρομοκρατώντας τους παράλληλα για τις
φοβερές συνέπειες που θα έχουν αν επιχειρήσουν να βγουν από το «μαντρί».
Α.Κ.
Αναδημοσίευση απο την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ