Ο
Ελληνισμός ως παγκόσμιο κίνημα πολιτισμού και οικουμενικής παιδείας αλλά και το
ελλαδικό κράτος ως πολιτειακός πυρήνας του ελληνικού κόσμου, αποτελούν μια
ιστορική πραγματικότητα που δεν μπορεί να ταυτιστεί με τη Δύση.
Το σχίσμα
που ο δυτικός επεκτατισμός έχει προκαλέσει είναι τραύμα ανεπούλωτο. Και με το
πέρασμα του χρόνου έχει μεταβληθεί σε βαθύ ψυχικό ρήγμα από το αίσθημα προδοσίας που δοκιμάζουν οι Έλληνες
όταν κάθε φορά που αγωνίζονται κατά του κτηνώδους ανατολίτη αισθάνονται το
πισώπλατο χτύπημα της Δύσης. Όταν αισθάνονται ότι η δύναμη της τούρκικης
ορδής στην πραγματικότητα εκπορεύεται από τη Δύση, που με αυτό τον τρόπο
εδραιώνει την κυριαρχία της επί της Ανατολής.
Καθώς
συμπληρώνουμε έναν αιώνα εθνικής συρρίκνωσης το ελλαδικό κράτος που στάθηκε
ανίκανο να υπερασπιστεί το πέραν των συνόρων έθνος, αποδεικνύεται σήμερα
ανίκανο να προστατεύσει το έθνος ακόμη και εντός των ίδιων του των συνόρων.
Χρόνια τώρα οι ελλαδικές πολιτικές ελίτ, αφού πρώτα αποκηρύττουν (σαν
απαραίτητη δήλωση νομιμοφροσύνης) κάθε τι το εθνικό, στη συνέχεια, ως συνεπείς
επαγγελματίες του ευδαιμονιστικού πασιφισμού, διαγκωνίζονται για την
πρωτοκαθεδρία στην προσπάθεια ευνουχισμού της πνευματικής και της εθνικής μας
ζωής. Με την επίκληση ιδεολογικών σκουπιδιών περί πολυπολιτισμού απειλούν σήμερα να καταστρέψουν ό,τι επί
αιώνες διαφυλάχτηκε με απίστευτες θυσίες και αίμα.
Πρόκειται
για αυτές τις ελίτ των ποικίλων κομμάτων του «δημοκρατικού τόξου» οι οποίες
επέτρεψαν να λειτουργεί στη Θεσσαλονίκη μια ΜΚΟ (προεδρευόμενη για χρόνια από
τον Μάθιου Νίμιτς), η οποία φέρει τον τίτλο: Center for Democracy and
Reconciliation in Southeast Europe (CDRSEE). Ένας από τους στόχους της
συγκεκριμένης ΜΚΟ είναι το να ξαναγραφτεί η ιστορία του ελληνικού έθνους από
κέντρα και ερευνητικές ομάδες που χρηματοδοτούνται από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, το
γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, διεθνή ιδρύματα και τον Τζορτζ Σόρος. Αφετηρία
αυτής της δήθεν νεοελληνικής ιστορίας θα θεωρείται η Οθωμανική Αυτοκρατορία,
ενώ θα αμφισβητείται ευθέως η ελληνικότητα της Μακεδονίας.
Υπό την
καθοδήγηση τέτοιων ταγών ο Ελληνισμός σήμερα τραγικά περιθωριοποιημένος δείχνει
ανίκανος να επιβιώσει με αξιοπρέπεια στο
σύγχρονο κόσμο. Να παραλάβει τη σκυτάλη από τους πατέρες και τους
παππούδες και να την παραδώσει στους επερχόμενες γενιές, υλοποιώντας την
ιστορική του αποστολή. Οι πολιτικές του «δημοκρατικού τόξου» απειλούν να
ανακόψουν οριστικά αυτή την πορεία στο χρόνο και την ιστορία περιορίζοντας
το ρόλο της χώρας στο ρόλο μιας
γεωγραφικά συρρικνωμένης και επιδοτούμενης τουριστικής επαρχίας της Ευρώπης.
Και ίσως αυτό να είναι το καλό σενάριο.
Οι Έλληνες
κουρασμένοι από το ανέντιμο κράτος, τους αναξιόπιστους πολιτικούς, τους
κομματικούς φανατισμούς, οργισμένοι για τη συστηματική λεηλασία των ελπίδων
τους και την απροσχημάτιστη προσβολή της νοημοσύνης τους, χωρίς Εθνική Ηγεσία, λειτουργούν ανερμάτιστα και έχουν καταστεί
βορρά στα νύχια της προπαγάνδας των ΜΚΟ και της τηλεοπτικής ασυδοσίας.
Σύμπαν το
«δημοκρατικό τόξο» ομνύοντας στο όνομα της «προόδου» και της ευζωίας, έχοντας
συμβιβαστεί μοιρολατρικά με τις δεσμεύσεις, τα δάνεια και τις παντός είδους
εξαρτήσεις, σέρνει τη χώρα σε τέλμα
αποπνικτικό. Με μια πνευματική «ηγεσία» που έχει προ πολλού λιποτακτήσει,
να περιπλανιέται χαμένη στα σοκάκια της δυτικής παρακμής, σκιαμαχώντας είτε με ανούσια
μοντερνιστικά φληναφήματα είτε με αδιέξοδους μονολόγους αρχαιοπληξίας.
Αυτής της
δυτικής παρακμής που σήμερα δεν επιθυμεί να ρισκάρει τίποτε. Γιατί οι Ευρωπαίοι
παραιτήθηκαν από το παλιό όραμα ελευθερίας και μόνο η ανεργία και η μόλυνση του
περιβάλλοντος ταράζει την μακαριότητά τους. Επιδιώκουν την ειρήνη όχι γιατί πιστεύουν σε αυτή αλλά από αδυναμία και
παρακμή. Η αντίδραση στην πνευματική αφυδάτωση, την κοινωνική κρίση, την
δημογραφική αυτοκτονία και την εθνολογική αλλοίωση των λαών της βαφτίστηκε ξενοφοβία
και ακραία αντίδραση.
Ο
ατομικισμός, ο οικονομισμός και η λογική του «πολιτικά εφικτού» θεωρούνται
μέρος της αναγκαίας πορείας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί το λυκόφως και την
παρακμή, όχι το λυκαυγές και την εξόρμηση προς το μέλλον.
Γιατί όσο η ιδεολογία των εμπόρων
κυριαρχεί, όσο η Ευρώπη δεν αναζητεί την ελληνική της ψυχή καμιά ελπίδα
αληθινής ανόρθωσης και ένωσης δεν υπάρχει !
Σήμερα το πρόβλημα δεν είναι ότι
απαγορεύεται η κριτική αλλά η πίστη !
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ