Η μόνη πραγματική αντίθεση, το
μόνο (ίσως) μη συμφωνημένο, άρα πραγματικό σημείο αντιπαράθεσης της Τουρκίας με
τη Δύση, είναι το κουρδικό. Όλη η υπόλοιπη
εικόνα σε αυτή την υποτιθέμενη κόντρα είναι μια τεράστια απάτη, αγγλιστί fake (φενάκη).
Την
ίδια στιγμή που αλληλοεκτοξεύονται μεγαλόστομες κατηγορίες και ανταλλάσσονται
αυστηρά προειδοποιητικά μηνύματα συγκρουσιακού χαρακτήρα και υψηλής έντασης,
την ίδια στιγμή όλα μένουν στα λόγια και όλες οι βασικές λειτουργίες
συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης συντελούνται άψογα.
Πρόσφατα, από
αμερικανικής πλευράς έχει αρχίσει να διαδίδεται, ότι αν η Τουρκία πάρει τους S-400 δεν θα της χορηγηθούν τα F-35. Προσωπικά πιστεύω ότι θα
πάρει και τα δυο οπλικά συστήματα και μάλιστα αν καταφέρει να αποκτήσει τους S-400 το ΝΑΤΟ θα της χρωστάει
μεγάλη ευγνωμοσύνη. Δεδομένου ότι θα μπορέσει να τσεκάρει από πρώτο χέρι τις
δυνατότητες αναχαίτισης του F-35 από το κυριότερο ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα. Εν προκειμένω δηλαδή η Τουρκία είναι «λαγός» της Δύσης και τα
«αλληλογαυγίσματα» είναι προπέτασμα καπνού.
Δεν είναι τυχαίο
άλλωστε ότι πρόσφατα υψηλόβαθμος αξιωματούχος των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι οι
κινητήρες όλων των αεροσκαφών F-35 που θα αποκτηθούν τα προσεχή χρόνια από τα
ευρωπαϊκά κράτη, θα συντηρούνται στο εργοστάσιο που η αμερικάνικη εταιρεία
παραγωγής του αεροσκάφους θα κατασκευάσει στην Τουρκία.
Και αυτό είναι ένα
απλοϊκό παράδειγμα της παρεχόμενης υποστήριξης προς τον «μαινόμενο» Ερντογάν.
Θα μπορούσαν να παρατεθούν χιλιάδες τρανταχτά παραδείγματα της ακραιφνούς
υποστήριξης της «δυσαρεστημένης» Δύσης προς την Τουρκία, ιδιαιτέρως μετά το
τέλος του «ψυχρού πολέμου».
Το χρονικό δηλαδή
σημείο που σηματοδοτεί την έναρξη εφαρμογής της Παγκοσμιοποίησης και τη στρατηγική
περικύκλωσης της Ρωσίας, είναι ένα
ορόσημο για τη στρατηγική αναβάθμιση από τη Δύση της Τουρκίας, της ούτως ή
άλλως «επίσημης αγαπημένης» της.
Την ίδια ακριβώς
περίοδο δηλαδή που δρομολογούνταν η μεγάλη οικονομική καταβαράθρωση της Ελλάδος
με τα οικονομικά σκάνδαλα, την αποβιομηχάνιση, την καταστροφή της πρωτογενούς
της παραγωγής, την ηθική σήψη της ελληνικής κοινωνίας, την αντικατάσταση του
πληθυσμού της από αλλοδαπούς και το ανομολόγητο – ιδιότυπο εμπάργκο στα οπλικά
συστήματα των ενόπλων δυνάμεών της, στην Τουρκία συντελούνταν ένα οικονομικό
θαύμα και όχι μόνο. Μια κοσμογονία δυτικών επενδύσεων λάμβανε χώρα στο
εσωτερικό της, την ίδια στιγμή που της χορηγούνταν ένα τεράστιο κομμάτι από την πίτα της διεθνούς αγοράς
για την προώθηση των προϊόντων και των υπηρεσιών της (πχ Turkish Airlines, τουρκικά σήριαλς κλπ).
Η τερατώδης όμως αυτή
οικονομική στήριξη της Τουρκίας από τη Δύση δεν είναι το μόνο στοιχείο. Η σιωπή
της Δύσης στην εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων του Ερντογάν και στην πολιτική
σταθεροποίηση της Τουρκίας με μεθόδους σκληρού δικτατορικού καθεστώτος δεν
έχουν ιστορικό προηγούμενο, με αποκορύφωμα, την σκευωρία του πραξικοπήματος που
οργανώθηκε από τον «εχθρό» του Ερντογάν, ιμάμη Γκιουλέν, με τη συνδρομή των
ΗΠΑ. Σκοπός του στημένου αυτού πραξικοπήματος ήταν να δοθεί η ευκαιρία στον
αναθεωρητικό Ερντογάν να εξοντώσει όλους τους κεμαλιστές πολιτικούς του
αντιπάλους με «μια σφαίρα». Γιατί όποιος εμποδίζει τον «αναθεωρητισμό» του Ερντογάν,
εμποδίζει τον συγκαλυμμένο «αναθεωρητισμό» της Δύσης.
Της Δύσης που
αδιαφορεί για την περιθωριοποίηση του κράτους δικαίου στην Τουρκία γιατί
επιθυμεί την μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας του τουρκικού κρατικού
μηχανισμού, ενόψει της επερχόμενης μεγάλης γεωπολιτικής και στρατιωτικής
αντιπαράθεσης με τη Ρωσία.
Της Δύσης που
επιθυμεί να χρησιμοποιήσει σαν Δούρειο Ίππο τον νεοοθωμανικό αναθεωρητισμό του
Ερντογάν για να περάσει μέσα από αυτόν την προώθηση των δικών της ανθελληνικών
βλέψεων, που είναι μέρος της προετοιμασίας για την επερχόμενη αντιπαράθεση.
Πίσω από τα περί
μεγάλης Αλβανίας, τα περί Μακεδονίας του Αιγαίου, αυτόνομης Θράκης, αλλά και
την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, στην πραγματικότητα δεν βρίσκεται ούτε
ο Ράμα, ούτε ο Γκρουέφσκυ και οι συν αυτώ, ούτε ο Ερντογάν, βρίσκεται αυτούσια
η Δύση στο σύνολό της μαζί με τους θεσμούς της και με επικεφαλής τις ΗΠΑ.
Όλοι οι παραπάνω
ηγετίσκοι είναι πιόνια της Δύσης με «βασίλισσα» τον Ερντογάν. Η τουρκική απειλή
σιγοντάρει σταθερά τις αναθεωρητικές – ανθελληνικές βλέψεις όλων των υπολοίπων,
ικανοποιώντας ταυτόχρονα τους σχεδιασμούς της
Δύσης και τον μεγαλοϊδεατισμό των Τούρκων. Και όλοι μαζί περισφίγγουν
την Ελλάδα για την οποία η Δύση έχει δρομολογήσει ένα είδος
«γιουγκοσλαβοποίησης» για να τιμωρήσει τα ρωσόφιλα αισθήματα των Ελλήνων.
Είναι πραγματικά
τραγικό και εξοργιστικό μαζί, αλλά η
Δύση, για μια σειρά από
λόγους που δεν επαρκεί ο χώρος μιας επιφυλλίδας για να αναλυθούν, επιθυμεί μια Ελλάδα που τα βόρεια σύνορά της θα
επιστρέψουν εκεί που ήταν πριν τους βαλκανικούς πολέμους. Με «καρότο και μαστίγιο» οδηγεί
την Ελλάδα μέσα από τη λογική του πολιτικά
εφικτού των νεοραγιάδων της ελληνικής κυβέρνησης στην αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης και τον
ακρωτηριασμό της μισής επικράτειας. Αλλά αυτό θέλει να γίνει εν ευθέτω χρόνο
και όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα και όχι όπως έγινε με τη διάλυση της
Γιουγκοσλαβίας.
Στη παρούσα φάση
ωστόσο, η Δύση έχει ένα ακόμη τεράστιο κέρδος από την κορυφούμενη διαμάχη
Ελλάδος – Τουρκίας: Πετυχαίνει να φέρει και τις δυο χώρες σε ύψιστη πολεμική
ετοιμότητα, αλλά σε δεδομένη στιγμή η ετοιμότητα αυτή θα χρησιμοποιηθεί
εναντίον της Ρωσικής απειλής. Ο τελευταίος
«ΗΝΙΟΧΟΣ» με τη συνδρομή μεγάλης νατοϊκής δύναμης από την 117ΠΜ (Ανδραβίδα) για
τη συνδρομή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στην αντιμετώπιση δήθεν της
τουρκικής απειλής, είναι αποκαλυπτικός των σχεδιασμών.
Φυσικά, μια ηττημένη
και ταπεινωμένη, σύμφωνα με τους δυτικούς σχεδιασμούς Ελλάδα, δεν θα έχει άλλη
επιλογή και στο θέμα των υδρογονανθράκων της νοτιοανατολικής Μεσογείου, παρά να
προσφύγει στην εξ’ ολοκλήρου και άνευ όρων παραχώρησή τους στις δυτικές
εταιρείες, προκειμένου να «αναχαιτισθεί» με αυτόν τον τρόπο η τουρκική απειλή
και να «μείνει ανεξάρτητο» το εναπομείναν ελληνικό κρατίδιο (το από τον Όλυμπο
και κάτω).
Η Δύση «έχτισε» αυτό
το κράτος που λέγεται Τουρκία για απολύτως συγκεκριμένους λόγους που έχουν να
κάνουν με τους στόχους τις υψηλής της στρατηγικής και φανερά ή συγκαλυμμένα θα
συνεχίσει να τη στηρίζει πάση δυνάμει για όσο χρόνο αυτοί οι στόχοι παραμένουν
ανεκπλήρωτοι.
Εναπόκειται σε εμάς και την δική μας
αποφασιστικότητα αν θα δεχτούμε οικειοθελώς την ιστορική μας εξαφάνιση ή θα
σταθούμε αντάξιοι των προγόνων και της ιστορίας μας.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΟΣ