Αυτοί που στο όνομα του οράματος
μιας ευρωπαϊκής ενοποίησης, κατέστρεψαν μεθοδικά ό,τι υγιές και παραγωγικό
υπήρχε σε αυτόν τον τόπο προς όφελος των δικών τους χωρών˙ αυτοί που όποια
επιχείρηση παρήγαγε πλούτο στην ελληνική αγορά, ή την έκλεισαν, επιβάλλοντας
συνθήκες οικονομικής ασφυξίας μέσω μνημονίων, ή την έκαναν θυγατρική δικών τους
μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων˙ αυτοί που κατέστρεψαν την μεσαία τάξη στην
Ελλάδα˙ αυτοί που έθεσαν σε εφαρμογή ένα σύγχρονο «παιδομάζωμα» του ανθού της
ελληνικής κοινωνίας «αιμοδοτώντας» τα δικά τους κράτη σε βάρος του δικού μας˙
αυτοί που σε συνεργασία με την Τουρκία και άλλες χώρες «τρομοκράτες»,
εφαρμόζουν μεθοδικά ένα βρώμικο σχέδιο μεταφοράς ξένων πληθυσμών στην πατρίδα
μας με σκοπό την αλλοίωση της εθνικής της φυσιογνωμίας και τη διακοπή της
ιστορικής συνέχειας του έθνους μας˙ αυτοί που κατέστρεψαν την παιδεία μας και
το σύστημα υγείας με σκοπούμενο δόλο˙ αυτοί που με την εισαγωγή οθνείων ηθών
στον τρόπο ζωής του λαού μας εκτίναξαν την εγκληματικότητα στο ύψος των δικών
τους μηδενιστικών κοινωνιών μετατρέποντας την καθημερινότητά μας σε ζούγκλα και
τη ζωή μας σε έναν ατέλειωτο εφιάλτη˙ όλοι αυτοί, δια των «δραγουμάνων» τους
που στελεχώνουν τις ελλαδικές κυβερνήσεις, οδηγούν τώρα τους Έλληνες στον
εξευτελισμό της λοταρίας των αποδείξεων είσπραξης και στη προσδοκία μιας
καλύτερης ζωής βασισμένης σε προνοιακά επιδόματα.
Όμως σ’ αυτόν τον τόπο που κάποτε
γεννήθηκαν οι ήρωες του αρχαίου δράματος, όση εξαλιθίωση, ελαφρότητα και ολοκληρωτισμό
και αν γεννά η σημερινή τηλεοπτική μας «δημοκρατία» σε αγαστή συνεργασία με
τους «δήμιους» του ελληνικού λαού που κυβερνούν τη χώρα, η γελοιοποίηση, ο ηθικός ευτελισμός και η αποστέρηση της
ελευθερίας που θέλουν να επιβάλλουν στην Ελλάδα, δεν θα περάσει.
Κάποιοι, εντός και εκτός Ελλάδος,
δεν μπορούν να εξηγήσουν το πως είναι δυνατόν ενώ τόση καταστροφική ενέργεια
έχει διοχετευθεί στην ελληνική κοινωνία και ουσιαστικά κανένας κρατικός θεσμός
δεν λειτουργεί, η κοινωνία αυτή συνεχίζει να υπάρχει χωρίς να έχει περιέλθει
στο απόλυτο χάος, την αναρχία και την ασυνεννοησία, που οι εγχώριοι και ξένοι δυνάστες της
επιθυμούν να επικρατήσει για να την διαλύσουν οριστικά.
Δεν έχουν σκεφτεί ίσως ότι το
ελληνικό έθνος στη μακραίωνη ιστορία του διατήρησε την ενότητα και τη συνοχή
του ακόμη και σε περιόδους που δεν συγκροτούσε κράτος. Πράγμα φυσικά που δεν
ισχύει για τους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς, για τους οποίους το κράτος
λειτούργησε εθνογενετικά. Αποτέλεσε δηλαδή μια προδρομική προϋπόθεση για την
εμφάνιση αυτών των εθνών στο ιστορικό γίγνεσθαι και συνεχίζει να παραμένει
απολύτως απαραίτητο στοιχείο για την ιστορική τους επιβίωση.
Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα είχε γίνει στις «πολιτισμένες» ευρωπαϊκές
χώρες, αν συνέβαιναν αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα, χωρίς να υπάρχει
σε αυτές η σκληρή αστυνόμευση και η στιβαρή παρουσία του κράτους και στην πιο
μικρή λεπτομέρεια της καθημερινότητάς τους.
Σε αντίθεση με την ελληνική περίπτωση, όπου η αρχοντιά και η
πολιτισμένη φύση που βγάζει αυθόρμητα και σε σημαντικό βαθμό ακόμη ο Έλληνας,
ακυρώνει την εθνοδιαλυτική επίδραση του απόλυτου κρατικού ξεχαρβαλώματος.
Ακυρώνει την απίστευτη εχθρότητα των κρατικών θεσμών, που λειτουργούν μόνο για
το κακό του πολίτη.
Μιλάμε για μια Ελλάδα όπου δεν υπάρχει αστυνομία για να καθαρίσει τα
Εξάρχεια από την ανομία, αλλά υπάρχει όμως αστυνομία για να διασφαλίσει την
υφαρπαγή της περιουσίας των πολιτών από τους ξένους τοκογλύφους … και πάει
λέγοντας.
Παρ’ όλα αυτά ο Έλληνας συνεχίζει να ελπίζει και συνεχίζει να συγκροτεί
κοινωνία και έθνος. Γιατί η απίστευτη ιστορική του διαδρομή, επί τόσες χιλιάδες
χρόνια μέσα από ανείπωτες καταστροφές και εθνικές τραγωδίες του δίνει την
απαραίτητη αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Είναι αυτή ακριβώς που του επιτρέπει να
γνωρίζει ότι «…ο τόπος
που τον πελεκούν και που του καίνε σαν
το πεύκο…» δεν μπορεί να καταστραφεί. Και ότι οι θλιβεροί που τον κυβερνούν σήμερα
και τον μισούν, είναι μια μελανή παρένθεση που σύντομα θα κλείσει.
Πηγάζει ίσως αυτή η βεβαιότητα από τη δυναμική των αντανακλαστικών ιστορικής επιβίωσης ενός έθνους, που αποπνέει
με αυτόν τον τρόπο έκτυπα την ουσία του πολιτισμικού φορτίου το οποίο κουβαλάει
στην πλάτη του τόσους αιώνες. Αυτής της
πολύτιμης εθνικής περιουσίας για την οποία ο ποιητής θα γράψει:
Ξύπνησα μὲ τὸ μαρμάρινο τοῦτο κεφάλι
στὰ χέρια
ποὺ μοῦ ἐξαντλεῖ τοὺς ἀγκῶνες καὶ δὲν ξέρω ποῦ νὰ
τ᾿ ἀκουμπήσω.
Ἔπεφτε τὸ ὄνειρο καθὼς ἔβγαινα ἀπὸ τὸ ὄνειρο
ἔτσι ἑνώθηκε ἡ ζωή μας καὶ θὰ εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ ξαναχωρίσει.
ποὺ μοῦ ἐξαντλεῖ τοὺς ἀγκῶνες καὶ δὲν ξέρω ποῦ νὰ
τ᾿ ἀκουμπήσω.
Ἔπεφτε τὸ ὄνειρο καθὼς ἔβγαινα ἀπὸ τὸ ὄνειρο
ἔτσι ἑνώθηκε ἡ ζωή μας καὶ θὰ εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ ξαναχωρίσει.
Κάποιοι δεν έχουν σκεφτεί ίσως, ότι γεννιόμαστε ελεύθεροι όχι γιατί το έγραψε κάποια χάρτα ή κάποιο
δημοκρατικό σύνταγμα, αλλά γιατί είμαστε ελεύθεροι κατ’ ουσία και κατά φύση και
όχι κατ’ απονομή. Κάτι που οι Έλληνες γνωρίζουν καλά από
παλαιοτάτων χρόνων, γιατί το διδάχτηκαν από τον πρωτομάχο της λευτεριάς
Προμηθέα που πάλεψε για αυτήν τη λευτεριά πληρώνοντας βαρύ τίμημα.
Αλλά το γνωρίζουν επίσης γιατί είναι και οι πρώτοι που δέχτηκαν τη
διδασκαλία του ίδιου του σαρκωμένου Λόγου του Θεού Πατρός, Ιησού Χριστού. Αυτού
που ζώντας ο ίδιος σαν άνθρωπος, γνωρίζοντας τον ιδρώτα, τον πόνο, το αίμα και
τον θάνατο, μας αποκάλυψε πως ο ανθός
της αληθινής ζωής φύεται στις παρυφές της αβύσσου, ότι ο θάνατος «πατείται
θανάτω».
Η
γελοιότητα λοιπόν και ο εξευτελισμός που θέλουν να επιβάλλουν στον Έλληνα είναι
ξένο στοιχείο για αυτόν και γυρνάει αυτούσια στους ίδιους. Για τον πραγματικό Έλληνα που δεν διαπραγματεύεται την ελευθερία
του, αυτόν που δεν έχει αλλοτριωθεί από την ξιπασιά του μιμητισμού, του
μοντερνισμού και της ξενομανίας, ουσιαστικά δηλαδή για τον Έλληνα Εθνικιστή,
η ζωή αποκτά νόημα μόνο μέσα από έναν εποπτικό και διανοητικό λακωνισμό που
απορρίπτει τον κόσμο της νοησιαρχίας και του πολιτικά εφικτού. Απορρίπτει τον
κόσμο της «δημοκρατίας» των ζωωδών ενστίκτων, του αχαλίνωτου καταναλωτισμού και
της πορνογραφίας. Αποκτά νόημα μόνο μέσα
από την απόλυτη προσήλωση σε έναν προσωπικό προορισμό, όπου καμιά έλλογη
διαύγαση δεν χωράει: την πραγμάτωση του οράματος για ελεύθερο εθνικό βίο.
Έλληνας Εθνικιστής είναι ο άνθρωπος που βαδίζει σε τόπο τραχύ και δύσκολο.
Που δεν τον νοιάζει αν τον ακολουθούν, του φτάνει που αυτός δεν ακολουθεί
τίποτε άλλο παρά μόνο τον δρόμο που φωτίζει το ιλαρό φως της άσβεστης εθνικής
μας καντήλας.
Οι ιεροφάντες του διανοητικού και τεχνοκρατικού ολοκληρωτισμού,
ενεργώντας στο όνομα της οδυνηρής διαπίστωσης του Ζαρατούστρα περί του
«θανάτου» του Θεού (που αυτοί προκάλεσαν), ωθούν τον κόσμο στη λογική της
«ουδέτερης» τεχνολογίας και στον «επιστημονικό» αντικειμενισμό, δηλαδή τον
μηδενισμό και την κοινωνική αποσύνθεση. Αυτή είναι η «νέα γη της επαγγελίας»
που ευαγγελίζεται η νέα τάξη. «Όραμά»
της ο υπερκαταναλωτισμός και η απέραντη ομοιομορφοποιημένη αγορά. Έσχατος
προορισμός της το τέλος της ιστορίας.
Αν όμως η ιστορία άρχισε πράγματι με μια πτώση, η σχέση του πραγματικού
πολιτισμού που προσπαθεί να υψώσει τον άνθρωπο στην προπτωτική κατάσταση και
της αμαρτίας που τον βυθίζει συνεχώς στο τέλμα και στα νοησιαρχικά του αδιέξοδα
είναι ανταγωνιστική και είναι αυτή που γράφει την ιστορία.
Η προσπάθεια λοιπόν των νεοταξιτών να απαισθητοποιήσουν τα ιστορικά αντανακλαστικά των ανθρώπων,
οδηγώντας τον κόσμο στον γνόφο μιας τεχνητής «προπτωτικής αχρονίας», δηλαδή
στον γνόφο ενός επίπλαστα ευτυχισμένου κόσμου - αποκύημα των «νοητών ειδώλων»
της ατομικής νοητικής τους σύλληψης, είναι καταδικασμένη να αποτύχει.
Γιατί ο κόσμος δεν
μπορεί να ξαναγίνει χάος, το μυστικό κάλλος των αληθινών προτύπων που η
ελληνική σκέψη ανέδειξε, φωτίζει το δρόμο μας και χαλυβδώνει την ψυχή μας.
Η απάντηση των Ελλήνων στο ρήμαγμα της πατρίδας από τους ξένους τοκογλύφους,
τις κατοχικές ελλαδικές κυβερνήσεις και τα άθλια ΜΜΕ, θα πρέπει να είναι μια
και μόνο: Καμία συνεργασία με τους εχθρούς του
ελληνικού έθνους, όποια κι αν είναι η συνέπεια για αυτό.
Η συνεργασία με τον εχθρό έχει μόνο ένα όνομα ; Προδοσία !
Στη λογική του «πολιτικά
εφικτού» που επιχειρούν να μας επιβάλλουν για να μας υποτάξουν, ο τραγικός
ήρωας Ετεοκλής, που με σίγουρα βήματα προχωρεί προς την έβδομη πύλη, δίνει την
απάντηση:
Οι θεοί
τώρα πια λίγο μας λογαριάζουν
και μόνη αξία στα μάτια τους έχει ο χαμός μας
γιατί λοιπόν να
καθυστερούμε ολοφυρόμενοι για την κακιά μας μοίρα;