Η λεγόμενη
Μεγάλη Βρετανία, μικρή πλέον μετά την απώλεια της θαλασσοκρατορίας της,
διατηρεί τον ρόλο ενός εκ των αντιπροσώπων αυτής της παγκόσμιας ελίτ από τον 19ο
αιώνα.
Η παγκόσμια ολιγαρχία διαισθανόμενη ότι ανακόπτεται η πορεία της στην
διεθνή σκηνή από την σθεναρή στάση της Ρωσίας, εφευρίσκει το τελευταίο διάστημα
διάφορες αιτίες για να επιτεθεί στην μετωπική δύναμη που θέλει να αποκλείσει
αυτή την πορεία.
Προς τούτο αναθέτει στους αντιπροσώπους της την βρώμικη
δουλειά της επίθεσης με προσχηματικές δικαιολογίες όπως π.χ. η απόπειρα
δολοφονίας του Ρώσου διπλού πράκτορα Σκριπάλ στο Salisbury της Βρετανίας.
Η
πορεία της αγγλοσαξονικής Παγκοσμιοποίησης, τουτέστιν η δημιουργία μιας ενιαίας
ανθρωπότητας η οποία θα κυβερνάται από ένα ενιαίο «δυτικό» κέντρο είναι γνωστή
εδώ και εκατό χρόνια. Το «δυτικό» στην προκειμένη περίπτωση είναι συνώνυμο με
το «σιωνιστικό», το «νατοϊκό», το «αγγλοσαξονικό», το «ευρωπαϊκό».
Το έργο της
Παγκοσμιοποίησης υλοποιείται, σχεδόν ανοιχτά και χωρίς υπεκφυγές τα τελευταία
χρόνια, μέσω της σταδιακής ενοποίησης εταιριών και κεφαλαίων, μέσω της
«σύγκλισης» των πολιτισμών, μέσω της φυλετικής ανάμειξης και διασταύρωσης.
Επίσης μέσω της δημιουργίας ενοποιημένων παγκόσμιων θεσμών του
χρηματοπιστωτικού και διαχειριστικού τομέα, μέσω του συστημικού Τύπου και μέσω
της δημιουργίας ενός νέου συστήματος ηθικής και φιλοσοφίας. Η Παγκοσμιοποίηση
θέλει να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μια εποχή όπου δεν θα υπάρχουν κράτη,
έθνη, ούτε καν φύλο.
Η
εξουσία της «μικρής» Βρετανίας πρέπει να έχουμε υπόψη ότι δεν καθορίζεται από
το μέγεθος και ισχύ των ενόπλων της δυνάμεων ή της οικονομίας της, αλλά από τις
διαχειριστικές, στρατηγικές και οικονομικές δυνατότητες της ολιγαρχίας της. Υπό
αυτή την έννοια ο καθοδηγητικός και ηγετικός ρόλος του Λονδίνου είναι
ταυτόσημος με αυτόν της σιωνιστικής Ουάσιγκτον. Το Λονδίνο είναι το σπίτι
εκείνων των οικογενειών που διέλυσαν την Ισπανική Αυτοκρατορία, διοργάνωσαν
τους πολέμους του οπίου εναντίον της Κίνας, έφεραν αντιμέτωπες την Γερμανία με
την Ρωσία στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και στοιχημάτισαν κατά της Ρωσίας
υποστηρίζοντας τους ισλαμοσυμμορίτες στον πόλεμο της Τσετσενίας.
Οι
Βρετανοί πρωθυπουργοί και υπουργοί ήταν
και είναι τα εκτελεστικά όργανα και εκπρόσωποι αυτών των οικογενειών και ο
αγώνας τους εναντίον της Ρωσίας αποτελεί για αυτούς ένα παραδοσιακό γεωπολιτικό
παίγνιο. Η «μικρή» λοιπόν Βρετανία προκαλεί
με πρόσχημα τον προδότη Σκριπάλ την Ρωσία, παίρνοντας κατά κάποιον τρόπο
τα ηνία από την σιωνιστική Ουάσιγκτον. Ο σκοπός της είναι να ενοποιήσει το
μέτωπο της Δυτικής Ευρώπης εναντίον της Μόσχας, το οποίο το τελευταίο διάστημα
είχε αρχίσει να θρυμματίζεται.
Το
Λονδίνο μαζί με την σιωνιστική Ουάσιγκτον δεν είναι τίποτε άλλο από εκφραστές
τους μίσους αλλά και του φόβου των αφεντικών τους, της σιωνιστικής παγκόσμιας
ολιγαρχίας, που προσπαθούν απεγνωσμένα να κυριαρχήσουν στον κόσμο.
Πρόκειται
για αυτούς που κάποτε με την μαρξιστική ορολογία ονομάζονταν «διακρατικοί
καπιταλιστές» και σήμερα ονομάζονται «Δύση».
Γ. Λιναρδής