Μικρά απανθίσματα που καταδεικνύουν
το πολυσύνθετο και πολυεπίπεδο
θαυμαστό συγκρότημα του προγονικού μας πολιτισμού.
Από το βιβλίο «Ινδοευρωπαϊκές Αντιλήψεις
– Μελέτες προς τιμήν της Anna Morpurgo
Davies»
(σπουδαίας Ιταλίδας φιλολόγου, 1937-2014), Εκδόσεις
Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, 2004.
Από
το εδάφιο
Ομιλουμένη Γλώσσα, Γραπτό Κείμενο:
Η περίπτωση περί τα
«ἀλλοειδέα»
(Ομήρου
«Οδύσσεια», 13. 194)
Καθηγητής της
κλασικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο «Sapienza» της Ρώμης.
«….Παλιννοστήσας από τους Φαίακες, ο Οδυσσέας ξυπνάει στην
πατρίδα του την Ιθάκη, αλλά δεν μπορεί να την αναγνωρίσει εξαιτίας της ομίχλης
την οποίαν έχει περιχύσει γύρω του η θεά Αθηνά: τα χαρακτηριστικά του γύρω
τοπίου φαίνονται σ’ αυτόν περίεργα άγνωστα
:
τοὔνεκ᾽
ἄρ᾽ ἀλλοειδέα φαινέσκετο πάντα ἄνακτι,
ἀτραπιτοί τε διηνεκέες λιμένες τε πάνορμοι
πέτραι τ᾽ ἠλίβατοι καὶ δένδρεα τηλεθόωντα.
ἀτραπιτοί τε διηνεκέες λιμένες τε πάνορμοι
πέτραι τ᾽ ἠλίβατοι καὶ δένδρεα τηλεθόωντα.
“Γι᾽
αυτό του φάνταξαν του βασιλιά όλα τριγύρω αλλόκοτα· τα μακρινά φιδίσια μονοπάτια, φιλόξενα λιμάνια, βράχια απόκρημνα και δέντρα θαλερά.”
Η γραμμή
194 έχει θέσει πολλά προβλήματα στους Ομηρικούς μελετητές, κυρίως για μετρικούς
λόγους που σχετίζονται με το «αλλοειδέα». Το επίθετο αλλοειδής («άπαξ
λεγόμενο» στον Όμηρο, που προφανώς δεν βρέθηκε ποτέ στα μεταγενέστερα ελληνικά
επικά κείμενα) σημαίνει «διαφορετικής μορφής» («Greek–English Lexicon
- Liddell–Scott–Jones» -
LSJ) και
ανήκει