ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ



Σε εποχές πνευματικής κατάρρευσης και ηθικής ισοπέδωσης, όπως η σημερινή, είναι δραματικά αναγκαίο να αναζητήσουμε ξανά την βαθύτερη υπαρκτική μας ουσία, να ανακαλύψουμε ξανά το αληθινό πρόσωπο και το ήθος εκείνων που έβγαλαν το έθνος από την αφάνεια στην οποία είχε περιέλθει από τη συνδυασμένη επίθεση Τούρκων και Φράγκων και πέτυχαν την επιστροφή του στο ιστορικό γίγνεσθαι.

 

Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να απαλλαγούμε από τα «πλουμιστά παράσημα» και τις φανφάρες που κρατούν τα σύμβολα της εθνικής μας μνήμης εγκλωβισμένα σε μια στείρα πανηγυρική αντίληψη που θέλει να τα ανασύρει μια φορά το χρόνο, τοποθετώντας τα στο βάθρο μιας τυπικής γιορτής μουσειακού χαρακτήρα. Θα πρέπει να αναλάβουμε το τεράστιο αλλά και ευφρόσυνο βάρος της εσωτερίκευσης ενός πεπρωμένου, που είναι κοινό για όσους η Ελληνικότητα δεν είναι τυχαία ιδιότητα αλλά ταυτόχρονα υποστασιακή συγκρότηση και συνειδητή επιλογή.  Ένα ποτάμι ακατάλυτων δεσμών αίματος που αναζητά την ενσάρκωση της ελευθερίας κάθε προσώπου μέσα από την ελευθερία του έθνους ! 

 

Ίσως για κάποιους που είναι παγιδευμένοι σε ψευτοδιλήμματα του τύπου «συντήρηση - πρόοδος», το να προσερχόμαστε για παράδειγμα σήμερα περιδεείς προσκυνητές στο ταπεινό περιτοίχισμα του Μεσολογγίου, να μοιάζει πράξη παρωχημένη. Κι όμως, αυτό που συνέβη κάποτε εκεί είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο και βαθύτερο από όλα τα βαρύγδουπα τεχνολογικά επιτεύγματα του σύγχρονου πολιτισμού που «κάνουν την ζωή μας καλύτερη».

 

Τούτος ο «φτωχός βράχος», όπως είχε χαρακτηρίσει την Ελλάδα σε μια ομιλία του στο Κοινοβούλιο, ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής, τούτος ο βράχος που τον χτυπά  χρόνους αμέτρητους η θάλασσα, ζυμώθηκε με την ψυχή ανυπόταχτων γενεών. Άγιασε από τους αγώνες τους, άνθισε από το πνεύμα και την αρετή τους.

 

Απορούν κάποιοι πως μπορεί και ανθίζει ξανά και ξανά τούτη η «πέτρα». Απορούν γιατί αγνοούν ότι όσο «κι αν τον πελεκούν και καίνε αυτόν τον τόπο», ένα καλά κρυμμένο μυστικό ορίζει ότι η Ελλάδα δεν είναι υπόθεση αριθμών, αλλά λίκνο πολιτισμού, κιβωτός αξιών και τροφός του πνεύματος.

 

Αγνοούν ότι για την ελληνική αντίληψη το γνησίως υπάρχειν ανέκαθεν σήμαινε την ελευθερία  πάνω από τη ζωή, σήμαινε ότι η έξαρση της ψυχής και του πνεύματος να οδηγούν στην απόλυτη επιδίωξη της ελευθερίας μέχρι θανάτου. Το «ουδέν μείζον εστίν ανθρώποις Έλλησιν της ελευθερίας» της αρχαίας Πριήνης, παραμένει εσαεί στην ψυχή του Έλληνα μέτρο αξεπέραστο.

 

Το κοπίδι της τέχνης και το σπαθί της λευτεριάς με ίδια θέρμη κρατούν οι Έλληνες, πολεμιστές μαζί και καλλιτέχνες, εγγόνια όλοι κάποιου παπά, κάποιου δάσκαλου ή κάποιου ανώνυμου ήρωα, που έσπειραν με τα άγια τους κόκαλα τα ιερά μας χώματα.

 

Το παράδειγμά τους δημιουργεί δέος σε κάθε Έλληνα του καιρού μας. Δέος απόστασης αλλά και λαχτάρα ομοίωσης. Είναι το μοναδικό πρόπλασμα από το οποίο μπορεί να γεννηθεί οποιαδήποτε ιστορική μας συνέχεια.

 

Φαντάζουν σίγουρα μακρινά αυτά τα πρότυπα, γιατί έχει λησμονηθεί το ήθος εκείνων των αγωνιστών και προφανώς σε αυτό οφείλεται η κακοδαιμονία της νεοελληνικής ζωής.

 

Όμως αυτή η λησμονιά δεν ήταν αποτέλεσμα φυσικής λήθης του ελληνικού λαού. Υπάρχει μια ελληνική χαμαιλεοντική τάξη «ιντελιγκέντσιας»-διανόησης, δημοσιογραφίας, οικονομικών και πολιτικών παραγόντων («δημοκρατικό τόξο»), συνεργός των σκοτεινών επιδιώξεων στο εσωτερικό της χώρας των εκάστοτε ισχυρών και κατά κανόνα ανθελληνικών ξένων κέντρων εξουσίας. 

 

Οι διώξεις και η περιθωριοποίηση όλων των αγνών αγωνιστών από τα πρώτα χρόνια της  γέννησης αυτού του κράτους, διώξεις που στην πορεία έλαβαν διάφορες μορφές, φθάνουν μέχρι τις μέρες μας. Οι πάσης φύσεως διώξεις των Ελλήνων Εθνικιστών που έφθασαν στις μαζικές φυλακίσεις ακόμη και σε δολοφονίες μελών του Λαϊκού Συνδέσμου, αποκαλύπτουν το χαρακτήρα και το ποιόν αυτής της τάξης, δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο έχουν επιφέρει αυτή τη λήθη.

 

Η πίστη και η εμμονή στα οράματα και το ήθος που δίδαξαν οι πρόγονοί μας είναι η μόνη εγγύηση του μέλλοντός μας. Και τα οράματα αυτά φυσικά δεν έχουν καμία σχέση ούτε με τις θεωρίες περί πολυπολιτισμικότητας, ούτε με τους περιορισμούς της εθνικής κυριαρχίας που επιβάλλουν οι διαδικασίες οικονομικής και πολιτικής ένωσης της Ευρώπης. Τα οράματα αυτά εκφράζονται γνήσια, αποκλειστικά και μόνο από τις εθνικιστικές θέσεις του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή.      

 

 Α,Κ,