ΓΙΑ ΤΟ ΩΡΑΙΟ !! (α' μέρος)

"Για να γνωρίσουμε αβίαστα και με πληρότητα, δηλαδή σε επαρκή έκταση και ικανό βάθος, τις εθνικιστικές ιδέες επάνω στις διάφορες κατηγορίες του ωραίου, μπορούμε  να καταφύγουμε στα κείμενα, στους λόγους ή στα γενικής φύσεως δοκίμια που ασχολούνται με την Εθνικιστική κοσμοθεωρία.

Δεν μας ενδιαφέρει η αισθητική ως μια άψυχη «έρευνα» και ως μηχανιστική εξέταση της καλλιτεχνικής μορφής. Όταν για παράδειγμα μιλάμε για την ελληνική ποίηση, δεν ενδιαφερόμαστε βεβαίως για τα δομικά προβλήματα της  αισθητικής.

Εμάς τους Εθνικιστές το να πολεμάμε για την «μορφή», την «φόρμα», από οποιοδήποτε πνευματικό επίπεδο, από οποιανδήποτε σκοπιά και αν βλέπουμε τα πράγματα, δεν μας ενθουσιάζει καθόλου. 

Τουναντίον πρόκειται για μάταιη και παράταιρη σχολαστική λεπτολογία, που είτε αποτελεί  απρόσφορη σκόπιμη «παραχώρηση» προς τις καθεστωτικές ψευτοαυθεντίες ή για καθωσπρεπική, ρηχή και ανούσια παραμυθολογία χωρίς αντικειμενικό περιεχόμενο. 

Όταν το κυρίαρχο, το πυρηνικό ερώτημα που μας απασχολεί πιεστικά και άμεσα αυτήν την στιγμή είναι το πεπρωμένο του Έθνους μας, η πορεία της Πατρίδας μας που βρίσκονται στο χείλος της αβύσσου και του αφανισμού, δεν υπάρχει στις τάξεις μας, δεν χωρεί ανάμεσά μας καμιά θέση για κουβέντες αργόσχολων ντιλετάντηδων του σαλονιού, της καφετέριας ή του κλαμπ.

Η αντίδρασή μας αυτή ενάντια στον παρακμιακό αισθητισμό των χορτάτων, των καθεστωτικών ξεσκονιστών της εποχής και κάθε ελλειμματικού εθνοαποδομητή υποστηρίζεται ξεκάθαρα σύμφωνα με το Εθνικιστικό μας Ιδεώδες : Η Αισθητική δεν είναι κάτι πού μπορεί να συνοψισθεί σε αναιμικούς κανόνες της όποιας πολιτικής ορθότητας ή στα τοξικά και ασφυκτικά περιθώρια ενός πολυπολιτισμού, ενός κοσμοπολιτισμού και μιας τάχα «ανεξαρτησίας» της ψευτοδιανόησης.

Η ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΔΥΪΣΜΟΎ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Υπάρχει ένα ερώτημα, πού αφορά την προσωπική στάση – θέση  τού ανθρώπου απέναντι τόσο τού ιδίου, όσο και τού σύμπαντος κόσμου εντός τού οποίου υπάρχει.

Πιο συγκεκριμένα: υπάρχουν η αισιόδοξος στάσις και η απαισιόδοξος τοιαύτη.

Όσον αφορά την αισιόδοξο στάση:

Η εν προκειμένω αναμένει επικράτηση ευτυχών καταστάσεων για τον άνθρωπο  και γενικά είς ότι αφορά την ανθρώπινη οντότητα.

Όμως η αισιοδοξία ως θεώρησις, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την γραμμική  θέση της ιστορίας, όσο και με την προσκόλληση είς τον δυισμό, ενός υποκειμενικού καλού ή και κακού.

Η αισιόδοξος  θεώρησις,  διατηρεί  μία  παθητική στάση έναντι των γεγονότων  και της ιστορίας  και αυθαιρέτως  καταλήγει στην διαπίστωση, ότι το τέλος της  γραμμικής πορείας, επιφυλάσσει  για  τον άνθρωπο την επικράτηση τού καλού.

ΑΠΟΨΗ: ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

"…Εάν πίστευε κανείς τους φιλελεύθερους συγγραφείς, η ελευθερία θα επεβάλετο από μόνη της σε μια κοινωνία που εκυβερνάτο από την οικονομία της αγοράς. Η ελεύθερη ανταλλαγή θα γεννούσε την ελευθερία ως το προϊόν το πιο φυσικό από κάποιου είδους εσωτερική αναλογία. Μια τέτοια θεωρία που προέρχεται από μια δικαιολόγηση τελείως μαρξιστικού τύπου (είναι η οικονομική υποδομή που καθορίζει την πολιτική και κοινωνική υπερδομή) δείχνει στην πραγματικότητα ότι σε μια κοινωνία που δουλικά μιμείται την αγορά, η ίδια η «ελευθερία» συλλαμβάνεται με βάση το πρότυπο της εμπορικής συναλλαγής…
Ρομπέρ ντε Χέρτ
- - -

Ε Φ Ι Α Λ Τ Η Σ !!

Αντιλαμβάνομαι τον πανικό τους… σκεφθείτε το σοκ που βιώνουν… 
       Να έχεις αιματοκυλίσει όλο τον Πλανήτη… 
       Να έχεις δολοφονήσει, φυλακίσει, βασανίσει σωματικά και ψυχικά εκατομμύρια ανθρώπους.
       Να έχεις κλέψει, διαστρέψει, να έχεις διαβάλλει, να έχει ξοδέψει τρισεκατομμύρια για να στήσεις  κολοσσιαίες εταιρείες διαχείρισης πληροφορίας.        Να έχεις καταφέρει να βρωμίσεις την διανόηση. 
       Να έχεις διεισδύσει σε σχολεία και Πανεπιστήμια. Να έχεις διαφθείρει τις κοινωνίες. 
       Να έχεις διαλύσει τις οικογένειες, εξευτελίσει τις αξίες.
       Να έχεις αγοράσει πολιτικούς και κυβερνήσεις. 
       Να έχεις στήσει μυστικές υπηρεσίες. Να έχεις δημιουργήσει μηχανισμούς αστυνόμευσης της σκέψης και χειραγώγησης των μαζών. 

ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟ ΓΚΟΥΛΑΓΚ

Από το περιβόητο δυσφορικό βιβλίο του σπουδαίου Ρώσου συγγραφέα και στοχαστή Αλεξάντρ Ισάγεβιτς Σολζενίτσιν, «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ» (Τόμος 1 μτφρ. Κίρα Σίνου. Αθήνα: Πάπυρος. 2009).

«(.....) Από τα ίδια τα θύματα μαθαίνεις πως σου κάνουν ένα αλμυρό κλύσμα από το λαρύγγι και σε αφήνουν ύστερα για ένα εικοσιτετράωρο στο «κουτί» να σε βασανίζει η δίψα (όπως τον Καρπούνιτς). Ή σου γδέρνουν με τρίφτη την πλάτη ώσπου να ματώσει και την αλείβουν έπειτα με νέφτι (ο ταξίαρχος Ρούντολφ Πίντσωφ έπαθε και το ένα και το άλλο και, εκτός από αυτά, του μπήγανε βελόνες κάτω από τα νύχια και τον ανάγκαζαν να πιει τόσο νερό, ώσπου πρηζόταν, γιατί του ζητούσαν να υπογράψει ένα πρωτόκολλο ότι ήθελε, στην παρέλαση για την επέτειο της Οκτωβριανής Επανάστασης, να κινήσει μια θωρακισμένη ταξιαρχία εναντίον της κυβέρνησης).

Και από τον Αλεξάντρωφ, πρώην διευθυντή του καλλιτεχνικού τμήματος της Πανενωσιακής Επιτροπής Πολιτιστικών Σχέσεων, που με σπασμένη τη ραχοκοκαλιά του γέρνει στο πλάι και δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυά του, μαθαίνει κανείς πως ΧΤΥΠΑΕΙ (το 1948) ο ίδιος ο Bίκτωρ Σεμυόνοβιτς Αμπακούμωφ !

ΑΠΟΨΗ: "ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ"

"…Ο Οικουμενισμός είναι αυτό που λέει το όνομά του: η Ένωσις της Οικουμένης στον οικονομικό τομέα πρώτα, στον πολιτικό τομέα ύστερα, στον πολιτιστικό τομέα κατόπιν, στον κοινωνικό τομέα τέλος. Θα μπορούσε να ονομάζεται και Πλανητισμός…

…Ο Οικουμενισμός οδηγεί προς την εξάλειψη όλων των φυσικών ανθρώπινων διαφοροποιήσεων, των φυλών, των λαών, των ιδιοσυγκρασιών, των νοοτροπιών, των παραδόσεων, των εθίμων, των πολιτισμών, σε ένα Πλανητικό Δοχείο, όπου ούτε κράτη θα υπάρχουν, ούτε έθνη…

…Αποτελεί δικαίωμα απαράγραπτο για «κάθε» κοινότητα και φυλετική οικογένεια, η διαφύλαξη, η καλλιέργεια και ανάπτυξη των κληρονομικών εκείνων χαρακτηριστικών ιδιοτήτων που την διαφοροποιούν από τις άλλες.

Κωστής Παλαμάς, από την Τριλογία του Θυμού

Κωστής Παλαμάς, από την "Τριλογία του Θυμού" - αφιερωμένο στην κυβέρνηση:

Είμαστ' οι άνεργοι και οι άχαροι,
και της ζωής είμαστ' εμείς οι καταλαλητάδες,
για να πατάμε' και να σβήνουμε είμαστε
τα ωραία και τ' αληθινά, τ' άνθια και τις λαμπάδες.
Τον ήλιο και τα ηλιόχαρα οχτρευόμαστε,
και τις αγάπες της καρδιάς και του παιδιού τα γέλια,
με νεκροσάβανο σκεπάζουμε
το Λόγο τον τετράψυχο στα γαληνά Βαγγέλια.
Είμαστ' ο κούφιος ήχος ο παράταιρος
στων κεραυνών το ταίριασμα και στων κελαϊδημάτων,
χαλάσματα και σκιάχτρα κάνουμε
τους θείους ναούς και τα λευκά κορμιά των αγαλμάτων.
Μα να ο ραγιάς τα σύντριψε τα σίδερα,
«Ζωή!» ο Τεχνίτης έκραξε, Σοφέ, αλαλάζεις «Νίκη!»'
φύγαμε τότε και τρυπώσαμε
μεσ' στων έρημων τις μονιές και γίναμεν οι λύκοι.
Και τώρα κάθε που απαντήσουμε
την Υπατία την άτρομην Ιδέα την αστρομάτα.
τη σφάζουμε, τη χιλιοκομματιάζουμε,
και—ω λύσσα!•—τα κομμάτια της τα ρίχνουμε στη στράτα.

H ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΑΟ

     Το βράδυ της 20ης και το πρωί της 21ης Αυγούστου 1968, η Σοβιετική πολεμική μηχανή, σε μια επίδειξη κτηνώδους δύναμης, δικτατορικής επιβολής, αντιλαϊκής και αντιδημοκρατικής ενέργειας, εισέβαλε με 250.000 άνδρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, στην Τσεχοσλοβακία, καταπνίγοντας στο αίμα την λαϊκή εξέγερση των Τσεχοσλοβάκων, ενάντια στην Σοβιετική κατοχή της χώρας.

     Όλα ξεκίνησαν όταν ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας, Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, προσπάθησε, αφελώς, να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα φιλελευθεροποίησης και εκδημοκρατισμού στη χώρα το 1968.

ΑΠΟΨΗ: Η ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ο ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΩΤΕΡΟΥ ΕΧΘΡΟΥ ΑΛΑΙΝ ΝΤΕ ΜΠΕΝΟΥΑ
Εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις – Αθήνα 1987

"…Ζούμε σε μια κοινωνία που θεωρεί ότι τίποτε δεν είναι χειρότερο από τον θάνατο, ούτε καν η σκλαβιά. Το λυπηρό είναι, ότι αυτός ο τύπος κοινωνίας είναι πάντοτε καταδικασμένος σε θάνατο. Αφού πρώτα υποδουλωθεί... 

    Η εμπορική κοινωνία είναι μια κοινωνία, για την οποία κανείς δεν θέλει να πεθάνει, ούτε, γενικότερα, να εκπληρώσει καθήκοντα, για το θαυμάσιο λόγο ότι αυτή δεν κάνει να απορρέουν τα δικαιώματα από καθήκοντα και επειδή αυτή εθίζει τα μέλη της να σκέφτονται ότι τίποτε (και ιδίως η διάλυση της κοινωνίας) δεν είναι χειρότερο από το θάνατο. 

    Ήδη από αυτό και μόνο η κοινωνία αυτή αυτοκαταδικάζεται. Μια κοινωνία που δεν είναι ικανή να σκεφτεί το θάνατό της, βρίσκεται ήδη έξω από η ζωή. Η εμπορική κοινωνία πέπρωται να πεθάνει διότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πεθάνει στη θέση της…"

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ "ΑΛΛΗΣ" ΕΥΡΩΠΗΣ - Α' μέρος

(...) «Τα πρώτα πολιτιστικά και πολιτικά κινήματα τα οποία συσχετίζονται με τον ιταλικό φασισμό εξέφρασαν εξ αρχής μιαν επικριτική τοποθέτηση,  έντονα επικεντρωμένη κατά της φιλοσοφικής κυριαρχίας του ορθολογισμού. Το  ίδιο το πολιτικό μανιφέστο των φουτουριστών εμπεριέχει την κεντρική ιδέα αυτής της κριτικής, με την δήλωσή τους : «το ένστικτο πρέπει ν’ αντικαταστήσει την λογική». Όμως σ’ εκείνη την περίοδο, το προφασιστικό κίνημα των φουτουριστών δεν είχε αποκτήσει ακόμη την πλήρη ιδεολογική ή αισθητική του απαρτίωση κι  εξέφραζε μιαν έμμονη λατρεία, ακόμη κι  απέναντι στα πλέον αδιάφορα ή ενοχλητικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου τους «μοντέρνου» κόσμου (είναι διάσημο ένα ποίημα του Φίλιπο Τομάζο Μαρινέττι αφιερωμένο σε μια ατμομηχανή, ενώ υπάρχουν πολυάριθμες ευλαβείς αναφορές τους στην τεχνολογία).

Ο φουτουρισμός έδρασε ως μια ιδιάζουσα υπέρβαση του ορθολογισμού,

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΠΥΛΙΑΝΗΣ Ή ΚΑΤΑΠΟΛΙΑΝΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ Αύγουστος Σκλάβος

Ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα της Ορθοδοξίας είναι ο Ι.Ν. της Παναγίας Εκατονταπυλιανής ή Καταπολιανής στην Πάρο. Ο περίφημος αυτός ναός της παλαιοχριστιανικής περιόδου είναι συνδεδεμένος με διάφορες παραδόσεις (ή κατ’ άλλους «μύθους»), αποτελώντας καταφυγή και προσκύνημα, όχι μόνον για τους Παριανούς ή τους Κυκλαδίτες, αλλά και για εκατομμύρια πιστούς που τον επισκέπτονται από τα πέρατα της Οικουμένης. Στο παρόν άρθρο, θα γίνει μία σύντομη αναφορά στην ιστορία, την αρχιτεκτονική και τις τοιχογραφίες της εκκλησίας αυτής καθώς και τις φορητές της εικόνες (όπως την περίφημη «Παναγία Δεομένη», έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, κατά την παράδοση).

            Η ημερομηνία ανεγέρσεως του Ι.Ν. παραμένει άγνωστη έως σήμερα. Εντούτοις, κατέστη δυνατός ο υπολογισμός της ευρύτερης περιόδου, κατά την οποία ο περικαλλής αυτός ναός ανεγέρθη. Κατά τα έτη 1959-1966, ο διεθνούς κύρους αρχαιολόγος (και το νεώτερο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, κατά την εποχή του διορισμού του) Αναστάσιος Ορλάνδος πραγματοποίησε επισταμένες έρευνες και ηγήθηκε της προσπάθειας αναπαλαιώσεως της εκκλησίας. Αυτός κατέληξε στο .. >> ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ <<

ΑΠΟΨΗ: Ο ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΗΘΙΚΑ – Περί παίδων αγωγής

"…Γνήσιες Ελληνίδες να είναι στο φρόνημα οι μάνες. Όπως το σώμα του παιδιού θέλει διάπλαση για να διαμορφωθεί έτσι και η ψυχή του είναι εύπλαστη και ρευστή και τυπώνονται βαθιά όσα μαθαίνει… 

…Κι οι συναναστροφές των παιδιών είναι σημαντικές. Να έχουν καλούς τρόπους, να μιλούν καθαρά ελληνικά και να μην κουβαλούν την προστυχιά του βάρβαρου και κακού χαρακτήρα γιατί δεν το λέει άδικα η παροιμία: «αν κατοικήσεις με κουτσό θα μάθεις να κουτσαίνεις»…

…Να ζητάμε για τα παιδιά μας δασκάλους που στη ζωή τους στέκονται αδιάβλητοι κι είναι άριστοι στο ήθος και την κατάρτισή τους. Πηγή της αρετής είναι το να τύχει κανείς κατάλληλης παιδείας…

…Η ευγενική καταγωγή είναι καλή αλλά εξαρτάται από τους προγόνους. Ο πλούτος είναι πολύτιμος αλλά εξαρτάται από την τύχη -από αυτούς που τον κατείχαν έφυγε πολλές φορές και πήγε σε πολλούς που δεν τον περιμένανε. Ύστερα τον μεγάλο πλούτο σημαδεύουν οι κακούργοι κι οι συκοφάντες μιας κι οι χειρότεροι ακόμα μπορούν να γίνουν πλούσιοι. Η δόξα είναι σεβαστή αλλά αβέβαια. Η ομορφιά είναι περιμάχητη αλλά λιγόχρονη. Η υγεία είναι πολύτιμη μα ευμετάβλητη. Η σωματική δύναμη είναι ζηλευτή αλλά ακάλυπτη μπροστά στις αρρώστιες και τα γηρατειά –κι εκείνος που περηφανεύεται για τη σωματική του δύναμη ας στοχαστεί τη δύναμη των ζώων (των ταύρων, των λιονταριών, των ελεφάντων) του τον ξεπερνούν. Μονάχα η παιδεία απ’ τ’ ανθρώπινα είναι θεία και μένει αθάνατη, Δυο είναι τα σπουδαιότερα στην ανθρώπινη φύση: ο νους κι ο λόγος…"

Ο Ελληνικός Εθνικισμός και ο Ίωνας Δραγούμης

Η τεράστια και διαχρονική  πολιτική σημασία της σκέψεως και των θέσεων του Ίωνα Δραγούμη είναι ότι εκφράζει έναν Εθνικισμό  μεταορθολογικό, ναι μεν έλλογο και λειτουργικό, αλλά συνάμα εμπνευσιακό και οραματικό. Έναν Εθνικισμό ανθρωποκεντρικό και προσωποκρατικό, με βαθύ σεβασμό στο ανθρώπινο πρόσωπο, συναρθρωμένο με την ΛαΪκή Κοινότητα και προσηλωμένο στις αρχές του Κοινοτισμού (συνεπώς και της αμεσδημοκρατίας), έναν Εθνικισμό ο οποίος απορρέει από τον Ελληνικό Πολιτισμό, τον συντηρεί και τον εξελίσσει, ενώ υπαγορεύει τα καθήκοντα, υπερασπίζεται τις ελευθερίες και υποστηρίζει τα δικαιώματα των Ελλήνων. Αυτά αποτελούν την μεγάλη ιδεολογική παρακαταθήκη του Δραγούμη προς εμάς.

Τα πυρηνικά αξιακά του προτάγματα είναι:

Η Ελευθερία, ως εθνική ελευθερία-αυτοδιάθεση των υποδούλων Ελλήνων (σήμερα Κύπρος & Βόρειος Ήπειρος), αλλά και στο επίπεδο της ατομικής αυθυπαρξίας του ανθρώπου που σφυρηλατείται σε προσωπική οντότητα.

Ο Πολιτισμός, ως «νομιμοποιητική» βάση της αξίας του Έθνους, το οποίο αποτελεί το «κατ΄εξοχήν» υποκείμενο της Ιστορίας.

Ο Δραγούμης εκφράζει έναν απαρτιωμένο ανθρωπιστικό εθνικισμό. Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ακουμπώντας στο έθνος μου να γίνω πιο άνθρωπος. Δεν μπορεί κανείς να είναι άνθρωπος ξεχνώντας την καταγωγή του. Να θυμάται κανείς από πού βγήκε, που μεγάλωσε, ποιο έθνος τον ανέθρεψε. Μου αρέσει να βλέπει κανείς τους δεσμούς του. Αυτό θα πει ελευθερία».

Για την σύνδεση του Έθνους με τον πολιτισμό γράφει: «Ποιος είναι ο τελικός των εθνών, πες τον προορισμό, πες τον αποστολή; Ο πολιτισμός! Να ένα έργο άξιο για τα έθνη, έργο αληθινά ανθρώπινο. Να η δικαιολογία των εθνών. Να πως τα έθνη είναι χρήσιμα στην ανθρωπότητα και να που έσφαλε ο Μαρξ πολεμώντας τα έθνη. Πολιτισμούς γεννούν τα έθνη και αυτά μονάχα. Δεν φθάνει όμως να είναι ένα έθνος πολιτισμένο, πρέπει να είναι πολιτισμένο και από δικό του πολιτισμό. Σε αυτό λοιπόν χρησιμεύουν τα έθνη. Οι πολιτισμοί γεννιούνται ο καθένας σε κάποια πατρίδα, σε κάποια εποχή και σε κάποιο έθνος. Έξω από αυτά δεν μπορεί να σταθεί πολιτισμός». 

ΑΠΟΨΗ: ΣΥΚΟΥΤΡΗΣ ΓΙΑ ΗΡΩΙΣΜΟ

Φιλοσοφία ζωής - ο ηρωικός τρόπος:

" ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είναι ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτον χαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφεί και θα σαπίσει, δια ν' αναφανεί το άνθισμα και το κάρπισμα. Είναι εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθεί η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει "

ΑΠΟΨΗ: ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ & ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ

…Την ώρα που οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να ζητούν την επιστροφή στις ρίζες τους, οι πολιτικοί τους υποκύπτουν στην οικουμενοποίηση του πνεύματος
… Την ώρα που οι Ευρωπαίοι αρχίζουν να ζητούν την χαμένη ταυτότητά τους, οι πολιτικοί τους προάγουν την πολυφυλετική κοινωνία του Οικουμενισμού
… Την ώρα που οι Ευρωπαίοι ζητούν ποιότητα ζωής, οι πολιτικοί τούς προσφέρουν ποσότητα παροχών χωρίς αντίκρισμα
… Την ώρα που οι Ευρωπαίοι ζητούν «Πολιτική» οντότητα, οι πολιτικοί περιορίζουν την οντότητα αυτή σε καθαρά εμπορικούς τομείς…

…Ένας λαός που ζει σε μια γη, μια πατρίδα, την οποία ξεχέρσωσε, προόδευσε, αγάπησε, υπεράσπισε, πότισε με τον ιδρώτα του και με το αίμα του, έχει ασφαλώς και «φυσικώς» προτεραιότητα στον καθορισμό τού πεπρωμένου του, τού πεπρωμένου της πατρίδας γης του και στη διαφύλαξή τους. Για τον Οικουμενισμό αυτά είναι «ξεπερασμένα»!

ΑΝΑΛΕΚΤΑ -Ιδέαι - Έθνος - Δίκαιον

Από το βιβλίο του Εθνικιστή δικηγόρου Δημήτρη Τζεμπετζή «ΑΝΑΛΕΚΤΑ- Ιδέαι – Έθνος –Δίκαιον», των εκδόσεων ΑΙΓΙΣ, Αθήνα 2016, στο κεφάλαιο   αφιέρωμα για τον νομομαθή και πολιτικό φιλόσοφο Καρλ Σμιτ:

  

(…..) « Οι ελαφρείς και ρηχοί «ημιμπολσεβίκοι» ψευδοδιανοούμενοι της ροζ αριστεράς αναζητώντας φοβικά και συνάμα δαιμονολογικά σημερινές αναβιώσεις της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης «σοκάρονται»και φρικιούν επειδή σημαντικοί ή και τιτάνιοι διανοούμενοι, όπως ο Καρλ Σμιτ, επέλεξαν να γίνουν στήριγμα του εθνικισμού, του φασισμού, του εθνικοσοσιαλισμού και των ποικιλιών του πολιτεύματος που αυτοί εξέφρασαν.

Δεν εννοούν και συνεπώς δεν κατανοούν ότι ο Σμιτ συνεχίζει ακόμα και θα συνεχίζει εσαεί να ασκεί στιλπνή γοητεία σε απροκατάληπτα σκεπτόμενους ανθρώπους που πασχίζουν εναγωνίως να βρουν πυξίδα στον ζοφερό και τοξικό πνευματικό ωκεανό. Αυτή η γοητεία είναι «ανησυχητική» για τα δεξιά και αριστερά ανδρείκελα.

Ο μασωνογενής διαφωτισμός

Μ.Κ.Ο. Μπίζνες Καλά Οργανωμένες

Το αρκτικόλεξο ΜΚΟ εχει τις ρίζες του στον ΟΗΕ   με χρονιά έναρξης το 1945 ως όρο NON GOVERNMENTAL ORGANIZATIONS -NGO. Αυτός ο χαρακτηρισμός αποδιδόταν σε διάφορους μη κρατικούς οργανισμούς που παρακολουθούσαν τις συνελεύσεις του ΟΗΕ ως παρατηρητές.
Οι κυβερνήσεις της Αμερικής χρησιμοποίησαν αυτές τις ΜΚΟ δίνοντας διάφορες δραστηριότητες σε συνδυασμό  με εκχώρηση κρατικών υποχρεώσεων.
Σήμερα σε όλο τον κόσμο υπάρχουν εκατομμύρια ΜΚΟ και μόνο ΜΚΟ δεν είναι. Είναι το καλύτερο εργαλείο δημιουργίας εξωτερικής πολιτικής στα ''χέρια'' της Αμερικής για να δημιουργεί δορυφόρους – υποτελείς  στο πιάτο της ΝΤΠ. Κλασσικές ΜΚΟ η GREENPEACE και η WWF.
Όλες οι ΜΚΟ ενδύονται τον μανδύα του ανθρωπισμού, ευαγγελίζονται(;;;) τον μη κυβερνητικό τους ρόλο αλλά οι ενέργειές τους και οι τρόποι τους είναι ξεκάθαρα πολιτικοί.
Όλα τα ευνομούμενα κράτη περιλαμβάνουν στο σύνταγμα τους το δικαίωμα στην παιδεία, την εργασία, την υγεία, την στέγη, την αξιοπρεπή διαβίωση, αυτά και πολλά περισσότερα έχουν περάσει στα χέρια των ΜΚΟ αντικαθιστώντας σταδιακά κρατικούς θεσμούς  και χωρίς να υπάρχει κάποιος κρατικός έλεγχος αλλά και να χρηματοδοτούνται αφειδώς.
Οι ΜΚΟ, εκ του αποτελέσματος, πετυχαίνουν τον στόχο τους κάθε μέρα που έρχεται, υποκαθιστούν το κράτος, εναρμονίζουν δυσαρμονίες, αμβλύνουν οξείες καταστάσεις, συμπληρώνουν κενά. 
Το σημαντικότερο επίτευγμα των ΜΚΟ  είναι ότι μπορούν να επηρεάζουν σε πολύ σημαντικό και καθοριστικό βαθμό την κοινή γνώμη με αποτέλεσμα να λειτουργούν παρακυβερνητικά αλλά με την ανοχή και την στήριξη των κυβερνήσεων με διεθνιστικά μοντέλα διακυβέρνησης επί της ουσίας είναι ο παγκόσμιος μηχανισμός της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Δίνω ένα στοιχείο από τα πάρα πολλά:
Ευρωπαϊκή Επιτροπή - Δελτίο Τύπου
Η ΕΕ χορηγεί 83 εκατ. ευρώ για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων στην Ελλάδα
Βρυξέλλες, 19 Απριλίου 2016

ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ

ΤΑΔΕ ΕΦΗ ΖΑΡΑΤΟΥΣΤΡΑ - Friedrich Nietzsche

" Όσο μαθαίνουμε να χαιρόμαστε περισσότερο τόσο ξεμαθαίνουμε να κάνουμε κακό στους άλλους και να εφευρίσκουμε θλίψεις…

Θέλετε να πληρωθείτε, ενάρετοι! Θέλετε να έχετε μισθό για την αρετή σας κι ουρανό για τη γη κι αιωνιότητα για το σήμερά σας;

Τα μεγαλύτερα γεγονότα δεν είναι οι θορυβοδέστερες, μα οι σιωπηλότερες ώρες μας…

Μόνο, αδερφοί μου, να διώξετε μακριά τους σκύλους, τους σάπιους ποδογλύφτες, κι όλο το εξημμένο σκυλολόι.

Όλο το εξημμένο σκυλολόι των «μορφωμένων», που τρέφεται από τον ιδρώτα κάθε ήρωα! "

ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΩΝ

Από το βιβλίο του «ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΙΩΝ – Μία ανατομία της Ινδοευρωπαϊκότητας  από το Μπενάρες έως το Ρέϊκιαβικ», των εκδόσεων ΑΙΓΙΣ, Αθήνα 2015, όπου ο Hans Friedrich Karl Günther γράφει :

« (....) Ο σκοπός μου λοιπόν είναι να κατανοήσω την Ινδοευρωπαϊκή θρησκευτικότητα στην πιο γόνιμη και καθαρή ανάπτυξη της. Μπορεί να ανιχνευθεί, για παράδειγμα, στην Ελληνική ποίηση από τον Όμηρο μέχρι τον Πίνδαρο και τον Αισχύλο, αν και αυστηρά μιλώντας, εφόσον κάποιος αναζητεί αυτήν την θρησκευτικότητα μπορεί ίσως μόνο μέχρι τον   Πίνδαρο, ή με πιο γενικούς όρους μέχρι τον πέμπτο αιώνα π.Χ. (Wilhelm Albrecht Nestle, «Griechische Religiosität von Homer bis Pindar und Äschylos», 1930, σελίς. 113). Αργότερα ειδικά με τον Σοφοκλή και με τον Πλάτωνα, που εστίασαν στο παρελθόν  από πολλές απόψεις, η Ινδοευρωπαϊκή θρησκευτικότητα επικρατεί πάλι, αλλά τώρα σαν θρησκευτικότητα των μεμονωμένων ανθρώπων και όχι ενός ολόκληρου κύκλου των αρίστων του λαού τους.

Γ.ΛΙΝΑΡΔΗΣ: "ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ"

     

     Πολλά τα συναισθήματα των υποστηρικτών της παγκοσμιοποίησης έναντι της Ρωσίας. Μίσος, φθόνος, θαυμασμός. Μισούν την Ρωσία επειδή αυτή η χώρα έχει γίνει ένας ξεκάθαρος πρωταθλητής του κλασικού ευρωπαϊκού πολιτισμού, του εθνοκεντρισμού, του χριστιανισμού, των παραδοσιακών οικογενειακών αξιών και του παραδοσιακού εθνικού κράτους. 
     Με απλά λόγια η Ρωσία σήμερα είναι η ενσάρκωση της αντι-παγκοσμιοποίησης. Η Ρωσία σήμερα είναι επίσης ο ηγέτης ενός αυξανόμενου κύματος αντι-παγκοσμιοποιμένων συναισθημάτων σε όλο τον κόσμο. 
     Όλη η αντιρωσική υστερία που παρατηρούμε σήμερα στο πολιτικό κατεστημένο της Ουάσιγκτον, καθώς και στο αντίστοιχο της ΕΕ έχει σχεδιαστεί κυρίως για να σταματήσει την κυβέρνηση Τραμπ από το να καθιερώσει φιλικούς δεσμούς με την Μόσχα, διότι η Ρωσία ενέχει σοβαρούς κινδύνους για την παγκοσμιοποιημένη ατζέντα τους. 
     Κάνουν ότι είναι δυνατόν για να κρατήσουν την Ρωσία ανεπαρκώς ανεπτυγμένη υπό πίεση και απομόνωση. Για όλους αυτούς τους ρωσόφοβους, οι Ρώσοι πρέπει να παραμείνουν οι κακοί  όπως την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης και η Μόσχα να παραμείνει το σύμβολο του κακού ολοκληρωτισμού. 
     Για να το καταφέρουν αυτό χρησιμοποιούν όλους τους μοχλούς που διαθέτουν στις μυστικές υπηρεσίες, στα ΜΜΕ και στο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. 
     Μέχρι στιγμής αυτό το αμερικανοσιωνιστικό σύστημα φαίνεται να λειτουργεί και να κερδίζει την μάχη στα ηλίθια μυαλά των βοοειδών της Δύσης. Αυτό το σύστημα προσπαθεί να μετατρέψει για μια ακόμη φορά την Ρωσία σε έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς των ΗΠΑ και της Δύσης και να σταματήσει την όποια προσέγγιση Ουάσιγκτον-Μόσχας η οποία θα μεταφραζόταν και σε προσέγγιση Ευρώπης-Ρωσίας.
     Το αμερικανοσιωνιστικό σύστημα επιδιώκει την αντιπαράθεση για να σταματήσει την παρακμή του, επιδιώκει τον πόλεμο για να διασωθεί. Εναπόκειται στους λαούς της Δύσης να αποφασίσουν αν θα οδηγηθούν στο σφαγείο άνευ αντίστασης όπως ακριβώς τα βοοειδή.
Γ. Λιναρδής  

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ "ΠΟΛΙΣ"

Από  το βιβλίο του Gυstave Glotz  «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ “ΠΟΛΙΣ”», εκδόσεις του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 1994 [ΕΙΣΑΓΩΓΗ – Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (Α' – OΙ ΘΕΩΡΙΕΣ), σελίδες 11 – 12].

«Το πιο χτυπητό γνώρισμα της αρχαίας Έλλάδας, η βαθύτερη αίτία όλων των έπιτευγμάτων της και όλων των άδυναμιων της βρίσκεται στο διαμελισμό της σε άπειρες πόλεις που αποτελούσαν ισάριθμα κράτη. Όλες οι αντιλήψεις οι συναφείς με εναν τέτοιον κατακερματισμό ηταν τόσο βαθιά ριζωμένες στην έλληνικη συνείδηση, πού τον 4^ο  αιώνα τα πιο περίσκεπτα πνεύματα θεωρούσαν την ϋπαρξη της πόλης φυσικό φαινόμενο. Δεν μπορούσαν νά φανταστούν αλλον τρόπο όμαδικου βίου άνθρώπων άληθινά άξιων νά λέγονται άνθρωποι. Ο Αριστοτέλης ό ίδιος φτάνει νά θεωρήσει το άποτέλεσμα αίτία, και να όρίσει οχι τον 'Έλληνα, άλλά τόν άνθρωπο ώς πολιτικόν ζώον. Κατά τη γνώμη του, ύπάρχουν δύο είδη άνθρώπων : έκείνοι πού λιμνάζουν σε άμορφες καί άπολίτιστες άνθρώπινες όμάοες η σχηματίζουν τεράστια κοπάδια μέσα σε μοναρχίες με τερατώδεις διαστάσεις, και εκείνοι πού συνεταιρίζονται αρμονικά σχηματίζοντας πόλεις. Οι πρώτοι εχουν γεννηθεi σκλάβοι, γιά νά επιτρέψουν στούς δεύτερους νά πετύχουν μιαν άνώτερη όργάνωση. Οι γεωγραφικές συνθηκες της Έλλάδας συνέβαλαν πραγματικά στη διαμόρφωση της ιστορικης φυσιογνωμίας της.