Το βράδυ της 20ης και το πρωί της 21ης Αυγούστου 1968, η Σοβιετική πολεμική μηχανή, σε μια επίδειξη κτηνώδους δύναμης, δικτατορικής επιβολής, αντιλαϊκής και αντιδημοκρατικής ενέργειας, εισέβαλε με 250.000 άνδρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, στην Τσεχοσλοβακία, καταπνίγοντας στο αίμα την λαϊκή εξέγερση των Τσεχοσλοβάκων, ενάντια στην Σοβιετική κατοχή της χώρας.
Όλα ξεκίνησαν όταν ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας, Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, προσπάθησε, αφελώς, να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα φιλελευθεροποίησης και εκδημοκρατισμού στη χώρα το 1968.
Προφανώς η Σοβιετική Ένωση, θεώρησε ότι κάποιο τέτοιο πρόγραμμα ήταν κίνδυνος για την παρουσία της στη χώρα και επικίνδυνο για την συνοχή του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Έκανε λοιπόν, ότι έκαναν οι μπολσεβίκοι, από την πρώτη μέρα της σύστασής τους. Κατέπνιξε στο αίμα και στην βία, την θέληση του Λαού.
Λίγους μήνες πριν, οι θολωμένοι Γάλλοι, με την συνδρομή πολλών ξένων, έκαιγαν το Παρίσι, στο όνομα της Σοβιετικής Δημοκρατίας και της Κομμουνιστικής Ελευθερίας.
Λίγους μήνες μετά, ο Σοβιετικός στρατιώτης, παρουσίαζε σε όλο τον κόσμο ένα δείγμα σεβασμού της λαϊκής θελήσεως από το κομμουνιστικό καθεστώς: Θάνατος, αίμα, ξύλο, συλλήψεις, εκμηδενισμός της ελευθερίας, στρατιωτικός νόμος, στυγνή επιβολή της θέλησης της Μόσχας, σε μια ξένη χώρα, που υποτίθεται ότι ο Σοβιετικός στρατός απελευθέρωσε, στον Β' Π.Π.
Η Σοβιετική ένωση, είχε αρπάξει την Τσεχοσλοβακία, λίγα χρόνια νωρίτερα, στην Διάσκεψη της Γιάλτας και δεν πρόκειται να την άφηνε.
Οι Δυτικές κοινωνίες που είχαν κηρύξει τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διότι η Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, γελοιοποιούνταν και κατ' εξευτελίζονταν, αποδεχόμενοι την Σοβιετική εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΑΙΤΙΑ απλά γιατί έτσι ήθελαν.
Το μεγαλύτερο σφάλμα των κομμουνιστών, είναι ότι παραμένουν κουφοί, τυφλοί, μουγκοί, απέναντι στα λάθη τους. Δεν μαθαίνουν τίποτε από την πάροδο των χρόνων και την Ιστορική κατάληξη της απεχθούς κι αποτυχημένης ιδεολογίας τους.
Ακόμα και σήμερα, διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του Ριζοσπάστη (rizospastis.gr) κείμενο εντελώς ξύλινο και θολωμένο, που προσπαθεί να δικαιολογήσει την Σοβιετική επέμβαση, επειδή θα έπεφτε (λέει) το σοσιαλιστικό καθεστώς στην Τσεχοσλοβακία το 1968:
"Ουσιαστικά, μέσα στη χώρα, διεξαγόταν στην πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού ταξική πάλη με την αμέριστη βοήθεια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Πάλη, η οποία το 1968 εκφράστηκε από οργανώσεις που είχαν συγκροτηθεί ενάντια στη σοσιαλιστική εξουσία. Και έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα ανατροπής του σοσιαλιστικού καθεστώτος. Αλλά τόσο η ηγεσία του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, όσο και η κυβέρνηση δεν αντιμετώπιζαν την αντεπαναστατική πάλη. Στο κόμμα διείσδυσαν οπορτουνιστικές και αντισοσιαλιστικές δυνάμεις.
Στην απόφαση της ΚΕ του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας το Δεκέμβρη του 1970 με θέμα: «Μαθήματα από την Κοινωνική και Κομματική κρίση μετά το 13ο Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας», γίνεται η εκτίμηση: «Είχε υποτιμηθεί ο κίνδυνος να διεισδύσει στις γραμμές μας ο δεξιός οπορτουνισμός και ο αναθεωρητισμός. Η ιδεολογική δραστηριότητα χαρακτηριζόταν από αμυντικό πνεύμα και επιείκεια... Το κόμμα αφοπλίστηκε σιγά - σιγά στον ιδεολογικό τομέα... Γύρω από το διασπαστικό πυρήνα των δεξιών αναθεωρητικών δυνάμεων μέσα στο κόμμα σχηματίστηκε ένα αντιπολιτευτικό ρεύμα, που σιγά - σιγά εισέδυε όλο και σε μεγαλύτερο αριθμό οργανώσεων. Το ρεύμα αυτό έκανε δική του πολιτική πλατφόρμα και οργανωτική δομή... Οταν οι οπορτουνιστικές και αντισοσιαλιστικές δυνάμεις ανέλαβαν να κάνουν στην Τσεχοσλοβακία ανοιχτό πόλεμο ενάντια στις βασικές αρχές του κόμματος και του σοσιαλισμού και όταν το διαβρωτικό αυτό έργο δε συναντούσε πια αποφασιστική αντίσταση, ο ιμπεριαλισμός, που δρούσε από το εξωτερικό, πέρασε κι αυτός στην επίθεση. Εδώ βρίσκεται και το μυστικό της βιαιότητας της ταξικής πάλης...»
Ακόμη κι αν έχουν δίκιο για τις πολιτικές συνθήκες, για να μην γίνει αλλαγή πολιτεύματος λοιπόν, κατεβάζουμε τα τανκς και πνίγουμε στο αίμα την αντίπαλη γνώμη..
Όλοι εμείς που πιστεύουμε στην αυτοδιάθεση των Εθνών, οφείλουμε να θυμόμαστε τι σημαίνει κομμουνιστική ελευθερία.
