Η σύνθεση του πίνακα θεωρείται αντιπροσωπευτικό δείγμα της νεοκλασικιστικής ζωγραφικής. Ένα ρεύμα που ξεκίνησε κατ'αρχήν σαν αντίδραση στην υπερβολή του Ροκοκό, αντλώντας θέματα κυρίως, από αυστηρά και πατριωτικά ιδεώδη, της Αρχαίας Ελλάδας και της Ρώμης. Ο νεοκλασικισμός, συνδέθηκε και με τον Ρομαντισμό και την Ηρωική και φυλετική έκφανση της τέχνης.
Στον εν λόγω πίνακα, O Οράτιος στο κέντρο του κάδρου παραδίδει τα ξίφη στους τρίδυμους γιους του που ορκίζονται να νικήσουν τους τρίδυμους επίσης εχθρούς τους Κυρίτες.
Οι γυναίκες της οικογένειας, σε δεύτερο πλάνο περίλυπες κι απαρηγόρητες, χρησιμοποιούνται για να ενισχύσουν την δύναμη και την ένταση που αναδύουν οι άνδρες στον πίνακα.
Σε αντίθεση με την φορτωμένη θεματολογία του Ροκοκό με θεούς, νύμφες, σάτυρους, υφάσματα πλουμιστά ειδυλλιακά τοπία κι έρωτα, το θέμα είναι ηρωικού πατριωτισμού, αυτοθυσίας, οικογενειακής τάξης και δημοσίου καθήκοντος.
Η υπογράμμιση αυτών των αρετών γίνεται με καθαρές γραμμές, όχι πολλά χρώματα, ψυχρά και πυκνά, λείες "τίμιες" επιφάνειες, οριζόντια και μετωπική σύνθεση.
Το κτίριο στο φόντο του έργου, είναι λιτό, σχεδόν δωρικό και οι αψίδες του "υποστηρίζουν" την δυναμική της στιγμής του όρκου.
Ο σκοπός είναι να εμπνεύσει αρετή και καθήκον, να διδάξει αρμονία και να προωθήσει την Τιμή και τον Ηρωισμό.
Η εποχή της τέχνης - διασκέδαση έχει περάσει και η τέχνη - κλασσική αξία, έρχεται.
Ο Νεοκλασικισμός, εμπνεύστηκε κι εκφράστηκε από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 με πολλούς εξαιρετικούς αντιπροσώπους, για τους οποίους θα μιλήσουμε στο μέλλον.
Άλλα έργα του Νταβίντ είναι: ο Θάνατος του Σωκράτη, Μονομαχία Αθηνάς και Άρη, Η ταφή του Πατρόκλου, Ο θρήνος της Ανδρομάχης για τον Έκτορα, Ο Απόλλων και η Άρτεμις τοξεύουν τα παιδιά της Νιόβης και άλλα.