Για εμάς τους Εθνικιστές η καλλιτεχνική
φόρμα δεν είναι παρά ένα λειτουργικό χρηστικό υποκατάστατο των αισθητών
νοημάτων και των αισθητικών αξιών. Εκείνο που πραγματικά μας απασχολεί γύρω από
το ζήτημά της είναι πως να χρησιμοποιήσουμε αυτό που βρίσκεται μέσα στην καρδιά
της λαϊκής μάζας, στα τρίσβαθα της ψυχής της, ώστε να μπορέσουμε να την εκφράσουμε πληρέστερα
και σαφέστερα. Έξοχο παράδειγμα αποτελεί η ανίχνευση και αξιοποίηση των μεγάλων
συγγραφέων του παρελθόντος, που αποβλέπει σε αυτόν ακριβώς τον Μεγάλο Σκοπό,
καθώς υπάρχουν πολλοί Έλληνες δημιουργοί που είναι πραγματικοί πρόδρομοι του Εθνικισμού. Επίσηςμ
για να αφυπνίσουμε την εργατική τάξη, πού τόσον καιρό βρισκόταν κάτω από την σηπτική
επιρροή του σοσιαλκομμουνιστικού αντιπατριωτισμού και της διεθνιστικής
ψυχοπάθειας, υποστηρίζουμε βεβαίως μια λογοτεχνία πού εξυμνεί την εργασία και
τον εργάτη.
Όμως αφού όπως προαναφέρθηκε
το ιδανικό του ωραίου δεν βασίζεται στην εξωτερικότητα, στο κέλυφος της φόρμας, πάνω σε ποιές αξίες μεταφέρεται ; Όλες οι θεωρητικές αναζητήσεις των Εθνικιστών
στοχαστών κατέδειξαν περίτρανα πως το
ιδανικό αυτό εδράζεται στερεά επάνω σε φυσικά και ιστορικά διαπιστωμένες και
δοκιμασμένες βιολογικές αξίες. Η κλείδα της αντίληψής μας έγκειται στην πεποίθηση,
βασισμένη στην διαπίστωση της Εθνικιστικής Κοσμοθεωρίας, πώς το «Αίμα» και η «Γη»
συνιστούν την ουσία της ελληνικής Λαϊκής Κοινότητας και ότι με βάση αυτά τα δύο
στοιχεία πρέπει να συλλάβουμε, να συγκροτήσουμε και να αναπτύξουμε ολόκληρη την
αισθητική και μορφωτική μας αναζήτηση.
Όπως
έχει διακηρυχθεί περίτρανα στην διακήρυξη των ιδεολογικών θέσεων του Κινήματος
: «Οι σημερινοί κάτοικοι αυτής της χώρας, οι ΑΛΗΘΙΝΟΙ και ΓΝΗΣΙΟΙ
ΕΛΛΗΝΕΣ, αποτελούν την αυθεντική φυσική συνέχεια των Αρχαίων Ελλήνων, όπως έχει ήδη αποδείξει πλέον εκτός της ιστορίας,
της γλωσσολογίας και της λαογραφίας και η γενετική επιστήμη και η ανθρωπολογία.
Αυτό σε πείσμα των διεθνιστών, φιλελεύθερης και μαρξιστικής κατευθύνσεως, οι
οποίοι με κάθε τρόπο αμφισβητούν αυτήν την Αλήθεια !»
Με τον όρο «Αίμα» υποδηλώνεται
συνεπώς η έννοια τής «φυλής». Μονάχα εκείνος πού ανήκει βιολογικά στην Λαϊκή
Κοινότητα του Ελληνικού Έθνους μπορεί να διεκδικήσει το προνόμιο της δημιουργίας
μιας ελληνικής τέχνης. Πράγματι, ό αληθινός καλλιτέχνης, βρίσκει τη φυσική
έκλαμψη τής έμπνευσης μονάχα σε ένα είδος μυστικιστικής ένωσης με τον Λαό του. Κανένα
ανθρώπινο πλάσμα δεν μπορεί να συνδέεται στενά με ένα πολιτιστικό επίτευγμα, αν
αυτό δεν βασίζεται στα δεδομένα τής ίδιας του τής γενιάς. Όσο γιό τον όρο «Γη»,
αυτός εκφράζει τον διαχρονικά σφυρηλατημένο σύνδεσμο με την προγονική γη και τις
προγονικές δοξασίες. Για να είναι λοιπόν κανείς πραγματικός Έλληνας δεν αρκεί να
διαθέτει ορισμένα εθνοφυλετικά χαρακτηριστικά, σαν δείγμα μιας ζωολογικού τύπου
ανθρωπολογικής προσέγγισης, αλλά πρέπει να αφομοιωθεί με το παρελθόν, να γίνει ένα με την
Γη των Πατέρων και να διαποτιστεί από την Ιστορία της.
Όπως διακήρυξε επίσημα ο
Λαϊκός Σύνδεσμος : «Κατευθυνόμενοι από τον φάρο του προγονικού μας Πνεύματος,
όλοι όσοι κατοικούν σε αυτήν την Πατρίδα και έχουν την τιμή να ανήκουν στο
Μεγάλο Ελληνικό Έθνος πρέπει να συναισθανθούν
βαθιά μέσα στην ψυχή τους ότι έχουν ένα ξεχωριστό χρέος, γιατί δεν ανήκουν
σε ένα οποιοδήποτε Έθνος, αλλά στο Μεγάλο Έθνος των Ελλήνων, που δημιούργησε
τον Πολιτισμό, που έκτισε δύο Κοσμοκρατορίες και ξαναγεννήθηκε ωσάν τον μυθικό
Φοίνικα, μέσα από τις στάχτες του, με το αίμα των Αγωνιστών του στα 1821 …. Οι
Έλληνες αποτελούν την γνήσια συνέχεια των Ελλήνων της κλασσικής περιόδου, που
δημιούργησαν το αξεπέραστο θαύμα του Ελληνικού Πολιτισμού. Ονομάζεται Έθνος ένα
σύνολο ατόμων με κοινή καταγωγή, γλώσσα, κοινούς τρόπους, κοινή θρησκεία
και κοινό πολιτισμό (ΗΡΟΔΟΤΟΣ). Το Έθνος
είναι η “εν συνειδήσει Φυλή”, η διαχρονικά δραστήρια και αναπτυσσόμενη Λαϊκή
Κοινότητα, το κυρίαρχο «Ιστορικό υποκείμενο», ο «Παραγωγός του Πολιτισμού».
Το Έθνος στην Ιδεολογία μας αποτελεί κυρίαρχη Ιδέα και Πίστη»
Στο όνομα των άφθαρτων βιολογικών
αξιών και της άφθαρτης ιδιοπροσωπίας του Γένους μας μέσα στις χιλιετίες, τιμούμε
την αξεπέραστη ελληνική τέχνη. Μέσα στον πολιτισμό της Ελλάδας διακρίνεται μια μοναδική και ανυπέρβλητη όψη του έμφρονος ανθρώπου. Η Ελλάδα μας,
πού θαυμάζουμε, λατρεύουμε και νοσταλγούμε, είναι η Ελλάδα που υπήρξε ο κατ’ εξοχήν φορέας του δυτικού πολιτισμού, εκείνη που εξασφάλισε
την υπεροχή της Ευρώπης επάνω στους αφροασιανούς Βαρβάρους. Μέσα από την ελληνική Παράδοση εκφράζεται ένας
ολόκληρος λαός με τις δοξασίες, τις συλλογικές χαρές και τις πολεμικές αξίες και
αρετές του. Το γεγονός πώς ακόμα και η εξωτερική μορφή, η φόρμα, του ελληνικού
κλασικισμού αποτελεί πρότυπο για μίμηση, οφείλεται στο ότι ανταποκρίνεται σε διαχρονικά
βιολογικά δεδομένα, δηλαδή οι αισθητικοί κανόνες της αντιστοιχούν απόλυτα στήν αρμονία
του ανθρώπινου σώματος. Η ελληνική τέχνη εκφράζει την αξιοθαύμαστη εικόνα του
Έλληνα Ανθρώπου. Η απλότητά της, οι καθάριες γραμμές της εναρμονίζονται τέλεια
με μια σπάνια αποτελεσματικότητα.
Όταν αναπαριστάνει το ανθρώπινο
πλάσμα, είτε πρόκειται για άνδρα είτε για γυναίκα, βρίσκουμε σε αυτήν την
αναπαράσταση την απόλυτη ακρίβεια των βασικών ζωικών λειτουργιών. Έτσι η εικόνα
τού άνδρα είναι η ακριβής έκφραση της υψηλότερης αρσενικής αρετής και συνεπώς απόλυτα
σύμφωνη με την ουσία του και το φυσικό προορισμό του. Όσο για την εικόνα της
γυναίκας, αυτή είναι ένας ύμνος προς τον ώριμο καρπό της ζωής και προς την
μητέρα που αφοσιώνεται στον υψηλότερο σκοπό της. Το ύψιστο κριτήριο της ομορφιάς
βρίσκεται μέσα στην αποτελεσματικότητα, στην ωφελιμότητα πού έχει παρατηρηθεί και
αποδοθεί με τόσο μεγάλη ακρίβεια. Ακριβώς από αυτές τις αυταπόδεικτες βιολογικές
αξίες βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα πώς όποιος δεν ανήκει στην Λαϊκή Κοινότητα των
Ελλήνων, όντας εύλογα ανίκανος να νιώσει τις ανάγκες, τους φόβους, τις ελπίδες
και τις λαχτάρες του Έθνους, όταν τεχνουργεί, προφανώς εκφράζεται δυσαρμονικά
προς το Έθνος νοθεύοντας έμπρακτα την ελληνική τέχνη. Κατόπιν, κατά πάσα
πιθανότητα, τα έργα του επιβαλλόμενα από τους Εμπόρους των Εθνών ως αναγκαία,
σπουδαία και ιερά θέσμια, καθίστανται καταφανώς φθοροποιά στην Ελευθερία της Λαϊκής
Κοινότητας, στην αυθυπαρξία της και στην αυτοτέλειά της.
Κάθε συνειδητός Εθνικιστής
είναι ένας Πολιτικός Στρατιώτης, προασπιστής της Ελευθερίας και του Πολιτισμού,
άρα και ολόψυχα αφοσιωμένος στήν τέχνη. Αισθάνεται, αντιλαμβάνεται και κατανοεί
ότι εκείνο το χαρακτηριστικό που διακρίνει τον καλλιτέχνη είναι η χαρισμένη από την Θεία Πρόνοια ικανότητά
του να εκφράζει την «Ψυχή του Λαού». Πρέπει λοιπόν να εξαρθεί κάθε υγιές αίσθημα
του Λαού, οπότε στο ελληνικό ιδεώδες τού κάλλους πρώτιστη συνιστώσα πρέπει να
είναι η θάλλουσα Υγεία, το ύπατο
χαμόγελο της ύλης στον Άνθρωπο !
Υπάρχουν βεβαίως πολυάριθμοι
και ποικίλης προέλευσης και βεληνεκούς ανθέλληνες που δρουν ως βασικοί αίτιοι
της περιφρόνησης, απόκρυψης, απαξίωσης και τελικά νόθευσης και καταστροφής της αληθινής
ελληνικής τέχνης. Λόγω του ότι είναι διεθνιστές, φιλοχρήματοι και διεφθαρμένοι,
θέλουν να «εξουσιάσουν» να κυριαρχήσουν
στην καλλιτεχνική δημιουργία και την ουσία της, ενώ είναι από τη φύση τους διαλύτες
και αποδομητές και όχι δημιουργοί. Βεβαίως ο συμφεροντικός εσμός αυτός δεν είχε
ποτέ του καμιά πραγματική καλλιτεχνική αίσθηση. Είναι κρίμα πού oι πρωτόγονες ή
και αντιφυσικές φόρμες της δήθεν τέχνης του εισήχθησαν και στην Ελλάδα, αποτελώντας πλέον κανόνα της
σύγχρονης «αισθητικής ορθότητας». Άδικα πασχίζουν λυσσαλέα : Κατά πως έλεγε ο
μεγάλος θεατράνθρωπος Μινωτής : «Πιο κάτω από το τίποτα δεν υπάρχει άλλο τίποτα
!»
Στο 8ο Συνέδριο
του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος, τον Μάρτιο του 2016, αποτυπώθηκε ξεκάθαρα μια καθοδηγητική διαπίστωση, η οποία
αντανακλά διαφωτιστικά και στο κρίσιμο ζήτημα της τέχνης :
«Απόλυτα
αφοσιωμένοι στα δίκαια του Έθνους μας δίνουμε τον Αγώνα μας για μια νέα Ελλάδα. Με ανίκητο όπλο
την Εθνικιστική
Κοσμοθεωρία, απέναντι στα
ψευτο-είδωλα που απαρτίζουν την σύγχρονη γραικυλική κοινωνιοπάθεια
δηλαδή ενάντια στην
απόλυτη πνευματική ανυπαρξία της
αντεθνικής ψευτοδιανόησης , στη δήθεν εγγενή σπουδαία αξία του «ατόμου», στην
επιβεβλημένη με νομοθετήματα αρρωστημένη
λατρεία προς την τάχα «βούληση της
πλειοψηφίας» που υποβιβάζει την πολιτική σε δημοσκοπική έρευνα, στην
κοινωνική επιτυχία του star system και των status symbols, ο Εθνικισμός αντιπαρατάσσει τις βαθύτερες
διαχρονικές δυνάμεις της Λαϊκής Κοινότητας που δεν μπορούν να καταμετρηθούν
και να ζυγιστούν, που δεν γίνονται αντιληπτές με στατιστικούς υπολογισμούς και συμφεροντική λογική : τις
Δυνάμεις της Εθνικής Ψυχής και του Αίματος, δυνάμεις απερινόητες κι’
εξωλογικές, που όμως η επίδρασή τους μορφοποιεί σαφώς μετρήσιμα και λογικά
αντιληπτά αποτελέσματα. Η αποτύπωση
της επαναστατικής Εθνικιστικής Κοσμοθεωρίας στην πολιτική πράξη και στην ίδια την
καθημερινή ζωή αποτελεί τον πολυδιάστατο
πυρήνα του Αγώνα μας».
ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ