ΑΠΟΨΗ: Το κατηγορώ των νεκρών της Ναούσσης κατά του κομμουνισμού

Από το βιβλίο του Δημητρίου Θεοχαρίδη πρώην Υπουργού Εφοδιασμού «Το κατηγορώ των νεκρών της Ναούσσης κατά του κομμουνισμού» των εκδόσεων Γεωργιάδη, Αθήνα 1983

«(...) 'Όταν άρχισα να γράφω εις τον «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΟΡΡΑ» το χρονικό τού ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΑΚΕΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΝΑΟΥΣΣΗΣ απέβλεπα σε δυό στόχους. Κατ ‘  αρχήν να θυμίσω στο λαό μας τα εγκλήματα πού διέπραξε ό κομμουνισμός εις βάρος τού τόπου και εν συνεχεία να αποτρέψω το ιστορικό λάθος στο όποιο βιαζόντανε να φθάση ή πλειοψηφία τής Βουλής για να αναγνωρίση σαν  Εθνική  Αντίσταση τούς πιο στυγνούς εγκληματίες πού γνώρισε ποτέ ό τόπος. Γράφοντας το μαύρο χρονικό τής χαροκαμένης Νάουσας ήθελα να βοηθήσω κυρίως τούς νέους τής · Ελλάδος για να μάθουν αλήθειες, πού έντεχνα κρύβει ό κομμουνισμός και οι συνοδοιπόροι του και να αποκαλύψω στο δύσμοιρο λαό μας το πραγματικό προσωπείο εκείνων πού εμφανίζονται σήμερα σαν ήρωες, ενώ, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θά έπρεπε τουλάχιστον να μένουν στήν αφάνεια για να μην προκαλούν την οργή των θυμάτων τους.

Στο χρονικό αυτό  έγραψα λιγώτερα απ  όσα συνέβησαν στήν αίματο8αμένη περιοχή τής μαρτυρικής Ναούσης.  Απέφυγα ν’ αναφερθώ ατά ονόματα των σκληρών εκτελεστών πού τώρα θά τιμηθούν σαν «ήρωες» τής 'Εθνικής Αντίστασης. Δεν ήθελα να τούς παραδώσω στήν περιφρόνηση και στον στιγματισμό, γιατί πίστεψα ότι ό χρόνος πού μεσολάβησε από την περίοδο πού διέπραξαν τα απαίσια και ειδεχθή εγκλήματα τους θά τούς έχει φρονηματίσει. Θά τούς έχει κάνει να μεταμεληθούν για τις πρωτοφανείς σε αγριότητα εκτελέσεις αθώων συνανθρώπων τους με τούς όποιους δεν τούς χώριζε καμιά προσωπική, οικογενειακή η οικονομική διαφορά.

Δεν κατονόμασα όμως τούς κατά παραγγελίαν δολοφόνους, γιατί πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι οι εντολείς των, δηλαδή ή ηγεσία τού Κ.Κ.Ε. και τού ΕΛΑΣ ήταν υπεύθυνη για όσα συνέβησαν στη μαύρη εκείνη περίοδο. Για μένα οι αυτουργοί των ειδεχθών εγκλημάτων τής Ναούσης, τής  Αρδέας τού Μελιγαλά, τού Ενεού, τού Γοματιού, τού Κιλκίς της  Αρναίας και των άλλων περιοχών πού σφαγιάσθηκαν ταπεινοί άνθρωποι αλλά υπέροχοι Έλληνες είναι και αυτοί θύματα τού εγκληματικού μηχανισμού πού θέτει σε εφαρμογή ό κουμμουνισμός, προκειμένου να επιτύχη των στόχων του. Οι κατ' εντολήν τού ΚΚΕ δολοφόνοι είναι διατεθειμένοι να εκτελέσουν και αυτούς ακόμη τούς γεννήτορας τους όταν το Κόμμα του εγκλήματος και τής προδοσίας - όπως το χαρακτήριζε ό Γεώργιος Παπανδρέου - προστάζει.

Τό γεγονός όμως ότι ή Βουλή, δηλαδή τό ΠΑΣΟΚ καί τό ΚΚΕ, εψήφισαν τό Νομοσχέδιο πού άναγνωρίζει σάν  Εθνική άντίσταση τούς σφαγείς του λαού μας, τούς βιαστάς τών  Ελληνί­δων καί τούς άρπαγες τών περιουσιών πτωχών άνθρώπων, μού ύποχρεώνει νά γράψω τό πόνημα αύτό.

Έγώ ό ταπεινός πολίτης γράφω γιά νά τιμήσω τούς 59.876 νεκρούς πού κατεσφάγησαν σ’ όλόκληρη τή Χώρα, άπό τούς «ήρωες» τής «Εθνικής Αντίστασης», μιά πού στήν διάρκεια τών συζητήσεων πού έγιναν στην Εθνική άντιπροσωπεία δέν βρέθηκε κανένας νά μιλήσει γιά τή θυσία τους, στιγματίζοντας τό φρικαλέο καί όμαδικό αύτό έγκλημα τού ΚΚΕ.

Αντίθετα μια πτέρυξ τής Βουλής καί ένα μεγάλο μέρος τού λαού μας δέν παύει νά θρηνολογεί γιά τό σκοτωμό στό Πολυτεχνείο, τής άνύπαρκτης Ηλεάνας, καί χωρίς ίχνος δισταγμού νά φορτώνει στή χιλιοβρισμένη δεξιά τόν θάνατο τού άτυχου Γρηγόρη Λαμπράκη, άγνοώντας τό δικαστικό πόρισμα, πού δέν άφήνουν περιθώρια γιά εύθύνες γιά τήν ογκώδη αυτή παράταξη πού άντίθετα μόνο θύματα θρηνού.ν άπό τή δράση τών Κομμουνιστών.

Καί τώρα είναι άνάγκη νά δώσω μιά έξήγηση: Θέλω νά Βεβαιωθούν όσοι τό διαβάσουν ότι  ή μόνη μου άντίθεσις μέ τόν κομμουνισμό, εlναι ή  Ελλάδα, ή Δημοκρατία, ή πραγματική έλευθερία καί ό τρόπος μέ τόν όποίον αύτός άντιλαμβάνεται τήν άνθρώπινη άξιοπρέπεια. Αύτές τίς Ιδέες, αύτά τά Ιδανικά πού αρνείται στήν πράξη ό κομμουνισμός,  έστω καί άν έντονα τάς διακηρύσσει προκειμένου νά παραπλανήση καί νά παγιδεύση τό λαό μας,  δέν τίς πιστέύω άπλως, άλλά άποτελούν τήν πραγματική μου θρησκεία. Είμαι Ελλη­νολάτρης, πιστεύω στό Θεό καί τιμώ τόν άνθρωπο σάν άκατάλυτη άξία. Η άνθρώπινη άξιοπρέπεια είναι τό Βασικό γνώρισμα κάθε ευ­νομουμένης Πολιτείας καί παραμένω αμετακίνητος μαχητής τών οικονομικών καί κqινωνικών δικαιωμάτων του μοχθούντος άνθρώπου.

Δέν εlμαι μπουρζουάς γιά νά φοβούμαι ότι τυχόν έπικράτησις τού κομμουνισμού θά ζημιώση τά οίκονομικά μου συμφέροντα. Ανήκοντας στήν κατηγορία τών άνθρώπων πού βρέχουν τό ψωμί τους μέ ίδρώτα, σήμερα, λόγω ήλικίας ζώ μέ τήν σύνταξη μου.

Στήν πενηντάχρονη δράση μου Βρέθηκα πόντο.τε άντιμέτωπος τών μεθόδων καί τής τακτικής πού άκολουθούσε ό κομμουνισμός προκειμένου νά παγιδεύση τούς έργάτας τών πόλεων καί τής ύπαίθρου. Μέ τήν ίδιότητα τού  Εθνικού καί κοινωνικού μαχητού, γνώρισα από κοντά τόν κομμουνισμό. Τόν συνήντησα καί τόν αντιμετώπισα ατόν χωρο του συνόικαλισμου. Τόν έζησα σάν ύποvο­μεuτή τών ίδανικών τής Πατρiδος καί τής θρησκείας. Τόν παρηκολούθησα καί τόν αντιμετώπισα στήν άντεθνική καί στήν έγκληματική του διαδρομή δρώντας πότε απροκάλυπτα καί πότε υπό κάποιο παραπλανητικό καί συyκεκαλυμένο προσωπείο πιστεύοντας ότι κατ’ αύτόν τόν τρόπον θά προσεταιρίζετο εύχερέστερα τίς εύρείες λαϊκές μάζες.

Έτσι όφείλω νά κάμω μιά δημόσια άναγνώριση : Ο κομμουνι­σμός πλεονεκτεί έναντι τών άλλων άστικών λεγομένων κομμάτων, σέ όργάνωση, σέ προγραμματισμό καί σέ πειθαρχημένη δράση. Πέραν τούτου, διαθέτει στελέχη καί όπαδούς πού εlναι αποφασι­σμένοι χωρίς κανέναν δισταγμό νά διαπράξουν κάθε προδοσία καί έγκλημα πού θά προστάξη ή ηγεσία τους. Διαθέτει τεράστια οίκονο­μικά μέσα γιά τα όποία ή εθελοτυφλούσα Πολιτεία καί κυρίως οί ύπεύθυνοι της δέν ηθέλησαν ποτέ νά ερευνήσουν, καί νά όμιλή­σουν στό λαό μας γιά τήν προέλευση καί γιά τούς σκοπούς πού τά χρησιμοποιεί.

Αν όμιλοϋσαν οί ύπεύθυνοι τού τόπου, ό κομμουνισμός θά ζούσε σέ ήθική καί πολιτική άπομόνωση. Θά είχε τή θέση πού παλαιότερα βρισκόντουσαν οί λεπροί της Σπιναλόγγας. Δυστυχώς γιά τήν Ελλάδα καί τό λαό της, ο καιροσκοπισμός, ή φιλοδοξία, ό ύπολοyισμός καί ή φοβία, συντελούν ώστε οί ποιό μεγάλοι φονιάδες νά έξομοιούνται μέ τόν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη καί οί σφαγείς άγνών Ελλήνων νά έμφανίζωνται ώς ήγέται κομμάτων στή Boυλή όμιλώντας χωρίς ίχνος ντροπής γιά  Εθνική ένότητα καί όμοψuχία καί γιά λήθη τού παρελθόντος.

Κι ένώ ζητούν έπιτακτικά τήν Εθνική ομοψυχία έκδίδουv σειρά βιβλίων, προβάλλουν άπό τήν τηλεόραση ψεύτικα άλλά προκλητικά σήριαλ καί δημοσιεύουν qρθρα καί πραγματείες γιά φόνους πού διέπραξε ή δεξιά κατηγορώντας τό σύνολο τής παρατάξεως αύτής. Τηρούν όμως σιγήν ίχθύος γιά τό όργιο τών σφαγών πού διέπραξαν οί «ηρωες» τής Εθνικής άντίστασης μέ θύματα τούς άθώους καί άyνούς "Ελληνες. Έτσι άντί γιά όμοψυχία δέν έχουμε άπλώς τήν άναμόχλευση τών παθών, άλλά τήν πιό χυδαία πρόκληση τών θυμάτων ταυτόχρονα μέ τήν κακοποίηση καί πλαστογράφηση τής άλήθειας καί τής ίστορίας.

Τραγική ή Μοίρα του τόπου όταν οί τεταγμένοι νά ύπερασπί­σουν τά ίερά καί όσια του  Έθνοuς κινούνται άπό ύπολογισμό η διστάζουν νά δώσουν τή μάχη τής άλήθειας. Τραγικότερη όμως ή τύχη τής Πατρίδος όταν ή ίστορία κακοποιείται, πλαστογραφείται καί άλλοιώνεται κατά τά συμφέροντα καί τάς ύποδείξεις έκείνων πού ύπονομεύουν τά συμφέροντα τής 'Ελλάδος καί τούς έλεύθε­ρους θεσμούς.

'Όταν έγραφα είς τόν «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΒΟΡΡΑ» yιά τό μακελλειό τής Ναούσης, ένας πολίτης τής πόλεως αύτής στέλνοντας μου δuό επιστολές μέ υπογραφή «ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ» άφού μοιJ έδιδε πολύτιμα στοιχεία γιά γεγονότα καί όνόματα πού έδρασαν κατά τρόπο έγκληματικό καί άντεθνικό στήν ίδιαιτέρα του Πατρίδα - καί πού δέν τά έχρησιμοποίησα μιά πού ήταν άδύνατο νά τά διασταυρώσω - μού καθιστούσε προσεκτικό γιά τό τόλμημα μου νά γράψω γιά τήν προδοτική καί έγκληματική δράση τού κομμουνισμού. «Σέ παρακολουθούν - έγραφε - καί σέ κάθε σου βήμα εlναι έτοιμοι vά σε πλήξουν, φθάνοντας άκόμη καί στήν άφαίρεση τής ζωής σου».

Αγωνίσθηκα νά μάθω ποιός ήταv ό έπιστολοyράφος μου πού έξεδήλωνε ένδιαφέρον γιά τήν ύπόθεση πού άγωνιζόμουν νά φέρω είς πέρας, άλλά καί γιά μένα. Δυστυχώς δέν έπέτυχα νά τόν άποκαλύψω, όχι γιά νά τόν εύχαριστήσω άπλώς γιά τίς πληροφορίες πού μου έδινε καί γιά τούς φόβους πού έξέφραζε γιά τήν τύχη μου, άλλά γιά νά πώ, σάν γνήσιος Μακεδών πού εlμαι, ότι κανένας τρόμος δέν με κατέχει όταν κάμω τό καθήκον μου πρός τήν Πατρίδα. Στήν Ελλάδα όφείλουμε νά κάνουμε συνείδηση ότι όλοι χρωστάμε χωρίς 'Εκείνη νά μας όφείλει άπολύτως τίποτε. Στό λαό μας πάλι όφείλοuμε νά είμεθα είλικρινείς καί πρό παντός σαφείς καί άντικειμενικοί ένημερώνοντας τον γιά όσα γίνηκαν ή καί όσα συντελούνται στόν  Ελλαδικό χώρο. Μόνον κατ' αύτόν τόν τρόπο τόν βοηθούμε ν ' άποφύyη τίς παγίδες πού τού στήνουν οί ποικιλώ­νυμοι προπαγανδισταί τών πολιτικών συγκροτημάτων πού κινούνται σέ παράνομα πλαίσια. Σ' αύτόν τό λαό πού μοχθεί καί προσφέρει γιά τόν τόπο έχουμε χρέος νά μήν κρύβουμε τίποτε. Νά τήν λέμε πεντακάθαρη τήν άλήθεια γιά τά γεγονότα πού σφράγισαν τήν πορεία τού τόπου διαμορφώνοντας τήν πραγματική καί άπαραχάρα­κτη ίστορία.

Ετσι λοιπόν χωρίς νά ύπολογίζω σέ κανενός είδους φόβο, θά ίστορήσω τά όσα έγιναν ατή Νάουσα ατή μαύρη περίοδο 1943- 1949: θά είμαι εύτuχής έάν διαβάσουν τό βιβλίο μου οί σuμπράξαν­τες είς τήν ψήφιση τού Νόμου γιά τήν 'Εθνική 'Αντίσταση η καί οί βοuλευταί τής Νέας Δημοκρατίας, πού δέν παρέμειναν στήν αίθου­σα τής Βουλής γιά νά δώσουν τήν μάχη τής Αλήθειας. Αριθμητι­κώς άσφαλώς θά τήν  εχαναν, ιστορικώς όμως θά τήν έκέρδιζαν γιά λογαριασμό τής Ελλάδος καί του λαού μας. Θά όμιλούσαν στή Βουλή γιά τήν έγκληματική καί προδοτική δράση τού ΕΛΑΣ καί θά ξέσχιζαν τό προσωπείο του ΚΚΕ.

Έτσι ή συζήτησις αύτή τής Βουλής, θά έξελλίσετο σέ πραyμα­τiκό Βατερλώ yιά κείνους πού χωρίς κανέναν δισταγμό, έπεζήτησαν καί έπέτυχαν διά Νομοθετήματος νά δικαιώσουν καί ώς έπίκειται νά συνταξιοδοτήσουν τούς άπεχθεϊς καί άπαίσιους δολοφόνους τού  Ελληνικού λαού.

Θά είμαι πανευτυχής έάν τό ταπεινό αύτό πόνημα μου, φθάσει ατά χέρια τών πνευματικών μας άνθρώπων, πού δέν μπορώ vά έξηγήσω κάτω άπό ποιόν ύπολογισμό άδρανούν καί άδιαφορούν γιά τήν έπικίνδυνη καί όλισθηρή πορεία τού τόπου, όδηγώντας έτσι τά  Ελληνικά νειατα άλλοι συνειδητά καί αλλοι άπό άδιαφορία ή ύπολογισμό στό δρόμο τής καταστροφής.

Δέν κάμω καμμιά συζήτηση γιά τούς πληρωμένους κονδυλοφό­ρους τού κόκκινου καί πράσινου τύπου, ούτε γιά κείνους πού χωρίς συνείδηση τής άποστολής χρησιμοποιούν τήν δύναμη τής τηλεορά­σεως γιά νά διαστρεβλώνουν γεγονότα ίστορικά, νά παραποιούν μονίμως τήν άλήθεια καί νά δυσφημούν τούς πολπικούς άντιπά­λους, καθυβρίζοντας άγωνιστάς πού έδωκαν τά πάντα γιά τήν Ελλάδα. Αύτοί σάν άβουλα όργανα «σκληρών» αύθεντών, γράφουν καί όμιλούν κατ’ έπιταγήν άδιαφορούντες έάν μέ τή δράση τους διχάζουν τόν Ελληνικό λαό καί βάζουν κάθε μέρα κι  ένα λιθάρι στό έργο τής Εθνικής καταστροφής πού προπαρασκευάζουν οι μόνιμοι έργάται τής κοινωνικής αποσυνθέσεώς μας  και του Φυλετικού μας αφανισμού.

'Όλους δμως αύτούς τούς προκαλώ σέ μιά άνοικτή καί δημό­σια συζήτηqη τής άλήθειας. Τούς καλώ νά έμφανισθούμε στήν τηλεόραση ή στό βήμα τού τύπου γιά ν’ άνατρέψουν έκεί ύπό τά σκληρά βλέμματα τού λαού ή τήν φωτισμένη κρίση του τίς συγκε­κριμένες καταγγελίες μου.

Exouv σήμερα στά χέρια τους τήν δύναμη τού κομματικού Κράτους, τών Κνιτών καί τών Πρασινοφρουρών. Οί άnειράριθμοι πληροφοριοδόται τους σέ κάθε τόπο, πού άναφέρομαι, γνωρίζουν τά γεγονότα. Ειτε τά έζησαν έάν έχουν τή σχετική ήλικία, η τά έπληροφορήθησαν άλλά καί μπορούν νά τά μάθουν άnό τούς δικούς των πού ύπήρξαν μάρτυρες τής τραγωδίας πού εκτυλίχθηκε στήν γωνιά αυτή τής Μακεδονίας μας.

Εχουν όμως δλα τά μέσα γιά νά φθάσουν ώς τή Νάουσα καί τά χωριά της γιά ν' άναπνεύσουν τόν άέρα τού θανάτου. Τό τελευταίο φοβάμαι ότι δέν θά τό κάμουν γιατί τρέμουν ατήν κυριολεξία άπό τή δύναμη καί τίς διαθέσεις τών νεκρών πού είναι διεσπαρμένοι στίς ρεματιές καί γενικώς ατή γη τής περιοχής. Ασφαλώς θά σκέπτονται ότι μπορεί τά άθώα αύτά θύματα τών αίμοσταγών καπεταναίων τού ΕΛΑΣ καί τής ΟΠΛΑ νά βγουν άπό τούς τάφους των γιά νά ζητήσουν έκδίκηση ή τό όλιγότερο έξηγήσεις γιά τά dίτια πού ώθησαν τούς όμοϊδεάτας των ατό έγκλημα στίς λεηλασίες, στίς σφαγές καί τούς βιασμούς τών Ελλήνων.

Εάν φοβούνrαι κάτι τέτοιο ας ήρεμήσουν. Οί νεκροί δέν έκδικούνraι άλλά ζητούν έπίμονα δικαίωση. Οί νεκροί τής Πατρίδος δέν θά ήθελαν σέ καμμιά περίπτωση νά ξαναζήση ό τόπος τόν έφιάλτη τών άντιθέσεων, τών έyκλημάτων καί τού  Εθνικού διχα­σμού. Ζητούν ήρεμία. Ζητούν ένότητα συνοχή καί όμοψυχία τού λαού μας. 'Ενότητα πραγματική καί όχι πλασματική καί άπο8λέποuσα σ’  ένα καινούργιο μακελλειό. 

Οί Νεκροί τής Πατρίδος συγχωρούν. Είναι κι αύτό γνώρισμα τής Χριστιανοσύνης έναντίον τής όποίας βάλλουν λυσσωδώς οί έχθροί τής κοινωνίας μας καί τού Εθνους.

Χωρίς κανένα λοιπόν φόβο ας ξεκινήσουν γιά τήν Νάουσα καί  γιά τούς άλλους τόπους πού ύπήρξαν άνθρωποσφαγεϊα τών άγνών Ελλήνων Πατριωτών. Νά κάμουν τή δική τους έρευνα. Καί αν πληροφορηθούν ότι στήν περιγραφή τfjς δράσεως τών όμοίδεατών τους ύπήρξα άνακριβής ή ύπερβολικός ας μού καταγγείλουν σάν κοινό συκοφάντη καί πλαστογράφο τής άλήθειας.

Δέν πρέπει νά διστάζουν γι’ αύτό τό ταξείδι πού τούς προτεί­νω, έάν πιστεύουν ότι ή χιλιοϋ6ρισμένη δεξιά - όπως άποκαλούν τούς πραγματικούς Ελληνες - άδίκησε τό κόμμα «τού λαού» καί κακομεταχειρίσθηκε τήν «Εθνική Αντίσταση» τού Βελουχιώτη καί τών  άλλων σφαγέων. Επειδή όμως δέν θ' άποτολμήσοuν τήν έρευνα αύτή, θά προχωρήσω μόνος μου μέ όδηγό τήν συνείδησή μου καί τήν πίστη μου γιά τήν άλήθεια, γράφοντας τό μαύρο χρονικό τής Ναούσης.

Σάν τίμιος Έλλην σάν βαθύς Χριστιανός, πιστεύω ότι ή άνα­δρομή στά γεγονότα πού διεδραματίσθηκαν στή μαρτυρική αύτή γωνιά τής  Ελλάδος, άποτελούν έκπλήρωση Εθνικού καί κοινωνι­κού χρέους που πρέπει νά νοιώθη κάθε πολίτης πού ένδιαφέρεται γιά τόν τόπο.

Τά στοιχεϊα πού συνθέτουν τήν dφήγησή μου τά σuνεκένrρωσα γυρνώντας μήνες καί κάτω άπό συνθήκες καταθλιπτικές τήν περιο­χή πού έκτuλίχθηκαν τά φρικτά γεγονότα κατά τήν έπίμαχο περίο­δο 1943-1949. Συνήνrησα συγγενείς, φίλους ή καί άπλώς γνώρι­μους τών άδικοχαμένων νεκρών. Είχα έπαφές καί μέ  Ελασίτας πού πήραν μέρος ή έζησαν άπό κοντά σάν αύτόπται μάρτυρες τά διαπραχθέντα έγκλήματα. 'Όταν μιλούσα μέ τούς τελευταίους έννοιωθα νά μέ καταλαμβάνη πραγματικό δέος. Η μεταμέλεια πού έδειχναν ήταν έντονη καί συγκλονιστική. Μιλώντας γιά τή συμμετο­χή τους στίς ορδές τών δολοφόνων τού ΚΚΕ καί τού ΕΛΑΣ ζητούσαν έπίμονα νά τούς κρίνη ή ίστορία μέ έπιείκια. Σκοτώσαμε άθώους κατ' έντολήv τού ΚΚΕ, καταστρέψαμε τόν τόπο. Πλήξα­με τό λαό μού είπαν.

Τήν έρευνά μου τήν συνεπλήρωσα πηγαίνοντας ατά Νεκροτα­φεία τής Ναούσσης καί τής Βερροίας, δπου κοιμούνται τόν αίώνιο ύπνο τού Δικαίου, τά θύματα τής κομμουνιστικής άγρι6τητος. Ρίχνοντας λίγα άγριολούλουδα καί άνάβοντας δuό τρία κεριά ατούς τάφους των παρεκάλεσα τόν ταπεινό Λευίτη πού βρισκόταν έκεί, ν’ άναπέμψη τίς έπιβαλλόμενες εύχές γιά τήν άνάπαυση τών ψυχών τών σκοτωμένων άδελφών μας.

Τότε άκουσα νά μέ προστάζουν οί Νεκροί νά προχωρήσω στό έργο μου. Κι· ένώ στεκόμουνα εύλαβικά μπρός ατούς άπέρριτους τάφους τών παλληκαριών τής Ελλάδος, τούς είδα νά βγαίνουν ό ένας μετά τόν άλλον άπό τό ύγρό χώμα πού σκέπαζε τά κορμιά τους. "Ολοι τους ήταν άνήσυχοι καί στά σώματά τους είχαν όλοζώντανες τίς μαχαιριές τών δημίων τους, ένώ δυό τρία από τά κορμιά τών Νεκρών ήταν κατατρυπημένα άπό τίς σφαίρες τών «ήρώων» τής Εθνικής  Αντίστασης.

Αίσθάνθηκα νά μού μιλούν έπιτακτικά καί νά μού προστάζουν νά γράψω τήν άλήθεια γιά τό δικό τους μαρτύριο καί γενικώτερα γιά τίς σφαγές τών τραγικών κατοίκων τής μαρτυρικής Ναούσσης. Μήν κρύψης τίποτε μού είπαν. Εμείς πέσαμε γιά τήν Ελλάδα, τήν Πίστη μας γιά τόν Χριστό καί γιά τήν υπεράσπιση τού λαού μας. Αύτό άλλωστε άποrελεϊ χρέος δλων τών · Ελλήνων. Γι· αύτό δέν μεταννοιώνουμε γιατί άνε6ήκαμε ατό θυσιαστήριο πολεμώντας γιά νά μήν .ύποδουλωθή ή Ελλάδα ατόν κόκκινο φασισμό σέ πρώτο 6ήμα καί μετά ταύτα στόν σλαυϊσμό, στήν ύπηρεσία τού όποίου άνήκουν τά Κ.Κ. όλόκληρου τού κόσμου.

Πρέπει δμως μού εlπαν, δλοι οί "Ελληνες καί κυρίως οί Νέοι τής Πατρίδος μας νά μάθουν τήν τραγωδία στήν όποία βυθίστηκε ό τόπος στήν περίοδο πού τά όργανα τού κομμουνισμού, σκότωνr ρήμαζαν καί βύθιζαν τήν  Ελλάδα στήν πιό άσύλληπτη τραγωδία.

Καί πρέπει νά μάθουν οί "Ελληνες πού δέν είχαν τήν τραγικη τύχη νά ζήσουν τότε, ότι τά έγκλήματα, οί λεηλασίες καί οί 6ιασμοi διεπράχθησαν έν όνόματι τής Δημοκρατίας καί τής Πολιτικής έλε υ­θερίας καί Δικαιοσύνης.

Μόνον δταν μάθουν οί νέοι τής · Ελλάδος άπαραχάρακτrι. τήν ίστορία τού τόπου στά μαύρα χρόνια τής κομμουνιστικής παντοκρα­τορίας, τότε θά μπορέσουν νά άμυνθούν σέ έναν καινούργιο κίνδυνο πού· εμείς μέσα άnό τήν ήρεμία τών τάφων μας Βλέπουμε νά έρχεται ξανά καί σύντομα στήν · Ελλάδα. Μού εlπαν άκόμη ότι άποτελεί καθήκον νά φυλάξουμε τά · Ελληνικά νειάτα άπό τίς παγίδες πού τούς στήνει τό ΚΚΕ καί οί ποικιλώνυμες όργανώσεις πού μέ διάφορους τίτλους δρούν γιά λογαριασμό του. Πρέπει νά κάμουν συνείδηση τά  Ελληνόπουλα ότι ό κομμουνισμός έπιδιώκει νά μεταβάλη τήν ύπερήφανη  Ελληνικη Νεολαία σέ όργανο τών εγκληματικών τοu βουλήσεων καί προστα­γών. Καί δπως έπέμειναν νά τονίζουν, έτούτη τή φορά η Πατρίδα καί ό λαός μας άπειλούνται περισσότερο άπό κάθε αλλη φορά. Καί συνεπλήρωσαν ότι οί κομμουνισταί δέν πρόκειται νά διαπράξουν τό λάθος άφήνοντας νά ζήση κανένας άντίπαλός τους. Αλλωστε είναι γεγονός πού δέν έπιδέχεται καμμιά άπολύτως άντίρρηση, ότι σέ καμμιά περίπτωση οί κομμοuνισταί δέν έπαναλαμ8άνουν τά τυχόν λάθη τού παρελθόντος. Αντίθετα μέ γνώμονα τήν πεϊρα τών λαθών αύτών φροντίζουν δλες οί καινούργιες τους ένέρyειες νά μήν έκτίθενται σέ άποτuχία.

Καί έκεϊνοι πού μού πρόσταζαν άπό τόν τάφο τους ήταν ταπεινοί άνθρωποι. 'Αγρόται, έργάται, μικροεπιχειρηματίαι, έπιστή­μονες, ίερωμένοι, άξιωματικοί καί χωροφύλακες, άγροφύλακες καί άγνές 'Ελληνοπούλες. Ολοι αύτοί οί σκοτωμένοι, Βάσει τής θεω­ρίας τού Μdρξ καί τών διακηρύξεων τού κομμουνισμού, άποτελούν τή μάζα τών καταπιεζομένων πού ό κομμουνιστικός άγώνας άπο8λέ­πει στήν άπελευθέρωσή τους άπό τόν καπιταλιστικό ζuy6 καί τήν έκ μέρους του έξασφάλιση μιας δικαιώτερης καί άνθρωπινότερης ζωής.

Αύτά λοιπόν τά θύματα τού κόκκινου φασισμού, μού έκαμαν καί μιά αλλη έκκληση: Γράψε μού είπαν, ότι όλοι σφαyιασθήκαμε γιατί άγαπώντας τήν 'Ελλάδα, δέν συμφωνούσαμε στήν έπικράτηση τού κομμουνισμού. Γράψε yιρ νά μάθουν έκεϊνοι πού δέν. έζησαν ατή μαύρη έκείνη περίοδο, ότι ό κομμουνισμός σέ τελευταία άνάλυση άποτελεϊ συγκρότημα φονιάδων καί  Εθνοπροδοτών. Τήν άλήθεια αύτή όφείλοuν νά τήν πιστέψουν κυρίως οί νέοι τής Πατρίδος μας πού παρασύρονται άπό τά όμορφα καί σαγηνευτι­κά κηρύγματα γιά δικαιοσύνη, ίσότητα, δημοκρατ,ία καί πολιτική καί κοινωνική άλλαyή.

Σέρνοντας τά Βήματά μου πήρα τό δρόμο τού γυρισμού. Στή κάθε μου δρασκελιά, ε8λεπα μπροστά μου τίς άγνές μορφές τών ήρώων τής μαρτυρικής Ναούσσης καί άyωνιζόμουνα νά δώσω κάποια έξήyηση. Γιατί τούς σκότωσαν οί φονηάδες τού ΚΚΕ καί τής ΟΠΛΑ; Μήπως είχαν μαζύ τους προσωπικές, οίκονομικές η οίκοyενειακές διαφορές; Μήπως ήταν έχθροί τού λαού πού διατεί­νεται ό κομμουνισμός ότι προστατεύει rά συμφέροντά τοu;

Μέ τούτες τίς σκέψεις καί μέ τήν συνείδηση ήρεμη ότι ό λαός μας έπρεπε νά μήν λησμονήση ποτέ τή θυσία τους, άπεφάσισα νά γράψω όσα περιστατικά ύπέπεσαν στήν άντίληι.ι,ή μου, άφού φρόντι­σα νά διασταυρώσω καί νά έλέyξω τίς πληροφόρίες πού μού εδωκαν οί διάφοροι άφηγηταί μοu. Αύτό πιστεύω ότι άποτελεϊ καί χρέος μου πρός τό λαο πού σέ καμμιά περίπτωση δέν πρέπει νά λησμονήση. Αλλωστε είναι άκατάλuτη ή άρχή, ότι λαοί πού λησμο­νούν τήν ίστορία τού τόπου των είναι καταδικασμένοι σέ άφανισμο.

Πέραν δμως της έκκλήσεως των  Αγίων Νεκρών τής Πατρίδος, αισθανόμοuν καί ό ίδιος τήν ύποχρέωση πού είχα καί τήν γενικώτε­ρη άνάγκη νά γράψω σέ δλη τους τήν έκταση τά όσα συνέβησαν ατή μαρτυρική αύτή περιοχή, γιατί έτσι μονάχα μπορεί νά προλά­βουμε καινούργια έκλήματα. Πρός Θεού όχι άλλο αίμα. "Οχι αλλος διχασμός. "Οχι πιά μίσος καί πάθη γιά γνώρισμα τής ζωr'jς μας. Σήμερα - όσο καμμιά αλλη φορά - ό τόπος έχει άνάγκη ένότητος τού λαού μας. Τό-παρελθόν πρέπει νά λησμονηθή καί όριστική λήθη έπιβάλλετaι νά πάρη τή θέση του ατή ζωή μας. Λήθη δμως είλικρι­νής άπ' δλες τίς πλευρές καί όχι πλασματική. Νά σιγήσουν τά πάθη νά σβήσουν οί άντιθέσεις. Νά γαληνέψη η Ελληνική ζωή έστω καί καθυστερημένα. Νά έπέλθη άδελφωσύνη καί όμόνοια άνάμεσα ατούς συγγενείς τών θυμάτων καί ατούς θύτες. Η σuναδέλφωσις καί όμοψuχία τού λαού, έπι8άλλεται νά έπιτεuχθr'j καί νά σφuρηλατη­θή καί γιά γενικώτερους Εθνικούς καί κοινωνικούς λόγους.

Πώς είναι δυνατόν μιά κοινωνία πού σπαράσσεται άπό άντιθέ­σεις καί έντονα μίση νά προχωρήση στήν πρόοδό τήν εύημερία καί τήν προκοπή. Καί πέραν τούτου, αύτή τήν ωρα γύρω μας πλανώνται βαρειά τά σύννεφα έξωτερικής άπειλής. Προβάλλονται διεκδικήσεις άπαράδεκτες είς βάρος τής Πατρίδος μας πού μπορεί, νά προκαλέ­σουν πόλεμο. Αύτόν τόν πόλεμο, εlναι άδύνατο νά διεξαγάγη η Ελλάς μέ τό λαό της διχασμένο, άλληλομισούμενο η καί τό χειρότερο έχοντας σέ θέσεις τής ύπεuθύνοu ήγεσίας της πρόσωπα πού ύπηρετούν ϋποπτα καί ξένα συμφέροντα καί είναι έξαρτημένα άπό χώρες πού άπο8λέποuν στήν παγκόσμια κυριαρχία.

Μόνον λαοί πού είναι ένωμένοι καί πιστεύουν ατά · Εθνικά καί Θρησκευτικά ιδανικά - δπως συμβαίνει σήμερα στήν Πολωνία - δύσκολα θά γονατίσουν ατή δύναμη καί τήν ίσχύ τών όπλων, τών πραγματικών όπλων πού χρησιμοποιεί ύπό ίδεολογικό μανδύα ό ίμπεριαλισμός τής Ανατολής, προκειμένου νά προωθήση τίς αύτο­κρατορικές του έπιδιώξεις καί σλαυικές του δοξασίες.

Όλο όμως αύτό τό ΠΙΣΤΕΥΩ καί τίς σκέψεις γιά Εθνική ένότητα καί όμοψυχία, τού λαού μας, ήρθε νά κονιορτοποίηση ή μαρξιστική προπαγάνδα πού γίνεται άπό τόν τύπο καί τά μέσα τηλεοράσεως, πού κάθε μέρα γίνεται πιό έξοργιστική προκαλώντας τή συνείδηση τού λαού μας. Προδόται τού "Εθνοuς καί αίμοσταγείς φονηάδες προβάλλονται ώς ύπόδειyμα μαχητών τής έλεuθερίας. Θεοποιούνται καί μπαίνουν στήν ίδια σειρά μέ τούς ήρωας καί μάρτυρας τού 1821. Τό άπαισιότερο τών έγκλημάτων - τό παιδομάζωμα - χαρακτηρίζεται σάν πράξη πού έγινε γιά νά σωθούν τά · Ελληνόπουλα άπό τόν φασισμό. Η Κυ8έρνησις τού ΠΑΣΟΚ έξ άλλου πλαισιουμένη άπό Εαμίτας, Ελασίτας καί Εnονίτας καί τελούσα κάτω άπό τήν άδυσώπητη πίεση τού ΚΚΕ δίqει τά πάντα είς τούς έχθρούς: Προκαλεί τήν συνείδηση τού  Εθνους μέ τήν άναγνώριση τών άπαισίων έγκληματιών σάν  Εθνική Αντίσταση, καί μέ τήν ταυτόχρονη προσπάθεια νά μαυρισθή ή μνήμη Εκείνων πόύ άνέ8ηκαν ατό βωμό τής θυσίας ύπερασπίζοντας τά ίερά καί τά δσια τής Φυλής.

Έτσι άντί γιά ένότητα όρθώνεται μπροστά μας ή άπειλή ένός καινούργιου διχασμού, άντί γιά λήθη έχουμε τήν άναμόχλευση τών παθών καί τόν ψυχικό ξεσηκωμό τών συγγενών τών θυμάτων τού ΕΛΑΣ καί τής ΟΠΛΑ.

Βλέποντας δλα αύτά πού συντελούνται γύρω μας, καί πιστεύ­οντας ότι ό τόπος περνάει τήν άπειλή νά ξαναζήση τά ίδια ή καί χειρότερα άπ · όσα συνέ8ησαν στήν μαύρη περίοδο τής κομμουνι­στικής παντοκρατορίας, έγκατέλειψα καί τόν τελευταίο δισταγμό πού είχα γιά νά γράψω  τό χρονικό τής σφαγής τών ταπεινών άνθρώπων τής Ναούσσης. Άναλογίσθηκα τίς τεράστιες ήθικές καί · Εθνικές εύθύνες πού θά είχα έάν τηρούσα σιγή γιά όσα γίνηκαν. Καί νοιώθοντας τό χρέος μου σάν Έλληνας σάν πατέρας καί σάν Χριστιανός, ξεκίνησα νά έμφανίσω τά άποτελέσματα τής έρευνας πού έκαμα καί πού παρουσιάζουν όλοζώντανη τήν τραγωδία ένός λαού πού είχε κάθε δικαίωμα νά ζήση καί νά χαρη τή ζωή όσο δύσκολη καί άν ήταν γι’ αύτόν.

Μιά έρευνα δύσκολη καί γεμάτη κινδύνους. Δύσκολη γιατί ό χρόνος πού μεσολά8ησε άδυνάτισε ή έσβησε παραστάσεις, καί πέραν τούτου λείπουν άπό τή ζωή πολλοί πρωταγωνισrαί, μάρτυρες καί συγγενείς · Εκείνων πού κρεουργήθηκαν άπό τούς «ηρωας» τού ΕΛΑΣ.  Αλλους τούς πήρε ό Χάρος, πολλοί έγκατέλειψαν τόν τόπο τής διαμονής τους γιά νά μήν ζούν κάτω άπό- τή σκιά τών άγαπημένων τους νεκρών καί όχι λίγοι διστάζουν νά όμιλήσουν τρέμοντας τήν έκδίκηση τών όργάνων τού κομμουνισμού καί τούς πρασινοφρουρούς τού ΠΑΣΟΚ.

Εάν μιλούσαν όλοι αύτοί, άσφαλώς θά έδιδαν άπειρα στοιχεία προκειμένου νά όλοκληρωθij τό κατηγορητήριο καί νά θεμελιωθη σέ σταθερότερη 8άση ή εύθύνη τών έμπνευστών καί πολιτικών ύπευθύνων τού ΚΚΕ πού καθοδήγησαν τούς άφελείς νέους σrό δρόμο τών έγκλημάτων πού γινόντουσαν - τί είρωνία - έν όνόματι  τής ταλαιπωρημένης καί κακοποιημένης Δημοκρατίας.

Αλλά σrήν έρευνά μου συνήντησα καί άλλου είδους. δυσκολί­ες. Συγγενείς καί γνώριμοι τών Αγίων Νεκρών, τής Πατρίδος, φοβόντοuσαν νά μιλήσουν γιά τα όσα γνώριζαν γιά τά διαπραχθέντα έγκλήματα. Ετρεμαν τούς όργανωμένοuς κομμουνιστάς καί τούς θλιβερούς σuνοδοιπόρους των.

Οπως μού είπαν, όλοι αύτοί, είναι ίκανοί νά πλήξουν χωρίς οίκτο όποιον θελήση νά μιλήση γιά τό δράμα πού έζησε ό μαρτυρικός λαός τής Ναούσσης στήν περίοδο 1943-1949. Γιά τόν λόγο αύτόν, ή ίστόρησή μοu γιά τά γεγονότα αύτά, είναι άτελής. Θά άποuσιάζοuν άσφαλώς πολλά όνόματα θυμάτων καί τών έκτελεστών τοuς. Θά ύπάρχουν παραλείψεις γιά έγκλήματα πού είναι φρικτότερα άπό έκεϊνα πού θά άφηγήθώ ίσως ύπάρξοuν καί μικρά λάθη στίς επακριβείς ήμερομηνίες τών έκτελέσεων. Σέ καμμιά όμως περίπτωση δέν θά ύπάρξοuν ύπερβο­λές. Έφρόντισα νά έμφανίσω λιγότερα καί όχι περισσότερα άπ' όσα σuνέβησαν. Δέν άρνούμαι ότι κρύβω λεπτομέρειές αγριοτήτων καί σαδισμού, πού έάν τίς ένεφάνιζα θά προκαλούσαν έντονώτερη φρίκη, καί όργή καί θά μεγάλωναν τήν άπέχθεια τού λαού μας έναντi τού ΚΚΕ.

Σεβάσθηκα τίς έπιφuλάξεις τών πολιτών πού κάτω άπό τό φό8ο δέν μού διευκόλuναν στήν έρευνά μου, άλλά ταυτόχρονα έπέκρινα τή στάση τοuς.  Αλλοίμονον στίς Κοινωνίες πού διστάζουν νά άμuνθούν, λέγοντας τήν άλήθεια ατούς νέους πού δέν είχαν τό θλιβερό προνόμιο νά ζήσουν τά συγκλονιστικότερα γεγονότα πού σuνέβησαν ατόν τόπο σέ μιά περίοδο πού σημάδεψε τήν ίστορία τής Χώρας. Μόνον ή ιστορία, ή αληθινή ίστορία, διδάσκει, προ8λη­ματίζει καί προλαβαίνει καινούργιες συμφορές. Καί η ίστορία τού τόπου μας ω πρέπει νά γίνη γνωστή άπ’ όλους καί ίδιαίτερα άπό τούς Νέοuς μας. Πιστεύοντας ότι μέ τό άνά χείρας Σας βιβλίο, προσέφερα μιά ακόμη ύπηρεσία στόν τόπο καί στό λαό παρακαλώ όπως στήν κρίση τού πονήματός μοu νά είσθε αύστηροί άλλά άντικειμενικοί.