Από το δυστοπικό βιβλίο του Webster Tarpley
Η ΕΝΕΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ («The Venetian
Conspiracy»)
«Περίοδοι της ιστορίας
οι οποίες χαρακτηρίζονται, όπως αυτή που ζούμε, από τη σπασμωδική αστάθεια
των ανθρωπίνων θεσμών, αποτελούν μιαν ιδιαίτερη πρόκληση για όσους
προσπαθούν να στηρίξουν τις ενέργειές τους στην επαρκή και αυθεντική γνώση της
ιστορικής διαδικασίας. Τέτοιες γνώσεις μπορούν να προέλθουν μόνον από την
θεώρηση της ιστορίας ως νόμιμης
αλληλεπίδρασης ανταγωνιζομένων συνωμοσιών που φέρουν αντιμέτωπους τους Πλατωνιστές
ενάντια στους επιστημολογικούς και πολιτικούς τους αντιπάλους
Δεν
υπάρχει καλύτερος τρόπος να αποκτήσετε μια εικόνα για τέτοια θέματα παρά μέσω
της μελέτης της ιστορίας της ενετικής ολιγαρχίας, που αποτελεί το κλασικό
παράδειγμα του ολιγαρχικού δεσποτισμού και του κακού, εκτός της Άπω Ανατολής.
Η
Βενετία αυτοαπεκαλείτο «Γαληνοτάτη Δημοκρατία» (Serenissima Republica), αλλά
δεν ήταν καθόλου κατανοητή ως δημοκρατία σε έναν Αμερικανό, όπως τονίζει εύστοχα
ο μυθιστοριογράφος Τζέημς Φένιμορ Κούπερ (James Fenimore Cooper) στον πρόλογο
του μυθιστορήματός του «The Bravo». Αλλά τα απειλητικά της θεσμικά ιδρύματα παρείχαν
μια απαράμιλλη συνέχιση της πλέον αποτρόπαιης ολιγαρχικής κυριαρχίας επί
δεκαπέντε αιώνες και περισσότερο, σε
ιστορικούς όρους, από τα χρόνια της ετοιμοθάνατης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη
Δύση έως τους Ναπολεόντειους Πολέμους. Η Βενετία μπορεί να θεωρηθεί ως ένα είδος μεταφορικού ιμάντα, που μετέφερε ακριβώς τις λοιμώξεις
της Βαβυλώνος από την παρακμιακή αρχαιότητα στον κόσμο των σύγχρονων κρατών.
Η
βενετσιάνικη συνέχεια, περισσότερη από μιάμιση χιλιετία είναι, καταρχάς, η συνέχεια
των ολιγαρχικών οικογενειών και της κυβέρνησης που υπήρξε υποχείριό τους, αλλά
ακόμη περισσότερο είναι η αδυσώπητη εφαρμογή μιας χαρακτηριστικής μεθόδου πολιτικής
δεινότητας και πολιτικής ασφαλείας - πληροφοριών. Η Βενετία, που δεν ξεπέρασε
ποτέ μερικές εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους, ανήλθε τον 13ο αιώνα σε καθεστώς Μεγάλης Δυνάμεως και διετήρησε
το καθεστώς της αυτό μέχρι την Ειρήνη της Βεστφαλίας το 1648, χάρη στο εξόχως ανεπτυγμένο σύστημα πρεσβειών, εσωτερικών και
εξωτερικών πληροφοριών και σχετικών
επιχειρησιακών δυνατοτήτων.
Η Βενετία
ήταν το επίκεντρο των προσπαθειών για την καταστροφή του προκεχωρημένου Ευρωπαϊκού
πολιτισμού του ενδεκάτου και του δωδεκάτου αιώνα, φέρει δε ένα συντριπτικό
φορτίο ενοχής για την ανάδυση των Μαύρων
Γουέλφων (αντι-αυτοκρατορικών παπικών κληρικαλιστών), αλλά και για την έλευση της μαύρης πανούκλας. Οι
Βενετοί ήσαν οι πράκτορες πληροφοριών του μογγολικού στρατού του Τζενγκίς Χαν και των κληρονόμων του και έβαλαν το χέρι τους
για να τον κατευθύνουν στην καταστροφική λεηλασία της Βαγδάτης και στον στραγγαλισμό της αναγέννησής
της κατά τον δέκατο τρίτο αιώνα.
Οι Βενετοί ήσαν θανάσιμοι εχθροί της ανθρωπιστικής δυναστείας των
Παλαιολόγων στο Βυζάντιο. Ήσαν οι αδυσώπητοι εχθροί των Πλήθωνος Γεμιστού,
Κοζίμου των Μεδίκων, Λεονάρντο ντα Βίντσι, Νικολό Μακιαβέλι και του συνόλου της
Φλωρεντινής «Χρυσής Αναγέννησης», την οποία συνωμότησαν - με επιτυχία - για να
καταστρέψουν. Η
ενετική επιρροή ήταν αποφασιστική για την περικοπή της Ελισαβετειανής εποχής
στην Αγγλία και για το άνοιγμα της πόρτας στην πολύβουη Ιακώβεια περίοδο.
Ενετοί
ειδικοί των δημοσίων σχέσεων ήσαν υπεύθυνοι για την υποστήριξη του ασήμαντου Γερμανού
επαρχιακού αιρετικού Μαρτίνου Λούθηρου και την ανύψωσή του στο κορυφαίο καθεστώς
του αιρεσιάρχη σε ολάκερο κοπάδι μιας θρησκείας «καθολικού προορισμού» του
ανθρώπου. Ανικανοποίητη με αυτήν την καταστροφική επιχείρηση ενάντια στην Καθολική
Εκκλησία, η Βενετία έγινε στη συνέχεια η «μητέρα» για τον απαράδεκτο νομάδα
Ιγνάτιο Λογιόλα και το τάγμα του των Ιησουιτών της Καθολικής Αντεπίθεσης !
Μετά το Συμβούλιο του Τρέντο, η Βενετία αποτελούσε επίσης το πλέγμα για την Ελευθεριακή
Φιλοσοφική ζύμωση του αμφίσημου αντιορθολογικού Διαφωτισμού, ενάντιου στον
Λάϊμπνιτς. Η Βενετία υποστηρίζοντας τον Τόμας Μάλθους και τον Τζέρεμυ Μπένθαμ εξαπέλυσε
μια γροθιά που επέβαλε την βρετανική
πολιτική οικονομία και τον φιλοσοφικό ριζοσπαστισμό σε ολόκληρο τον κόσμο.
Αν και ο
Ναπολέων Βοναπάρτης είχε το πλεονέκτημα να επιβάλλει την επίσημη εκκαθάριση
αυτού του απεχθούς οργανισμού κατά την ιταλική του εκστρατεία του 1797, η δράση
του δεν είχε το αποτέλεσμα που θα επιθυμούσαμε. Ο
καρκίνος, για να μιλήσουμε απλά, είχε ήδη κερδίσει αρκετό χρόνο ώστε να
προξενήσει μετάσταση - στη Γενεύη, στο Άμστερνταμ, στο Λονδίνο και αλλού.
Έτσι, αν και η κυρίαρχη πολιτική δύναμη της Βενετίας έσβησε, η χαρακτηριστική
της μέθοδος επέζησε.
Οι Βενετοί υλοποίησαν
ένα μεγάλο κομμάτι της δράσης που σχετίζεται με το σχέδιο του διαβόητου Πάρβους
για να κατακερματίσουν τη Ρωσία και επίσης εξέπληξαν ίσως τους πάντες,
συμπεριλαμβανομένου και του Λονδίνου, εξαπολύοντας
τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στα Βαλκάνια.
Επίσης εξόχως σημαντικό είναι ότι, η Βενετία είναι σήμερα
μέσω του «Ιδρύματος Τζόρτζιο Τσίνι» (Fondazione
Giorgio Cini) και της δικής του
«Ευρωπαϊκής Κοινωνίας του Πολιτισμού» (Société
Européenne de Culture), η «δεξαμενή σκέψεως» (think tank) και ο σκηνοθετικός
χώρος για το συνωμοτικό «Club της Ρώμης» και τις συναφείς παρατάξεις. Η Βενετία
είναι σήμερα η υπερεθνική πατρίδα της συμμορίας του Νέου Μεσαίωνος, το
ενοποιητικό σύμβολο της ακρότατης ουτοπικής φρενίτιδας στην διεθνή κοινότητα
πληροφοριών.
Γνωρίστε τη
Βενετία. Στη συνέχεια, κοιτάξτε πάλι στην μονεταριστική ηλιθιότητα του Πωλ
Φόλκερ (Paul Volker- Διοικητής της
διαβήτης Federal Reserve Bank επί των Προέδρων Κάρτερ και Ρέϊγκαν
και Πρόεδρος στον «Συμβουλευτικό Συμβούλιο Οικονομικής Ανάνηψης» επί Προέδρου
Ομπάμα), στον
ιδεολογικό φανατισμό που ακτινοβολείται από την Τράπεζα της Αμερικής, στην
τράπεζα Chase Manhattan, στην Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών και στις υπόλοιπες.
Θα αναγνωρίσετε την αδιαμφισβήτητη σάπια δυσωδία ενός βενετσιάνικου
καναλιού, όπου τα αποσυντιθέμενα μαρμάρινα παλάτια γενεών παρασίτων διαβρώνονται
από τον μεγαλύτερο κυνισμό και τη σκληρότητα που έχει γνωρίσει ποτέ ο κόσμος.»