Με αφορμή τα πρόσφατα δρώμενα και τεκταινόμενα
στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική σκηνή της Σαουδαραβίας, που αντανακλούν
σε ευρύτερο διεθνοπολιτικό επίπεδο,
παρατίθεται μια ενδελεχής συνοπτική ανάλυση.
Η
Σαουδική Αραβία έχει δημιουργήσει ένα ισχυρό δίκτυο περιφερειακών και τοπικών
πολιτικών, στρατιωτικών και οικονομικών σχέσεων που ενσωματώνουν μια κοινή
ακραία θρησκευτική συγγένεια. Ως αποτέλεσμα, παρά τη φήμη της ως καθυστερημένη
δεσποτική κληρικαλιστική μοναρχία με εξαιρετική εξάρτηση από τις πωλήσεις
πετρελαίου, έχει γίνει μια θανατηφόρα πολιτική δύναμη στη Μέση Ανατολή αλλά και
πέρα από αυτήν.
Για
να κατανοήσουμε τη δυναμική και τις προβολές της δύναμης της Σαουδικής Αραβίας,
είναι σημαντικό να εντοπίσουμε και να αναλύσουμε πώς χρησιμοποιεί τα
στρατιωτικά, θρησκευτικά και οικονομικά όπλα της.
Σαουδική Αραβία: Γήρανση και μισθοφορική
προστασία
Η
Σαουδική Αραβία χρηματοδότησε και υποστήριξε βίαιους μισθοφορικούς στρατούς στη
Συρία, στο Ιράκ, στη Σομαλία, στην Υεμένη, στη Λιβύη, στο Λίβανο, στο
Αφγανιστάν, στο Πακιστάν, στις Φιλιππίνες, στη Μαλαισία και πολλές άλλες χώρες
της Ασίας και της Αφρικής.
Ο
αδιάλλακτος βαχαμπιστικός κλάδος του σουνιτικού Ισλάμ και οι εμπορικοί
μισθοφόροι του δρουν ώστε να ανατρέψουν και να καταστρέψουν τα αραβικά
καθεστώτα και τις κοινωνίες που έχουν ανεξάρτητη σύγχρονη, εθνικιστική και
κοσμική ηγεσία ή ασκούν πολυεθνική ή πολυθρησκευτική ανοχή. Επίσης, στοχεύουν
ενάντια σε δημοκρατίες με κυβερνήσεις της πλειοψηφίας των Σιιτών, οι οποίες
αντιτίθενται στη Σαουδική- Βαχαμπιστική
κυριαρχία στη Μέση Ανατολή.
Ο
στόχος της Σαουδικής Αραβίας είναι να καταστρέψει
τις σύγχρονες, πολυεθνικές
κοινωνίες και να επιβάλει βάρβαρα καθεστώτα - "οπαδούς", τα οποία θα
προστατεύσουν τις γερασμένες αραβικές
μοναρχίες από την ανατροπή από εσωτερικές και εξωτερικές, αυθεντικές
λαϊκές, εθνικιστικές και δημοκρατικές δυνάμεις.
Εξαγορά από την Σαουδική Αραβία
παγκόσμιων και περιφερειακών "Συμμάχων"
Η
μοναρχία της Σαουδικής Αραβίας χρηματοδοτεί και στηρίζει μη δημοφιλή
αντιδημοκρατικά καθεστώτα για να εξασφαλίσει στρατιωτικούς συμμάχους και πηγές
μισθοφόρων: ο πετρελαϊκός πλούτος της Σαουδικής Αραβίας πλήρωσε αξιωματικούς
και στρατεύματα από το Πακιστάν, την Αίγυπτο, την Υεμένη και την Ιορδανία για
να επιβάλει τις ηγεμονικές του φιλοδοξίες.
Η
Σαουδική Αραβία έχει μακροχρόνιες οικονομικές και στρατιωτικές σχέσεις με τις
ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και άλλες χώρες του ΝΑΤΟ. Οι αμερικανικές
στρατιωτικές βάσεις και τα όπλα, καθώς και οι βρετανικές και γαλλικές πωλήσεις
όπλων, χρησιμεύουν ως πληρωμές για πραιτοριανούς φρουρούς του δεσποτισμού με
την περιορισμένη βάση.
Ο
πετρελαϊκός πλούτος της Σαουδικής Αραβίας έχει χρηματοδοτήσει χιλιάδες
υπερπόντιες θρησκευτικές σχολές και πολιτιστικά κέντρα για να διδάξουν την πιο
ανυπόφορη, ακραία και αντιανεκτική μορφή
του βαχαμπιτικού Ισλάμ. Αποδίδουν υποτροφίες σε ταλαντούχους νέους
μουσουλμάνους που επιθυμούν να διαδώσουν την βαχαμπιτική προπαγάνδα και να
προσλάβουν μισθοφόρους και πολιτικούς ακτιβιστές ώστε να προωθήσουν τις προβολές παγκόσμιας ισχύος
του Σαουδάραβα μονάρχη.
Η
Σαουδική Αραβία καθιέρωσε εδώ και καιρό de facto δεσμούς με το Ισραήλ, παρά τις
επιφανειακές θρησκευτικές τους διαφορές, δεσμούς βασισμένους στον έντονο
ρατσιστικό τους φυλετισμό και στην κοινή αντίθεση με το ανεξάρτητο Ιράν και τα κοσμικά, εθνικιστικά
αραβικά κράτη όπως ο Λίβανος, η Συρία και το Ιράκ, καθώς και τα λαϊκά
απελευθερωτικά κινήματα στη Μέση Ανατολή.
Σε
μεγάλο βαθμό, η Σαουδική Μοναρχία επιβιώνει με «δανεική ισχύ» - εμπορεύεται τον
πετρελαϊκό πλούτο της για στρατιωτικούς και οικονομικούς συμβούλους. Η
θεμελιώδης αδυναμία της Σαουδικής Αραβίας και η πολιτική της παθολογία γίνονται
σαφείς όταν επιλέγουν να επιτεθούν και να αποκλείσουν μπλοκάρουν τις
στρατιωτικά ασθενέστερες και πιο ευάλωτες χώρες στη Μέση Ανατολή: την Υεμένη
και το Κατάρ.
Παρά
τα δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανήθηκαν για να ρίξουν χιλιάδες τόνους βόμβων
στην Υεμένη και να οπλίσουν χιλιάδες μισθοφόρους, οι εντεταλμένοι
«πληρεξούσιοι» της Σαουδαραβίας
κατέκτησαν το ένα τρίτο της καταστραφείσας χώρας και υπέταξαν λιγότερο
από το ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Οι Σαουδάραβες «πρίγκιπες» διαπράττουν τα
πιο διεστραμμένα εγκλήματα πολέμου κατά τη διάρκεια του πολέμου τους στην
Υεμένη: καταστρέφοντας
το μεγαλύτερο μέρος της ζωτικής υποδομής, σκοτώνοντας χιλιάδες, εξαπλώνοντας τη
χολέρα βομβαρδίζοντας το σύστημα επεξεργασίας των υδάτων και λιμοκτονώντας εκατομμύρια
πολίτες στην προσπάθειά τους να τους εξαναγκάσουν σε υποταγή.
Ωστόσο, η Σαουδική Αραβία υπέστη πολλές διασυνοριακές επιθέσεις και ακόμη ένα πρόσφατο
πλήγμα πυραύλων των ανταρτών της Υεμένης κατά του βασικού αεροδρομίου της.
Το
Κατάρ προκάλεσε τη σαουδαραβική οργή για την ανεξάρτητη περιφερειακή πετρελαϊκή
διπλωματία του - συμπεριλαμβανομένης της αναζήτησης φιλικών σχέσεων με τον
τεράστιο γείτονά της, το Ιράν-. Οι εξαγριωμένοι Σαουδάραβες χρηματοδότησαν τρεις
περιφερειακές δικτατορίες, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τα Ηνωμένα Αραβικά
Εμιράτα, για να ενταχθούν στο μποϊκοτάζ εναντίον του μικρού Κατάρ.
Αυτές οι ενέργειες έχουν επιστρέψει ως μπούμερανγκ στους Σαουδάραβες, οδηγώντας
σε αυξημένες καταριανές εμπορικές συμφωνίες με το Ιράν και το Ιράκ,
παρακάμπτοντας αποτελεσματικά τις κυρώσεις του ισχυρού βασιλιά της Σαουδικής
Αραβίας. Είναι ολοφάνερο ότι η γερασμένη μοναρχία της Σαουδικής Αραβίας δεν
μπορεί να κάμψει αποτελεσματικά τους πλαδαρούς μυς της ενάντια στους
απομονωμένους γείτονές της.
Οι
σαουδαραβικές προβολές ισχύος πέρα από την άμεση γειτονιά τους απέτυχαν
εξίσου να ενισχύσουν την εικόνα της μοναρχίας ως παγκόσμια δύναμη. Οι μισθοφόροι του Ισλαμικού Κράτους - ISIS,
χρηματοδοτούμενοι από τη Σαουδική Αραβία, έχουν ηττηθεί αποφασιστικά,
κατεστραμμένοι από τις σιιτικές δυνάμεις του Ιράκ και από τη Συμμαχία Συριακής
κυβέρνησης-Ρωσίας-Ιράν-Χεζμπολάχ στη Συρία. Ως αποτέλεσμα, οι
εθελοντές μισθοφόροι πήραν τους μισθούς
τους και έφυγαν, πίσω στις χώρες καταγωγής τους για να προξενήσουν αταξία.
Οι
υποστηριζόμενοι από τη Σαουδική Αραβία τρομοκράτες στο Αφγανιστάν
περιθωριοποιούνται από τους Ταλιμπάν, οι οποίοι εξακολουθούν να απολαμβάνουν
κάποιαν υπολειμματική σαουδαραβική γενναιοδωρία, αλλά ακολουθούν το δικό τους
εθνικιστικό πρόγραμμα.
Οι
Σαουδάραβες τερμάτισαν τις μυστικές – συγκαλυμμένες επιχειρήσεις με το Ισραήλ, μια περίπτωση
αμοιβαίας χειραγώγησης, βασισμένη στην κοινή τους εχθρότητα προς το Ιράν, τη
Συρία, τη Χεζμπολάχ, τη Χαμάς και την Υεμένη. Αυτό οδήγησε σε έναν παράξενο γάμο Σαουδαράβων
Βαχαμπιστών, Σιωνιστών της Γουώλ Στρητ και φανατικών Ισραηλινών μιλιταριστών.
Στις
αρχές του Νοεμβρίου του 2017, ο πρεσβύτερος πρίγκιπας – διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας και ο αναπληρωτής
πρωθυπουργός Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν (ΜμΣ) συνέλαβαν 30
υπουργούς και στρατηγούς, έναν δισεκατομμυριούχο «Άραβα Γουόρεν Μπάφετ» και 11 κομπορρήμονες
– παραφουσκωμένους πρίγκιπες, κατάσχοντας
σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία. Αυτή ήταν η
μεγαλύτερη εκκαθάριση στην ιστορία της Σαουδικής Αραβίας. Λίγοι πρίγκιπες, πιο
αναλώσιμοι , «μιας χρήσης» συναντήθηκαν με τους πρόωρους θανάτους τους κατά τη
διαδικασία αυτήν.
Ο
ΜμΣ κάλυψε την αρπαγή εξουσίας του
τάχα ως μέρος μιας εκστρατείας «κατά της διαφθοράς» για να καθαρίσει την
κρατική γραφειοκρατία και να την αντικαταστήσει με διορισμούς άμεσα πιστούς στον ΜμΣ. Ο Διάδοχος συσκεύασε
το πραξικόπημά του ως «ιστορικό μετασχηματισμό» - καθαρίζοντας την παλιά φρουρά
για να επιφέρει τον εκσυγχρονισμό της μοναρχίας. Οι περισσότεροι παρατηρητές
απορρίπτουν την ρητορική του ΜμΣ περί «καλής διακυβέρνησης » ως σκόπιμη και δόλια, καθώς και ως ένα λεπτό επικάλυμμα για την εδραίωση
μιας προσωπικής δικτατορίας.
Η
ιδέα του «εκσυγχρονισμού» του Διαδόχου συνοδεύτηκε από περιφερειακές
στρατιωτικές προκλήσεις, απειλές και εσωτερικούς πολέμους φατριών. Το σχέδιο του
ΜμΣ για τη «μεταμόρφωση» της Σαουδικής Αραβίας μπορεί να μην προσελκύσει το
είδος των ξένων επενδύσεων που χρειάζεται. Η κίνηση του ΜμΣ να
προβεί σε αποκλεισμό του μικρού Κατάρ, όπου βρίσκεται μια στρατηγική
αμερικανική αεροπορική βάση και χιλιάδες αμερικανικά στρατεύματα, προκάλεσε την
αποδοκιμασία του Πενταγώνου.
Ο
ΜμΣ διέταξε τον πρωθυπουργό του Λιβάνου Σαάντ αλ Χαρίρι, μια μαριονέτα της
Σαουδαραβικής μοναρχίας και πολίτη με διπλή Λιβανική και Σαουδαραβική
υπηκοότητα, να πετάξει στο Ριάντ και να ανακοινώσει την παραίτησή του από τη
Σαουδαραβική τηλεόραση. Διαβάζοντας ένα σενάριο που καταγγέλλει το Ιράν και τη
Χεζμπολάχ (μέλος του σημερινού κυβερνώντος συνασπισμού του Λιβάνου) ότι δήθεν σχεδίαζαν
τη δολοφονία του Χαρίρι. Για να μην καταφέρει κανείς να τον συνδέσει με τον ΜμΣ,
ο Χαρίρι κρύφθηκε στη Σαουδική Αραβία
και αρνήθηκε ή δεν μπόρεσε να πετάξει στην πατρίδα του.
Το
σχέδιο του ΜμΣ για την κατάληψη της εξουσίας πρώτα ξεκαθαρίστηκε με τις ΗΠΑ,
μετά από μια συνάντηση στο μέσον του έτους με τον Πρόεδρο Τραμπ. Η επικείμενη «εκκαθάριση»
έκλεισε με μια συμφωνία πετρελαίου δύο
δισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ Ουάσινγκτον και Ριάντ.
Ο
δεσποτικός, αλλά «οραματιστής», Διάδοχος, πρόσφερε στη Γουώλ Στρητ τα κοσμήματα του στέμματος της
Σαουδικής Αραβίας, υποσχόμενος να ιδιωτικοποιήσει την ARAMCO την κρατική
πετρελαϊκή εταιρεία, αξίας τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Προσέφερε συμφωνίες πολλών
δισεκατομμυρίων σε επενδυτές από τις ΗΠΑ και την ΕΕ για να δημιουργήσουν σύγχρονες
μεγαλουπόλεις για τους Σαουδάραβες
πολίτες, να αντικαταστήσουν τους ληθαργικούς, διεφθαρμένους πετρελαιοτραφείς πρίγκιπες,
γραφειοκράτες και θρησκευτικούς «ιερούς άνδρες».
Οι
περιφερειακοί ερασιτεχνικοί ελιγμοί της Σαουδικής Αραβίας και το συνεχιζόμενο
εγχώριο πραξικόπημα προκαλούν φόβο για μεγαλύτερη περιφερειακή αστάθεια στους
επενδυτές Η
αντι-ιρανική ρητορεία και οι άγριες απειλές του ΜμΣ για να επιτεθούν στην
Τεχεράνη ίσως ενθουσίασαν τον ισραηλινό Πρωθυπουργό Νετανιάχου και το νέο σκυλάκι
του στον Λευκό Οίκο, τον Αμερικανό
Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, αλλά αυτό δεν εντυπωσίασε τους Στρατηγούς στο Υπουργικό
Συμβούλιο του Τραμπ ή τους τραπεζίτες της Γουώλ Στρητ.
Το
ασταθές καθεστώς του ΜμΣ, η πολεμοκαπηλία του και οι πωλήσεις πετρελαίου δεν
συνάδουν με τα πολιτικά και οικονομικά θεμέλια που είναι απαραίτητα για μια
σύγχρονη, εξελιγμένη διαφοροποιημένη οικονομία. Οι περισσότεροι παρατηρητές
καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η πώληση της ARAMCO είναι μια εφάπαξ
αντιμετώπιση, με λίγες σπίθες όσον αφορά στις εξειδικευμένες θέσεις εργασίας,
στις τοπικές επιχειρήσεις και στην οικονομική διαφοροποίηση.
Επί
του παρόντος, ο ΜμΣ έχει «κερδίσει» τον απωθημένο και ιδιαίτερα αντιδημοφιλή
πρώην κυβερνήτη της Υεμένης, Αμπντραμπούχ Μανσούρ. Οι δυνάμεις της πειθούς του εξάσκησαν
τη μαγεία τους στον φευγαλέο ή «αυτοεξόριστο» πρώην πρωθυπουργό του Λιβάνου
Σαάντ Χαρίρι και στον γεωγραφικά σκοτισμένο και ζαλισμένο Αμερικανό Πρόεδρο Τραμπ.
Ο ΜμΣ προσλαμβάνει ξενιτεμένα ανώτερα
στελέχη από τις Η.Π.Α. και το Ηνωμένο Βασίλειο για την πώληση πετρελαίου.
Προτίθεται να προάγει τον εαυτό του ως «εκσυγχρονισμένο δεσπότη» - τουλάχιστον
μέχρις ότου η επόμενη πριγκηπική ίντριγκα τον ξεπετάξει από την εξουσία. Εν τω
μεταξύ ο ίδιος αποκαθίσταται ως ο «σύγχρονος» ηγεμόνας της Μέσης Ανατολής, προστατευμένος
από φυλετικές φατρίες, απεχθής από τον λαό του, ιδιωτικά γελοιοποιημένος από
τους υπερπόντιους κόλακές του και εξειδικευμένα «εξυπηρετούμενος» από τους ξενιτεμένους
κερδοσκόπους . Χωρίς αμφιβολία, θα του προξενούσε θυμηδία ο οποιοσδήποτε κλόουν
καταλαμβάνει τον Λευκό Οίκο των ΗΠΑ.
Προς το
παρόν, οι Σαουδάραβες μπορούν ακόμα να προσελκύουν μισθοφόρους, να χτυπούν και
να λιμοκτονούν εκατομμύρια Υεμενιτών, να πουλούν πετρέλαιο και να συνεχίζουν να
χρηματοδοτούν τρομοκρατικές επιθέσεις στη Βηρυτό, στη Βαγδάτη, στο Παρίσι και στη
Νέα Υόρκη!
Συμπέρασμα
Η
Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ διαδραματίζουν βασικούς ρόλους στην παγίωση του
«τόξου αντίδρασης και τρόμου» στη Μέση Ανατολή. Και οι δυο εξαπολύουν πολέμους, χρηματοδοτούν τρομοκρατία
και διαχέουν εθνο - θρησκευτικό
κατακερματισμό που οδηγεί σε εκατομμύρια πρόσφυγες.
Ο
«Διάδοχος ΜμΣ» της Σαουδικής Αραβίας συναγωνίζεται με τον Νετανιάχου του Ισραήλ
για την επινόηση και διεξαγωγή της πιο
εξωφρενικής συκοφαντικής δυσφήμησης εναντίον του Ιράν, προετοιμάζοντας τον
κόσμο για παγκόσμια πυρπόληση.
Ο
ΜμΣ εξυπηρετεί ενεργά τους Ισραηλινούς, προωθώντας αποσχιστικές διαιρέσεις στο
Λίβανο για να παράσχουν στο Ισραήλ μια δικαιολογία για να επιτεθεί στη
Χεζμπολάχ και σε εκατομμύρια Λιβανέζους πολίτες. Ο ΜμΣ ισχυρίζεται ότι ένας
μόνο πύραυλος από την Υεμένη που έπληξε το αεροδρόμιο του Ριάντ ήταν μια πλήρης
κήρυξη πολέμου από την Τεχεράνη. . . ωσάν ο λιμοκτονικός αποκλεισμός και ο
καθημερινός βομβαρδισμός των πόλεων της Υεμένης εκ μέρους των Σαουδαραβών δεν
θα δικαιολογούσαν καμία αντεπίθεση.
Ο
πολεμικός πυρετός στο Ριάντ είναι μια κάλυψη για την πολιτική ανικανότητα του
ΜμΣ και ένα «έξυπνο τέχνασμα» για να αποσπά την προσοχή από το παιδιάστικο παιχνίδι των εναλλασσομένων πριγκίπων και των φυλετικών συνωμοσιών.
Ο
ΜμΣ, παρ’ όλα τα εκσυγχρονιστικά του κλισέ και τα προσεκτικά καλλωπισμένα
προσωπεία δημοσίων σχέσεων του που κυκλοφορούν από τα διεφθαρμένα δυτικά μέσα
ενημέρωσης, εξακολουθεί να είναι ο φιλόδοξος επικεφαλής ενός φυλετικού στρατού,
εξαρτώμενος από μιαν εύθραυστη συμμαχία με αναξιόπιστους συμμάχους: Η
αιγυπτιακή ανώτατη διοίκηση και τα αιγυπτιακά στρατεύματα περιφρονούν τους
παραφουσκωμένους Σαουδάραβες . Ο ηγεμόνας του Μπαχρέϊν υποστηρίζεται από τις
στρατιωτικές δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας. Οι σαουδαραβικές μάζες κρατούνται
υπό έλεγχο από τους φυλετικούς πολέμαρχους και τους βασανιστές τους. Και τέλος το εισαγόμενο
εργατικό δυναμικό και οι στρατιές ξένων οικιακών υπαλλήλων κακοποιούνται,
βιάζονται και εξαπατώνται. Ο ΜμΣ είναι λοιπόν «μετά βίας» ένας εμπνευσμένος ηγέτης της δήθεν ανάδυσης
της Σαουδικής Αραβίας από τον Μεσαίωνα.
Ο
πρίγκηπας στέκεται πάνω σε ένα βαρέλι με πυρίτιδα που απειλεί να καταστρέψει
τις πολιτικές ευθυγραμμίσεις στη Μέση Ανατολή και τις παγκόσμιες
χρηματοπιστωτικές και πετρελαϊκές αγορές. Η Σαουδική Αραβία είναι ένα εύθραυστο
καθεστώς με μακρά και λιπόσαρκη εμβέλεια. Οι σημερινοί της ηγέτες φαντάζονται
ότι η δανεική ισχύς τους και οι δολοπλοκίες του παλατιού μπορούν να ευδοκιμήσουν σε τέτοια
σαθρά θεμέλια και με μια περιφρονημένη ολιγαρχία.
Ο
πρώτος πύραυλος που θα τολμήσει να κατευθύνει ο ΜμΣ στην Τεχεράνη θα
σηματοδοτήσει την πτώση του «Οίκου της Άμμου». Ολόκληρη η Μέση Ανατολή και οι
παγκόσμιες αγορές θα βυθιστούν σε μια βαθιά κρίση. Οι τιμές του πετρελαίου θα
αυξηθούν, οι χρηματιστηριακές αγορές θα καταρρεύσουν και το Ισραήλ θα πάει σε
πόλεμο εναντίον της Χεζμπολάχ. Ο Ντόναλντ Τραμπ θα στείλει αμερικανικές
δυνάμεις να αντιμετωπίσουν στο έδαφός τους καλοεξοπλισμένους και ιδιαίτερα
πατριώτες Ιρανούς. Το Ιράκ και η Συρία θα αντιμετωπίσουν τις περιφερειακές
μαριονέτες των ΗΠΑ, τους Κούρδους. Η Κίνα, η Ρωσία και η Ινδία περιμένουν να
υπογράψουν τεράστιες συμφωνίες πετρελαίου. Η αμερικανική πετρελαιοεξορυκτική βιομηχανία
θα γιορτάσει, καθώς οι τιμές του πετρελαίου θα φθάσουν νέα υψηλά επίπεδα.
Οι
Σαουδάραβες πρίγκιπες θα καταφύγουν στην
Ευρώπη αφήνοντας εκατοντάδες χιλιάδες υπηρέτες τους σε κλυδωνισμό. Ίσως τελικά
θα πρέπει να ετοιμάσουν από μόνοι τους τον δικό τους καφέ! Ο Τραμπ θα εκδώσει ένα «Tweet -διαδικτυακό
τιτίβισμα- για δράση προς όλους τους Αμερικανούς» : Πεζοναύτες στις
πετρελαιοπηγές! Θα κάνει την Αμερική και πάλι Μεγάλη, πάνω στις κουρασμένες
πλάτες των Αμερικανών στρατιωτών ! Η AIPAC (η Σιωνιστική «Αμερικανοϊσραηλινή
Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων»που υποστηρίζει τις πολιτικές υπέρ του Ισραήλ,
όσον αφορά το Κογκρέσο και την εκτελεστική εξουσία των Ηνωμένων Πολιτειών) θα
εξασφαλίσει ομόφωνη ψήφο στο αμερικανικό Κογκρέσο, δηλώνοντας ότι τα κοιτάσματα
πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας είναι πραγματικά μέρος του Μεγάλου Ισραήλ.
Με ιστορικές υψηλές τιμές πετρελαίου, η Βενεζουέλα θα ανακάμψει, θα πληρώσει τα χρέη της, θα χρηματοδοτήσει την κοινωνική της ατζέντα, θα ανοίξει ξανά τα σχολεία και τις κλινικές της και ….. θα επανεκλέξει έναν σοσιαλιστή πρόεδρο.
Μια κοινοπραξία δυτικών επενδυτών θα αναλάβει -αφού οι Σαουδάραβες θα έχουν διπλώσει τις σκηνές τους και θα έχουν καταφύγει … στο κεντρικό Λονδίνο- και θα πλημμυρίσει τις αγορές πετρελαίου. Αλλά αυτό είναι ένα μακροπρόθεσμο σενάριο ... ή μήπως δεν είναι;
Τζέϊμς Πέτρας
(Συνταξιούχος
Ομότιμος Καθηγητής της Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Μπινγκχάμτον της Νέας
Υόρκης και Επίκουρος Καθηγητής στο
Πανεπιστήμιο Σαιντ Μαίρης του Χάλιφαξ. Έχει πάμπολλες δημοσιεύσεις για πολιτικά
ζητήματα με ειδικότερη εστίαση σε θέματα παγκοσμιοποίησης, ιμπεριαλισμού,
Λατινικής Αμερικής και κοινωνικών κινημάτων).