Ο ΧΑΜΗΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥ
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ ΤΟΞΟΥ ΕΝΙΣΧΥΕΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟΤΗΤΑ
Η
οικονομική καταστροφή, η κοινωνική διάλυση, το ανυπόληπτο πολιτικό σύστημα και
η στρατιωτική αδυναμία είναι δεδομένα που δεν θα αφήσουν ανεκμετάλλευτα οι
Τούρκοι, έστω και αν μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου 2015 κατά του Ερντογάν
δημιουργήθηκαν σημαντικά κενά στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, τα οποία όμως
πολύ σύντομα θα πληρωθούν.
Ιστορικά
η Άγκυρα εκμεταλλεύτηκε πάντα τις «ευκαιρίες» για να επιβάλει εναντίον της
χώρας μας τετελεσμένα γεγονότα και διεκδικήσεις. Το στοιχείο που δίνει στον
εχθρό την αίσθηση της ευκαιρίας είναι το γεγονός της αδυναμίας της Ελλάδας τόσο
σε πολιτικό, όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο. Η επικίνδυνη
ιστορική αμνησία και
αβελτηρία των πολιτικάντηδων και της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού είναι
βέβαιο ότι θα οδηγήσουν πάλι σε
τετελεσμένα γεγονότα εκ μέρους των Τούρκων, όπως συνέβη πολλάκις στο πρόσφατο
παρελθόν.
Ποια
είναι αυτά τα τετελεσμένα γεγονότα του παρελθόντος; Κατωτέρω μια σύντομη
αναφορά προς τους έχοντας αμνησία.
1. Τα «Σεπτεμβριανά»
του 1955 που οδήγησαν στον εξανδραποδισμό
της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης οργανώθηκαν από το τουρκικό
κράτος, με την συνδρομή και γνώση νατοϊκών κύκλων, σε στιγμή αδυναμίας της
Ελλάδας, καθώς ο πρωθυπουργός Παπάγος ήταν βαριά άρρωστος και η υπόλοιπη ηγεσία
της χώρας, ήτοι ο «εθνάρχης» Καραμανλής και οι λοιπές νατοϊκές μαριονέτες,
δέχτηκαν παθητικά τις βαρβαρότητες των Τούρκων εναντίον του Ελληνισμού, αν και
ήταν όλοι ενημερωμένοι αρκετά εικοσιτετράωρα πριν ξεσπάσουν οι τουρκικές
θηριωδίες της 6ης και 7ης Σεπτεμβρίου.
2. Η εισβολή στην
Κύπρο το 1967 έγινε όταν την ηγεσία
της χώρας είχε αναλάβει η ηλίθια μαριονέτα Ιωαννίδης και ο ανεκδιήγητος
Ανδρουτσόπουλος, οι οποίοι είχαν «πεισθεί» από τον αμερικανοσιωνιστή υπουργό
των Εξωτερικών των ΗΠΑ Κίσινγκερ ότι η Τουρκία δεν θα αποβιβάσει στρατιωτικές
δυνάμεις στην Μεγαλόνησο, αν και όλες οι πληροφορίες, μυστικές και μη,
προμήνυαν το αντίθετο. Είχε προηγηθεί η απομάκρυνση του Γ. Παπαδόπουλου, ο
οποίος είχε έρθει σε καίρια ρήξη με την ξενοκρατία και τις πολυεθνικές εταιρίες
που επεδίωκαν την σύναψη αποικιοκρατικού τύπου συμβάσεων για την εξόρυξη
πετρελαίου στο Αιγαίο, εξόρυξη που θα έθετε τις βάσεις για την ανάδειξη της
χώρας μας σε περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο, προοπτική την οποία
ουδόλως ήθελαν οι ΗΠΑ, η Τουρκία, η Βρετανία και το Ισραήλ.
3. Η κρίση των Ιμίων τον Δεκέμβριο του 1995 είναι το τελευταίο χαρακτηριστικό
παράδειγμα εκμετάλλευσης της αδυναμίας της Αθήνας από την Άγκυρα. Μετά από μια
μακρόχρονη αποχή από τα πρωθυπουργικά καθήκοντα του Α. Παπανδρέου και εν μέσω
εσωκομματικών ερίδων, ενώ πρωθυπουργικά καθήκοντα εκτελούσαν καφετζούδες,
χαρτορίχτρες και μεσάζοντες του υποκόσμου, την ηγεσία της χώρας είχε αναλάβει ο
άπειρος, ξενοκίνητος και ενδοτικός Κ. Σημίτης, ο οποίος υπέστειλε κατ’ απαίτηση
της Ουάσιγκτον την Ελληνική Σημαία από το νησί των Ιμίων με αποτέλεσμα την
δημιουργία γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο.
Το συμπέρασμα που προκύπτει εκ των ανωτέρω είναι σαφές
και προφανές.
Σε περιόδους ελληνικής
αστάθειας η Άγκυρα προχωρά πάντα ακόμη ένα βήμα στον χάρτη των διεκδικήσεων
της, ο βηματισμός αυτός είναι στρατιωτικός ή διπλωματικός ή και τα δυο.
Η πολιτική και στρατιωτική αδυναμία της χώρας μας την
περίοδο που διανύουμε είναι προφανής. Για την πολιτική αδυναμία δεν χρειάζεται
να αναφερθούμε, τα καθημερινά γεγονότα είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Όσον αφορά
την στρατιωτική αδυναμία, το ισοζύγιο στρατιωτικής ισχύος είναι επίσης
αδιάψευστος μάρτυρας της ανατροπής κάθε έννοιας ισορροπίας μεταξύ
Ελλάδας-Τουρκίας. Στην χώρα μας δημιουργούνται συνθήκες αμυντικής
κατάρρευσης και η αμυντική ικανότητα βρίσκεται μακράν στο χειρότερο σημείο της
σύγχρονης ελληνοτουρκικής ιστορίας, τόσο ποσοτικά όσο και ποιοτικά. Η
Ελλάδα είναι σήμερα πιο ευάλωτη από κάθε άλλη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της
και δεν είναι ευάλωτη λόγω κάποιας πρόσκαιρης αδυναμίας, αλλά είναι ευάλωτη
δομικά εξ αιτίας ενός συντριπτικού πλεονεκτήματος της Άγκυρας, το οποίο είναι
επακόλουθο της προδοτικής πολιτικής αυτών που κυβέρνησαν την χώρα τις
τελευταίες δεκαετίες.
Ως εκ τούτου, έχοντας τα διδάγματα της ιστορίας μας και
λαμβάνοντας τα μηνύματα του παρόντος που αναφέρθηκαν, είμαστε ως λαός
υποχρεωμένοι να απαλλαγούμε από την αμνησία και την ευδαιμονία μας και να
κατανοήσουμε ότι αυτοί που μας κυβερνούν μας οδηγούν στον εθνικό όλεθρο. Η δε τυφλή και εκβιαστική προσάρτηση στον
ισραηλινό πόλο που επιχειρείται το τελευταίο διάστημα από την κυβέρνηση με
συμμετοχή της αντιπολίτευσης, πέραν του ότι μας κάνει μια ντροπιαστική
στρατιωτική εφεδρεία του Ισραήλ ουδόλως ανατρέπει το αρνητικό ισοζύγιο ισχύος
και σίγουρα δεν θα αποσοβήσει μια σύγκρουση με την Τουρκία.
--Γ. Λιναρδής