Οι
αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις είναι το ένα σκέλος της απειλής κατά της
εθνικής μας κυριαρχίας, το άλλο σκέλος είναι η ασύμμετρη απειλή που εκπορεύεται
από την αθρόα εισβολή ως επί το πλείστον ισλαμιστών λαθρομεταναστών. Η
συμμετρική και ασύμμετρη απειλή σε συνδυασμό με την πρακτικά πτώχευση του
κράτους και με το δυσμενές στρατιωτικό ισοζύγιο έναντι του εχθρού δημιουργεί
ανυπέρβλητο υπαρξιακό πρόβλημα για την Ελλάδα, ουσιαστικά η Ελλάδα αντιμετωπίζει
γεωπολιτική ασφυξία. Η Ελλάδα έχοντας καταρρεύσει οικονομικά και στρατιωτικά
και έχοντας ανίκανη πολιτική και στρατιωτική ηγεσία αντιμετωπίζει τον κίνδυνο
εθνικού ακρωτηριασμού.
Ο
μεγάλος στοχαστής Παναγιώτης Κονδύλης πριν από δυο περίπου δεκαετίες είχε
αναλύσει και προειδοποιήσει στο βιβλίο του «Πλανητική Πολιτική μετά τον Ψυχρό
Πόλεμο» ότι «μια τελεσφόρα και μακρόπνοη εθνική πολιτική μπορεί να απορρεύσει
μονάχα από μια ακμαία εθνική οντότητα ως conditio sine qua non. Το τι θα κάμει στα επί μέρους, όποιος διαθέτει την
απαραίτητη τούτη προϋπόθεση, εξαρτάται από τον εκάστοτε διεθνή συσχετισμό
δυνάμεων, από τις εκάστοτε ανάγκες και επιδιώξεις. Για να περπατήσει κανείς
πρέπει πρώτα να έχει πόδια. Το που, πότε και πως θα πάει δεν το ξέρει πάντοτε
εκ των προτέρων και δεν το καθορίζει πάντοτε ο ίδιος. Συχνότατα η σημερινή
ελληνική εθνική πολιτική θυμίζει κάποιον ο οποίος δεν ανησυχεί γιατί δεν έχει
πόδια, πιστεύοντας ότι στην κρίσιμη στιγμή θα του φυτρώσουν φτερά. Η στάση αυτή
δεν προμηνύει τίποτε καλό». Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μην περιμένει να μας
φυτρώσουν φτερά, όταν φρόντισε με τις πολιτική της να μας κοπούν τα πόδια και
ας πάψει επιτέλους ο υπουργός Άμυνας κ. Καμμένος να κάνει «πατριωτικές»
δηλώσεις όταν διέλυσε την αμυντική βιομηχανία και μηδένισε τα εξοπλιστικά
προγράμματα των ενόπλων μας δυνάμεων συνεχίζοντας την πολιτική των προκατόχων
του, ο δε κ Κοτζιάς ως υπουργός Εξωτερικών δεν είναι τίποτε άλλο από το «his masters voice» του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ.
Η
απειλή κατά της εθνικής μας κυριαρχίας δεν είναι μόνο στρατιωτική, είναι
υβριδική. Στην σημερινή εποχή ο ρόλος
που παίζουν τα μη στρατιωτικά μέσα για την επίτευξη στρατηγικών στόχων έχει
σαφέστατα μεγαλώσει, ενώ στο άμεσο μέλλον τα μη στρατιωτικά μέσα μπορεί να
υπερβούν τα στρατιωτικά όσον αφορά την επίτευξη στόχων και την
αποτελεσματικότητα. Εν μέσω οικονομικής κρίσης που μαστίζει την χώρα μας οι
λαθρομετανάστες συνεχίζουν να έρχονται μαζικά γνωρίζοντας πως δεν θα έχουν
δουλειά και θα εξαναγκαστούν σε μεγαλύτερη εξαθλίωση από αυτήν που βίωναν στην
πατρίδα τους, ενώ τους είναι κατανοητό πλέον ότι δεν μπορούν να φύγουν προς την
υπόλοιπη Ευρώπη. Μήπως λοιπόν υπάρχουν
άλλα σχέδια για την συνέχιση των αφίξεων και της παραμονής τους; Η απάντηση
είναι προφανής. Οι λαθρομετανάστες αποτελούν το εργαλείο ενός υβριδικού πολέμου
που διεξάγεται κατά της χώρας μας, υβριδικός πόλεμος που πέραν της τουρκικής
στρατιωτικής απειλής συμπεριλαμβάνει τον οικονομικό εκφοβισμό των Βρυξελλών και
των επιγόνων του Coudenhove-Kalergi, την πολιτική χειραγώγηση εκ μέρους της Αριστεράς και
των συνοδοιπόρων αυτής, καθώς και την κατευθυνόμενη από σιωνιστικά κέντρα
δημοσιογραφία και προπαγάνδα. Οι λαθρομετανάστες και η τουρκογενής
μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης που αφυπνίζεται και καθοδηγείται
από την προπαγάνδα της Άγκυρας, είναι ένας αθόρυβος μη συμβατικός στρατός της
Τουρκίας. Ο υβριδικός πόλεμος που διεξάγει η Τουρκία βρίσκεται επί των ημερών μας σε πλήρη εξέλιξη
με δραματικές συνέπειες για το μέλλον της πατρίδας μας.
Τι
κάμνει η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει αυτή την υβριδική απειλή; Τα εθνικά
συμφέροντα κάθε κράτους που σέβεται την υπόσταση του καθορίζονται από τρία
βασικά κριτήρια. Πρώτον από το φρόνημα του Λαού. Δεύτερον από την απαραίτητη
αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων Δυνάμεων και τρίτον από τις συμμαχίες αυτού του
κράτους. Όσον αφορά το φρόνημα του Λαού, χωρίς να θέλουμε να περιττολογήσουμε,
ας αναφερθούμε σε μια ρήση του εχθρού. Προ ολίγων ετών ο τότε Τούρκος
πρωθυπουργός Νταβούτογλου είπε: «Κοινωνίες με ριζικά αποδυναμωμένη και φθαρμένη
εθνική συνείδηση δεν έχουν πεδίο στρατηγικής λογικής, θέτουν σε κίνδυνο την
ιστορική τους ύπαρξη, περιθωριοποιούνται στην διεθνή σκακιέρα». Ας αναρωτηθούμε
ως Έλληνες μήπως ήδη η πολιτική των εθνομηδενιστικών πολιτικάντηδων της λεγόμενης
Δεξιάς και της Αριστεράς τα τελευταία 40 χρόνια μας έχει οδηγήσει συνειδητά και
μεθοδικά στην πλήρη απαξίωση του εθνικού μας φρονήματος και αν και κατά πόσον
θέλουμε να εξακολουθήσουμε να πορευόμαστε στο έρεβος αυτής της απαξίωσης, άνευ
αντίστασης και εθνικής αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας.
Όσον
αφορά την αποτρεπτική ισχύ των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Η ρήση «η Κύπρος κείται
μακράν» εξακολουθεί να ισχύει τα τελευταία 40 χρόνια, όσο απαξιωτική και
άνανδρη και αν ακούγεται. Σε λίγο διάστημα οι πολιτικάντηδες πιθανόν να
εκστομίσουν και «το Καστελλόριζο κείται μακράν». Η αμυντική μας βιομηχανία έχει
καταρρεύσει, οι αμυντικές δαπάνες μειώνονται με ραγδαίους ρυθμούς, ο εχθρός
καθημερινά παρελαύνει στο Αιγαίο και στην θάλασσα της Κύπρου, ενώ δεχόμαστε
άνευ διαμαρτυρίας ασύμμετρες απειλές από τους τουρκογενείς μουσουλμάνους της
Θράκης και τους ισλαμιστές λαθρομετανάστες.
Αλλά
ακόμη και αν το φρόνημα του Λαού και η αποτρεπτική ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων
δεν είχαν υποστεί, ίσως ανεπανόρθωτα, πλήγματα και ήταν σε εξαιρετική
κατάσταση, δεν θα επαρκούσαν αυτά τα δυο κριτήρια για να διασφαλίσουν την
εθνική μας ανεξαρτησία υπό τις σημερινές άκρως επικίνδυνες γεωπολιτικές
συνθήκες. Η Τουρκία είναι ένας απρόβλεπτος και απειλητικός εχθρός και αυτό το
έχει αποδείξει επανειλημμένα παραβιάζοντας
διεθνές δίκαιο, διεθνείς κανόνες και διεθνείς συνθήκες. Μπορεί οι
σημερινές της απειλές να έχουν ως στόχο περισσότερο την εσωτερική της πολιτική
κατάσταση, μπορεί να είναι αποδυναμωμένη από έμψυχο υλικό λόγω του σχετικά
πρόσφατου στρατιωτικού πραξικοπήματος και τις εκκαθαρίσεις στις ένοπλες της
δυνάμεις, όμως πολύ σύντομα οι πολεμικές της διαθέσεις εναντίον της Ελλάδας θα
λάβουν σάρκα και οστά ένεκα και του κουρδικού και μεσανατολικού προβλήματος που
αντιμετωπίζει.
Δυστυχώς
η σημερινή Ελλάδα των πολιτικάντηδων δεν διαθέτει πόδια αλλά παρ’ όλα αυτά
περιμένει να της φυτρώσουν φτερά, δεν διαθέτει ακμαία εθνική οντότητα που θα
της δώσει την δυνατότητα να δημιουργήσει μακροπρόθεσμο εθνικό στρατηγικό
σχεδιασμό με βάση τα διδάγματα και την γνώση της σύγχρονης γεωπολιτικής. Η
Ελλάδα ανατρέποντας την παρακμιακή κατάσταση που βιώνει σε όλους τους τομείς
και σε όλα τα επίπεδα, μια κατάσταση που καταστρέφει το εθνικό φρόνημα, πρέπει
να επαναπροσδιορίσει άμεσα την στρατηγική της τόσο σε αποτρεπτική κατεύθυνση
όσο και στην κατεύθυνση διασφάλισης νέων συμμαχιών, αφού οι υφιστάμενες, ΝΑΤΟ
και Ισραήλ, μετά βεβαιότητας οδηγούν σε εξανδραποδισμό του Ελληνισμού. Ο
επαναπροσδιορισμός αυτός πρέπει να γίνει στην βάση επίτευξης εθνικής
ανεξαρτησίας, η οποία εξ αντικειμένου αυτή την στιγμή δεν υφίσταται.
--Γ. Λιναρδής