Από το περιλαμβανόμενο στην δημοσιογραφική έρευνα «ΦΑΚΕΛΟΣ
ΑΡΙΣΤΕΡΑ», κείμενο με παροξυντικές αλήθειες του γνωστού ...
«αριστερού+διεθνιστή+πατριώτη», ..., «φασιστοβόρου» Γ. Καραμπελιά στο αναφερόμενο αφιέρωμα «Έθνος και κοινωνία στην παράδοση της ελληνικής αριστεράς»
[Άρδην 40-41]
« .... Το
στρώμα των διανοουμένων της ευρύτερης αριστεράς ήταν το καταλληλότερο, όχι
απλώς για την πρόσληψη και τη μεταφορά της ευρωπαϊκής ιδεολογίας στην Ελλάδα,
αλλά για την ενσωμάτωση των ελληνικών ελίτ στο υπό διαμόρφωση στρώμα των
ευρωκρατών. Διέθεταν τόσο τα απαραίτητα εφόδια –γλώσσες, εξοικείωση
με τα επιστημονικά εργαλεία της ύστερης Δύσης– όσο και την κατάλληλη ιδεολογική
αρματωσιά, του διεθνισμού και του α-εθνισμού, που μπορούσε να αποτελέσει
το ιδεολογικό τσιμέντο της νέας εποχής της παγκοσμιοποίησης.
Πρόκειται δηλαδή για ένα νέο -ουσιαστικά- ιδεολογικό ρεύμα το οποίο,
στηριζόμενο στην μαρξιστική σύλληψη του έθνους ως έθνους-κράτους,
προχωράει πιο
πέρα και αρνείται την πραγματική –υλική– υπόσταση της εθνικής κοινότητας.
Πλέον η εθνική ταυτότητα είναι “νοερή”, και όχι μόνον αυτό αλλά και
κατασκευασμένη και αντιδραστική. Εν τέλει τα συλλογικά υποκείμενα, άρα και το
έθνος, είναι κατασκευές. Ο “μαρξισμός” ολοκληρώνεται
ως ατομοκεντρικός φιλελευθερισμός. Ούτε εξ άλλου είναι τυχαίο πως
αυτό το ιδεολογικό ρεύμα συμπλέει με τον Νίκο Δήμου, τον Ανδρέα
Ανδριανόπουλο, τον Στέφανο Μάνο και άλλους οπαδούς
του φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης. Και όμως αυτό το
ατομοκεντρικό και τεχνοκρατικό κατασκεύασμα εξακολουθούν οι φορείς του να το
εμφανίζουν ως “μαρξιστικό” ή “αριστερό”, ενώ αποτελεί απλώς την
ιδεολογική έκφραση της παγκοσμιοποίησης και της πολυεθνικοποίησης του κεφαλαίου
το οποίο, στην παρούσα φάση της ανάπτυξής του, αποστρέφεται και αντιμάχεται
κάθε μορφή κοινότητας, είτε εθνική είτε ταξική, ως εμπόδιο στην επέκτασή
του.
Μέσα στα πλαίσια της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, όπου η ιδεολογία της αριστεράς ήταν ηγεμονική και είναι οι
σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ που ανέλαβαν την ένταξη της χώρας στους μηχανισμούς της
παγκοσμιοποίησης – και όχι η δεξιά, όπως συνέβη π.χ. στη Γερμανία–, μόνο από
την Αριστερά μπορούσε να προκύψει μια σοβαρή και με πιθανότητες επιτυχίας απόπειρα
από-εθνικοποίησης και αποδιάρθρωσης μιας ισχυρής εθνικής ταυτότητας, όπως είναι
η ελληνική. Ο παγκοσμιοποιητικός εκσυγχρονισμός θα έχει αριστερό
πρόσημο στην Ελλάδα, τόσο στο πολιτικό όσο και στο ιδεολογικό πεδίο..... »
Δώρος Μωραΐτης