ΜΙΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΟΝΙΑΣ
Γενικά
θα πρέπει να σημειώσουμε ότι συχνά κρατικά σύνορα, ουδόλως λαμβάνουν υπόψη
εθνικές ή ακόμη και γεωμορφολογικές συνθήκες. Αυτό ισχύει π.χ. για το Κασμίρ
όπου οι Βρετανοί αποικιοκράτες είχαν ορίσει σύνορα τα οποία προκάλεσαν την φυγή
τουλάχιστον 4 εκατομμυρίων ανθρώπων και δημιούργησαν την φύτρα μιας σύγκρουσης
η οποία συνεχίζεται έως σήμερα μεταξύ Ινδίας, Πακιστάν και Κίνας. Κάτι παρόμοιο
συνέβη με τους Κούρδους της Μέσης Ανατολής και με πολλά κράτη της Αφρικής,
αρκεί να θυμηθούμε τον φρικαλέο γενοκτονικό πόλεμο μεταξύ των φυλών Χούτου και
Τούτσι. Διαπιστώνουμε ότι πολλά σημερινά σύνορα κρατών δεν είναι κατάλληλα για
να εξασφαλίσουν μια διαρκή ειρήνη. Και αβίαστα προκύπτει το εξής ερώτημα: Δεν θα ήταν λογικό να αφήσουμε τους πολίτες
ενός κράτους να αποφασίσουν που και υπό ποία κρατική αρχή θέλουν να ζήσουν; Μήπως
αν κατόπιν δημοψηφίσματος προκύψουν νέα κράτη θα ήταν κακό για την Νέα
Παγκόσμια Τάξη;
Ένα
ανεξάρτητο κράτος της Καταλονίας δεν θα είναι για πολύ διάστημα το μικρότερο
κράτος της Ευρώπης ή η μοναδική ευρωπαϊκή περιοχή που ανεξαρτητοποιήθηκε.
Πιθανότατα θα ακολουθήσουν οι Βάσκοι, οι Βόρειο-Ιρλανδοί που θέλουν να ενωθούν
με την μητέρα πατρίδα τους Ιρλανδία, οι ρωσόφωνοι Ουκρανοί που θέλουν να
ενταχθούν στην Ρωσική Ομοσπονδία, οι ρωσόφωνοι Μολδαβοί της Υπερδνειστερίας που
επίσης θέλουν το ίδιο, ενώ είναι γνωστή η τάση των Φλαμανδών και των Βαλόνων να
διαιρέσουν το Βέλγιο. Όλα αυτά βέβαια χωρίς υπαγόρευση και με αβίαστη συμμετοχή
των πολιτών στα δημοψηφίσματα. Ας
αναρωτηθούμε πως οι «δημοκράτες» των
Βρυξελλών θέλουν να παροτρύνουν π.χ. την Κίνα να σεβαστεί το θέλημα των Θιβετιανών
ή άλλως πως επικροτούν την ανεξαρτησία του Κοσόβου και μάλιστα με την επιβολή
νατοϊκής βίας όταν δεν αποδέχονται το δικαίωμα ανεξαρτησίας για τους
Καταλανούς.
Τα
δημοψηφίσματα αυτοδιάθεσης-ανεξαρτησίας ενίοτε έχουν εκρηκτικό μίγμα, διότι
οδηγούν σε αναδιοργάνωση υπαρχόντων κρατικών δομών και σε αμφισβήτηση καθιερωμένης
εξουσίας, ουσιαστικά αυτά τα δημοψηφίσματα συνήθως δεν ταιριάζουν με τα σχέδια
των ηγεμόνων της παγκόσμιας σιωνιστικής πυραμίδας. Ωστόσο στην Καταλονία παίζει
και κάτι άλλο σημαντικό ρόλο: Η Κριμαία και το Κουρδιστάν. Εάν η Νέα Παγκόσμια Τάξη και το υπόδουλο σε αυτήν γραφειοκρατικό
κατασκεύασμα της ΕΕ δεχθεί την
ανεξαρτησία της Καταλονίας από την
Μαδρίτη, τότε πως μπορεί να αμφισβητηθεί η νομιμότητα του δημοψηφίσματος στην
Κριμαία που οδήγησε στην ένταξη της στην Ρωσική Ομοσπονδία ή ακόμη και η νομιμότητα του δημοψηφίσματος
στο βόρειο Ιράκ που θα οδηγήσει στην δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδικού κράτους;
Η
Ευρώπη αλλάζει, ο κόσμος αλλάζει. Οικονομικά και πολιτικά. Η δυσαρέσκεια παντού
μεγαλώνει και είναι βέβαιο πως θα τείνει προς την βία. Η Νέα Παγκόσμια Τάξη
δίνοντας μάχες οπισθοφυλακής προσπαθεί να εμποδίσει και να καταργήσει και
αυτούς ακόμη τους δημοκρατικούς θεσμούς, όπως είναι ένα δημοψήφισμα, που η ίδια
εν πολλοίς καθιέρωσε. Τα δημοψηφίσματα
στην Ευρώπη αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο απ’ ότι έχει αποδειχθεί γίνονται δεκτά
μόνο όταν συμφέρουν στους σιωνιστές φύλακες των Βρυξελλών και του ΝΑΤΟ και όταν
ταιριάζουν στους οσφυοκάμπτες πολιτικούς.
--Γ.
Λιναρδής