ΕΛΛΗΝΟΡΩΣΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΔΕΣΜΟΣ


Απόσπασμα από το άρθρο "ο ελληνορωσικός πολιτιστικός δεσμός" του Γιάννη Πετρίτη  στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο 221, όπου διαβάζουμε μιαν εξαιρετική γεωπολιτική ανάλυση της εποχής και του γεωγραφικού χώρου μας.

"… η σημερινή μετασοβιετική Ρωσία του Προέδρου Πούτιν, η οποία ανεδύθη από την κατακερματισμένη και τοξική, «σοσιαλιστική» ουτοπία της Ε.Σ.Σ.Δ. (ένα κτηνώδες κάτεργο των υπηκόων λαών) αναζητεί εργωδώς την νέα της ταυτότητα, ενώ ταυτοχρόνως αναπροσαρμόζει τους στρατηγικούς της γεωπολιτικούς στόχους με υπόβαθρο την παραδοσιακή ρωσική γεωπολιτική κοσμοαντίληψη, κατά την οποίαν η χώρα διαθέτει όλα τα θεμέλια αυτοκρατορικά χαρακτηριστικά της ηπειρωτικής – χερσαίας «Μεγάλης Δυνάμεως» με παγκόσμια διηπειρωτική αποστολή.
Το 1994, σε μιαν εκτενή συνέντευξή του στο έγκριτο ιταλικό πολιτικοοικονομικό περιοδικό LEspresso ο πρώην Αντιπρόεδρος της Ρωσίας, «εθνικομπολσεβίκος» Αλεξάντρ Βλαντιμήροβιτς Ρουτσκόι, εδήλωσε χαρακτηριστικώς: « όταν εξετάζουμε την γεωπολιτική κατάσταση της χώρας μας, είναι προφανές πως η Ρωσία
αντιπροσωπεύει την μοναδική γέφυρα μεταξύ Ασίας και Ευρώπης. Όποιος καταστεί κυρίαρχος αυτού του χώρου, θα καταστεί κυρίαρχος ολόκληρου του κόσμου».
Παρά το γεγονός ότι η Ρωσία είναι «γέφυρα» ήτοι «διβασική» άρα δυνητικώς και «διχασμένη» χώρα, ταυτοχρόνως είναι ο πυρήν του ευρασιατικού χώρου, αποτελούσα το διαχρονικό αντίπαλο δέος του θαλασσοκρατικού Ατλαντισμού.
Η μεταβατική Ρωσία πρέπει να υπολογίζεται ως ο κυρίαρχος μείζων παίκτης στην γεωπολιτική σκηνή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, δεδομένο που πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους οι περιφερειακές χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, όπως η Πατρίδα μας και η Κύπρος, έχουσες πάντα κατά νουν ότι η διεθνής πολιτική δεν αφορά σε κάποια μηδενική εξίσωση. Δηλαδή οι απώλειες του ενός εμπλεκομένου (π.χ. ζημιές της Τουρκίας στο Κουρδικό ζήτημα) δεν συνεπάγονται απαραιτήτως κέρδη και ωφέλειες για κάποιον άλλο συμμετέχοντα ή αντίπαλο (όπως η Ελλάς)."


--ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΤΡΙΤΗΣ